• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Depresyon kapıda galiba

anlayışlarımız farklı maalesef, ben öyle anlayamıyorum yazılanları
"kendini salma, kendine eğer ver" i anlatabilecek yüzlerce cümle var, bana göre bunlar o anlama gelmiyor
ama neyse...arkadaş yadı zaten kendi durumunu...çok zormuş yaşadıkları...
Muzurtilki senin yorumlarini hep begenerek okurum. Bugun biraz sasirdim sadece.
 
psikolog veya psikiyatr iseniz ciddi, değilseniz imalı soruyorum
bunlar gerçekten şımarıklık mı?
psikolog veya psikiyatr iseniz de değilseniz de
üslubunuz çok çirkin

bir de gerçekten çok merak ettim "mutsuzsan, değiştir" nasıl yapılır? step by step anlatabilir misiniz
Hayır.
Uzun vakit alır
Sana mı ayıracağım vaktimi. Beğen diye yazmadım. Ama polemik çıkarmanı da istemem.

Ban oluyor falan. Sana ayrılan yer bu mesaj kadar,
Byes
 
32 yaşımda evlenmiştim. 13 sene yatağa bağımlı canım babam da yitip gidince babamın annemin benden istekleri yerine gelsin diye eğitimli biri ile evlenmeye karar verdim, onlar beni buldular görücü usulü ile evlenmiş oldum. Hiç evlenmek istemeyen biriymiş ne kadınlara ne erkeklere hiçbir şeye ilgisi olmayan biri. İşinde başarılı, yaşadığım şehirde isim yapmış. Evlendikten sonra aile isteği ile olduğunu anladım, gerçi seni daha önce bir yerde görmüş çok beğenmiştim ama gelip konuşmaya cesaret edememiştim dedi, bu sözü temel alarak beni seviyor zannettim sanırım. İlk günden itibaren mutsuzluğa gömülünce hayatı kendime zehir etmeye razı oldum, çileli annemi üzmek istemedim, anlatmadım bile. Annem Bebek yelekleri örmeye başlamişti kıyamadım hayallerini yıkmaya. Gece demedim gündüz demedim ağladım bir sene boyunca. Evde adım attığım suç oluyordu sanki, beni görmeye tahammülü yokmuş gibi davranıyordu, yanında namaz kılmama bile tepki veriyordu, git başka odada kıl diye. Diğer odalar soğuk buz gibi şaşırıyordum ne yapacağimı. Saat 18.00 de doğalgaz açılacak gibi talimatları vardı, kendisi bir saat sonra geliyor o odadan da bir daha çıkmıyor. Elimden geldiğince kendime evime özen gösterdim çeşit çeşit yemekler yapardım tatlısı tuzlusu ile. Ben ne zaman o özeni biraktım yataktan çıkamaz oldum, sanırım aktif olarak daha az acı duyuyordum. Umursamayınca işler düzelmiyor, belki evliliğe zorunluluğu var gibi hissediyordur konu sahibi kendini, bırakıp gitmek hiç kolay değil. Ben zerre sevmiyordum ama kocam olduğu için vazifelerimde saygımda kıymet verişimde eksikliğim yoktu bana göre. Hasta olduğunda dibinde yere oturuyor onu rahatsız etmeden başında bekliyordum.
Konu sahibine kendisini bırakmamayı telkin ediyorum ve dua ediyorum bu girdabın hayırlısı ile Mutlu olacağı şekilde sonuçlanması için. Belki eşinin akli başına gelir çok Mutlu olurlar belli mi olur. Yer gök dua üzerine kurulu netice.
Başınızı ağrıttım af diliyorum sizden.
Yasadiklariniza uzuldum ama sizin gibi birini zor bulur mumla arar.Boyleleri de niye evleniyor madem evleniyorlar neden gorevlerini yapmiyorlar bir kizin hayatini mahvedip gunahina giriyorlar.
 
Ya arkadasim bunlari esin gormuyor bilmiyor mu

Psikologa gondermemek nedir

Elinden tutup seni herkesten once onun goturmesi gerekir

Hadi o bunu yapmiyor senin kendin icin bunu yaoman gerekir

Bunun icin izin almayi bekleme lutfen
Hiç farkında değilim ne yazık ki
 
Psikologa para vermek istemediği için mi gitmenizi istemiyor? Peki neden çalışmıyorsunuz? Belki bir işe girip çalışmak size de iyi gelir hem de para kazanırsanız psikologa gitmek için eşinizden izin almak zorunda kalmazsınız.
Şuan okuyorum derslerin var çalışsam derslerine giremem son dönemim bu sene bitiyor okul inşallah
 
Hayır.
Uzun vakit alır
Sana mı ayıracağım vaktimi. Beğen diye yazmadım. Ama polemik çıkarmanı da istemem.

