- 8 Temmuz 2012
- 2.612
- 3.844
- 133
- Konu Sahibi Sexingthecherry
- #1
Merhabalar. Yaklasik iki yillik bir evliligimiz var. Yas 30, evlilgimizde bana göre hersey yolunda. maddi manevi bebek icin hazir oldugumuza inaniyorum. Hatta düşünüyorum, biz bu gül gibi evlilikte cocuk yapmaktan tereddüt ediyorsak millet nasil catir catir doğuruyor diye... kocamin harika bir baba olacagina eminim. Onu cok seviyorum. Gel gelelim ne zaman cocuk plani icin konu acilsa sakayla karisik hic icinden gelmedigini, henuz kucuk oldugumuzu soyluyor! Lan sanki 18lik citir var karsisinda. Hassas bir bunyem var, kronik hastaliklarim var zaten simdi planlasak kimbilir ne zamana olacak diyorum. Iste sana kiyamiyorum, hamileyken dogururken aci cekeceksin falan diyor. E o zaman koruyucu aile olalim, benim icin biyolojik olmasi sart degil, seninle bir cocuk yetiştirmek istiyorum diyorum. O is o kadar kolay degil, cok dusunmek lazim deyip isin icinden cikiyor. Acaip ofkelenmeye basladim. Benim de 30 yasinda bir kadin olarak böyle bir istekte bulunmaya hakkim var öyle degil mi? Beyimiz kucukmus! 32 yasinda ve gayet yasina gore bile olgun biridir normalde. Kendi kendime kuruntu yapmaya basladim, acaba benim anneligime mi güvenmiyor diye kurup duruyorum. Hayir boyle hayat dolu, surekli yeni seyler yapmak isteyen, icinde yasamak istedikleri kalmis biri de degil. Dedigim gibi olgun, mantikli ve daima ne istediğini bilen biridir. Uzerine varmiyorum, çünkü biz genelde kavga eden bir cift degiliz. Kırıcı davranmayiz birbirimize. Guzellikle sordum bir kac kez konu kapaninca bende ustelemedim. Ama icimde o kadar büyüttüm ki bunu. Cinsellikten bile sogumaya basladim. Ki normalde harikadir uyumumuz. Hemen kondoma sarilmasindan sonra bende heves kaciyor. Sanki zorla gebe kalicam töbe töbe... ay neyse dertlesmek istedim.