Ban oluyor falan. Sana ayrılan yer bu mesaj kadar,
Byes

Aman aman Allah'a şükür
siz daha benimle konuşmayın zaten
zira mümkün değil aynı şekilde cevap vermem
 
Ne kendinize ne eşinize değer vermiyor gibisiniz. Kötü anlamda söylemiyorum. Elinizi eteğinizi her işten çekmiş gibisiniz. Toparlanma vakti gelmiş bence. Hayatınıza yuvanıza önem verin. Biraz tembellik mi yapıyoruz nedir, işe temizlik yapmaya başlamakla ne dersiniz, akşama da eşe mükellef bir ziyafet...
Geçici bir stres yumağı olabilir, bunu en iyi anlayacak psikiyatr ve psikologlarımız elbette ancak kronikleşip iyice yerleşmemesi için harekete geçmek lazım. Eşinizi daha fazla üzüp de yuvanızı yıpratmayın. İş sizde bitiyor. Rabb'im yardımcınız olsun.
Çok demedim yemekler yaptım sofralar kurdum adam evde sadece TV izler oyun oynar
 
eşim aileci, bencil, ilgisiz, cinsel olarak bana yaklaşmıyor diyor
siz hala eşe mükellef bi ziyafet diyorsunuz
ölümü düşünüyorum, Allah korkum olmasa kendimi öldürürdüm diyor, buna rağmen eşim beni psikoloğa göndermiyor diyor
siz tembellik, temizlik, eşe mükellef bir ziyafet diyorsunuz
yapmayın Allah aşkına ya
Ne yemek ne içmek çare 3 aydır adamın elini tutmadım ben yalnızım başka bi şehre gelin geldim bir yıldır kimsem yok. Bir daha konusu çam psikolog işini ne der bilmiyorum
 
Sen depresyonu ne sanıyorsun?
Grip mi bu,

Önüne gelen depresyon, panik atak, anksiyete

Bir hastalık yazmak zorunda Doktor
Klasik bunları yazıyor galiba

Ha diyince, iki üzülüp bunalınca adı depresyon olmuyor.

Şımarıklık yapıyorsun, hepsi bu.

Mutsuzsan, değiştir.
Merak ettim hiç anlattıklarımı yaşadınız mı
 
Muzurtilki senin yorumlarini hep begenerek okurum. Bugun biraz sasirdim sadece.

Karmahis Karmahis sizi tenzih ediyorum

burada yani BDV'de
eşi son derecesiz ilgisiz, saygısız hatta aldatılmış kadınlara
oryantal öğren - dizilerdeki alımlı kadınların hareketlerini taklit etmeye çalış - ona yemekler yap; sofralar donat, giyin, süslen, bak göreceksin - evde bile topuklu ayakkabı giy - vb vb vb (kırmızı geceliği yazmıyorum bile) diyen hemcinslerimizi o kadar gördüm ki
ne zaman böyle bir tavsiye görsem tırnaklarım çıkıyor sanırım

bir de, yani gerçekten, bir insana kendini topla demenin yolu bu değildi bana göre
neyse ya, neticede tatlıya bağlandı Hoppa
 
Evlenmeden once nasildi neden evlendiniz??
Sorun yok gibiydi meğer beni idare ediyormuş anladığım kadarı ile. 6 ay nişanlı kaldım, iş güç yoğunluk diyordu anlayamadım sanırım. 32 yaşındaydım 20'li yaşlardaki çiftler gibi mıç mıç olmamayı normal görüyordum. İlk gün gelinliğimi bile kendim çıkardım koydum bir kenara, o oturma odasında yattı. Düğün stresi yorgunluk diye hayra yordum günlerce. Sonra açıklamaları ile acı gerçeklerle yüzleştim. Ailemi üzmemek için boşanmayı aklıma bile getirmedim. 1 sene sonra bir başka konudan patlak verdi, birden bire evden ayrıldım iki ay içinde boşanma davamı açtım, bir daha da yüzünü görmedim. Duruşmalara girmedim avukat girdi.
Demek istediğim insan ruh halini bozmamak için kendi çapında gayret göstermeli kendini bırakmamalı, çalişacak durumda değildim ama ev içinde kendime meşguliyet bulmaya çaliştim. Su akıyor ve yolunu buluyor nihayetinde. Ona hiç üzülmedim de üzerine titrediğim yuvamın yıkıldığına çok üzüldüm. Sadece bana göre yuvaymış tabi, orası ayrı.
 
Yasadiklariniza uzuldum ama sizin gibi birini zor bulur mumla arar.Boyleleri de niye evleniyor madem evleniyorlar neden gorevlerini yapmiyorlar bir kizin hayatini mahvedip gunahina giriyorlar.
Kader kısmet diyelim de Allah'a tevekkül ederek içimizi rahatlatalım.
Teşekkür ederim desteğiniz için, kendimi iyi hissettirdiniz, Rabb'im de size sonsuz mutluluk versin :)
 
32 yaşımda evlenmiştim. 13 sene yatağa bağımlı canım babam da yitip gidince babamın annemin benden istekleri yerine gelsin diye eğitimli biri ile evlenmeye karar verdim, onlar beni buldular görücü usulü ile evlenmiş oldum. Hiç evlenmek istemeyen biriymiş ne kadınlara ne erkeklere hiçbir şeye ilgisi olmayan biri. İşinde başarılı, yaşadığım şehirde isim yapmış. Evlendikten sonra aile isteği ile olduğunu anladım, gerçi seni daha önce bir yerde görmüş çok beğenmiştim ama gelip konuşmaya cesaret edememiştim dedi, bu sözü temel alarak beni seviyor zannettim sanırım. İlk günden itibaren mutsuzluğa gömülünce hayatı kendime zehir etmeye razı oldum, çileli annemi üzmek istemedim, anlatmadım bile. Annem Bebek yelekleri örmeye başlamişti kıyamadım hayallerini yıkmaya. Gece demedim gündüz demedim ağladım bir sene boyunca. Evde adım attığım suç oluyordu sanki, beni görmeye tahammülü yokmuş gibi davranıyordu, yanında namaz kılmama bile tepki veriyordu, git başka odada kıl diye. Diğer odalar soğuk buz gibi şaşırıyordum ne yapacağimı. Saat 18.00 de doğalgaz açılacak gibi talimatları vardı, kendisi bir saat sonra geliyor o odadan da bir daha çıkmıyor. Elimden geldiğince kendime evime özen gösterdim çeşit çeşit yemekler yapardım tatlısı tuzlusu ile. Ben ne zaman o özeni biraktım yataktan çıkamaz oldum, sanırım aktif olarak daha az acı duyuyordum. Umursamayınca işler düzelmiyor, belki evliliğe zorunluluğu var gibi hissediyordur konu sahibi kendini, bırakıp gitmek hiç kolay değil. Ben zerre sevmiyordum ama kocam olduğu için vazifelerimde saygımda kıymet verişimde eksikliğim yoktu bana göre. Hasta olduğunda dibinde yere oturuyor onu rahatsız etmeden başında bekliyordum.
Konu sahibine kendisini bırakmamayı telkin ediyorum ve dua ediyorum bu girdabın hayırlısı ile Mutlu olacağı şekilde sonuçlanması için. Belki eşinin akli başına gelir çok Mutlu olurlar belli mi olur. Yer gök dua üzerine kurulu netice.
Başınızı ağrıttım af diliyorum sizden.

çok üzüldüm
umarım o süreç hayatınızın sınanma süreci olmuştur ve bitip gitmiştir
umarım bundan sonra gerçekten mutlu olursunuz
Allah en hayırlısını versin size inşallah
 
mesele izin değil, parası yok
çalışmadığım için eşimin ödemesi lazım diyor

konu sahibi devlet hastanesine git en azından
orası ücretsiz
bir ilçede yaşıyorum buradaki devlet hastanesinde psikiyatri var ilaç kullanmak istemiyorum psikolog gitmek istiyorum konuşmak istiyorum. Şehre gitmem lazım ama göndermiyor adam
 
Anlayışınız için teşekkür ederim, 4-5 yıl oldu boşanalı ancak yaşanan günler unutulmuyor kolay kolay, en kötüsü de yeniden evlilik yapma fikrine tavrım, hayatımı üzülerek sürdürmeyi tercih ediyorum galiba.
Evet sebepler çok benzer, evlendiğim ilk günden itibaren oturma odasında yatıp kalkan eş miyim ev arkadaşi miyim belli olmayan kara bir düzen, cimrilik had safhada, elimde bir kuruş yok, ekmek bile yok o istemezse. Durumu çok iyi kazancı çok iyi, bencillikte üstüne tanımam, marka giyinir, oysa benim aspirin almak için bile ona dil dökmem gerekir. Üniversite mezunuyum evliliğe alişinca çalişmaya devam ederim dedim ama kabus gibi şeyler yaşayınca yapamadım çok kötüydüm kendimi meşgul etmeye ihtiyacım vardı.
Dediğin herşey şuan bendede var. Naptın nasıl gittin nasıl kalktın toparlandın. Bardağı en son ne taşırdı
 
Merak ettim hiç anlattıklarımı yaşadınız mı
Ne ilgisi var?
İlla onu yaşayan mı depresyonda?
Çok ciddi bir rahatsızlığı basitleştiriyorsunuz, sen ve bir çok üye.
Buna kızıyorum.
 
32 yaşımda evlenmiştim. 13 sene yatağa bağımlı canım babam da yitip gidince babamın annemin benden istekleri yerine gelsin diye eğitimli biri ile evlenmeye karar verdim, onlar beni buldular görücü usulü ile evlenmiş oldum. Hiç evlenmek istemeyen biriymiş ne kadınlara ne erkeklere hiçbir şeye ilgisi olmayan biri. İşinde başarılı, yaşadığım şehirde isim yapmış. Evlendikten sonra aile isteği ile olduğunu anladım, gerçi seni daha önce bir yerde görmüş çok beğenmiştim ama gelip konuşmaya cesaret edememiştim dedi, bu sözü temel alarak beni seviyor zannettim sanırım. İlk günden itibaren mutsuzluğa gömülünce hayatı kendime zehir etmeye razı oldum, çileli annemi üzmek istemedim, anlatmadım bile. Annem Bebek yelekleri örmeye başlamişti kıyamadım hayallerini yıkmaya. Gece demedim gündüz demedim ağladım bir sene boyunca. Evde adım attığım suç oluyordu sanki, beni görmeye tahammülü yokmuş gibi davranıyordu, yanında namaz kılmama bile tepki veriyordu, git başka odada kıl diye. Diğer odalar soğuk buz gibi şaşırıyordum ne yapacağimı. Saat 18.00 de doğalgaz açılacak gibi talimatları vardı, kendisi bir saat sonra geliyor o odadan da bir daha çıkmıyor. Elimden geldiğince kendime evime özen gösterdim çeşit çeşit yemekler yapardım tatlısı tuzlusu ile. Ben ne zaman o özeni biraktım yataktan çıkamaz oldum, sanırım aktif olarak daha az acı duyuyordum. Umursamayınca işler düzelmiyor, belki evliliğe zorunluluğu var gibi hissediyordur konu sahibi kendini, bırakıp gitmek hiç kolay değil. Ben zerre sevmiyordum ama kocam olduğu için vazifelerimde saygımda kıymet verişimde eksikliğim yoktu bana göre. Hasta olduğunda dibinde yere oturuyor onu rahatsız etmeden başında bekliyordum.
Konu sahibine kendisini bırakmamayı telkin ediyorum ve dua ediyorum bu girdabın hayırlısı ile Mutlu olacağı şekilde sonuçlanması için. Belki eşinin akli başına gelir çok Mutlu olurlar belli mi olur. Yer gök dua üzerine kurulu netice.
Başınızı ağrıttım af diliyorum sizden.
Ağlattın beni. Hani derler ya dayanamayacak noktaya geldiğin an kaderinin değişeceği an diye. Artık herşey değişsin lütfen yaşım 25 yolun başındayım ama içim 80. bir yıllık evlilik bu hale geldi. Temizliğini yemeğini ilgimi hep gösterdim ama gel gör ki uyku problemin yüzünden Karılık etmıyo oldum. Karılık kocalık edelim dye mi evlendik. Biri hep çalışsın biri yemek yapsın dye mi evlendikten ben bunun için evlenmedim ben sevdim ben sevdiğim adamı sabah uyanınca öpebilmek için evlendim onu hep görebilmek birlikte yaşamak için evlendim. Elbette hatasız değilimdir ama bu kadar görmezden gelinilir mi anlamadım. Karın şuan su saatte ağlayarak bunları yazıyo ama sen uyuyosun horlaya horlaya hayır ben bunun için evlenmedim !
 
Back
X