- 13 Kasım 2019
- 6.280
- 13.196
- 198
Sevgili dostlar. Ben menopoza girdim. Dün doktorum tarafından bu tescillendi. Son adetimi bir yıl önce oldum. Sanırım pek çok kadının aksine bu beni çok mutlu etti hatta bir menopoz partisi bile düzenlemeyi hayal ediyorum :)
Şimdi sorunuma geleyim. Ben geç evlenenlerdenim, eşimle tanışalı 5 yıl, evleneli 4 yıl oldu (bu arada ikimiz de çocuk istemedik). Ne var ki eşimden sonra benim hayat tarzım çok değişti. Uzun süre bekar yaşamak sanırım beni bencil bir hale getirdi ve kolay adapte olamadım. Eskiden çalışıyordum. Şu an ise “serbest” çalışıyorum (çeviri ve veri analizi yapıyorum, akademisyenler için) ama doğrusu şu aralar pek bir iş yaptığım da yok. Daha önceki bir konumda anlatmıştım kayın ailem ile uzak şehirlerde yaşıyoruz. Senede 2 bazen 3 kez bir araya geliyoruz o süreçte ya onlar bizde ya biz onlarda, en az bir ay beraber kalıyoruz. İyi geçiniyoruz ama o dönem benim hayatım felç oluyor, tüm düzenim bozuluyor, dolayısıyla iş ile ilgili girişimde bulunma motivasyonum da yok. Eskiden çok fit ve sağlıklıydım. Çok sağlıklı besleniyordum, doğa sporları ile ilgileniyordum. Eşiminse çok sağlıksız beslenme alışkanlıkları var. Sadece makarna ve börek yiyor. Et, tavuk ve bazı sebzelerden aşırı tiksindiği için ancak o evde yok ise kendime pişirebiliyorum. Çoğunlukla pişirmiyorum. Onunla makarna, börek yiyorum. Kayınvalidem de çok yağlı yemekler yapar ve illa yedirmek ister. Hep kilo alıyorum ve aldığım kiloları veremiyorum. Eşimin topuk dikeni var ve pek yürümez, spor yapmaz. Bana engel olmaz ama ben de tembelliğe alıştım. İyice hamlaştım. Artık doğa spor kulübünün yürüyüşlerine de katılamıyorum çünkü yürüyemiyorum, tıkanıyorum. Eşimden sonra sigaraya da alıştım ve kesinlikle bırakamıyorum. Dün kemik ölçümü yapıldı kemik erimesi başlamış, geri dönüşü de yok. Diz eklemlerimde de ağrı var. Aslında kendimi toparlamak için neler yapmam gerektiğini biliyorum. Ama nereden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Yapmak istediğim çok şey var ama motivasyonum yok. Çok hamlaştım, kilo sorunum olmaya başladı, kendimi sürekli halsiz ve yorgun hissediyorum. Depresyonda gibiyim. Freud depresyon için “içe yöneltilen öfke” tanımlamasını yapar, bu bana çok aşına geliyor ama neyin öfkesi onu da bilemedim? Eşimle birbirimizi deli gibi sevmesek boşanırdım ama o da çözüm değil. Çünkü evlilik sebep olmuş olabilir ama engel değil, sadece kendimi toparlamak için nasıl ve nereden başlayacağımı bilemiyorum. Sizlerin de desteği ile motviasyonum geri gelse de bir anda eski halime geri dönmem mümkün değil, dolayısıyla nasıl başlamalıyım? Onun cevabına ihtiyacım var. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Şimdi sorunuma geleyim. Ben geç evlenenlerdenim, eşimle tanışalı 5 yıl, evleneli 4 yıl oldu (bu arada ikimiz de çocuk istemedik). Ne var ki eşimden sonra benim hayat tarzım çok değişti. Uzun süre bekar yaşamak sanırım beni bencil bir hale getirdi ve kolay adapte olamadım. Eskiden çalışıyordum. Şu an ise “serbest” çalışıyorum (çeviri ve veri analizi yapıyorum, akademisyenler için) ama doğrusu şu aralar pek bir iş yaptığım da yok. Daha önceki bir konumda anlatmıştım kayın ailem ile uzak şehirlerde yaşıyoruz. Senede 2 bazen 3 kez bir araya geliyoruz o süreçte ya onlar bizde ya biz onlarda, en az bir ay beraber kalıyoruz. İyi geçiniyoruz ama o dönem benim hayatım felç oluyor, tüm düzenim bozuluyor, dolayısıyla iş ile ilgili girişimde bulunma motivasyonum da yok. Eskiden çok fit ve sağlıklıydım. Çok sağlıklı besleniyordum, doğa sporları ile ilgileniyordum. Eşiminse çok sağlıksız beslenme alışkanlıkları var. Sadece makarna ve börek yiyor. Et, tavuk ve bazı sebzelerden aşırı tiksindiği için ancak o evde yok ise kendime pişirebiliyorum. Çoğunlukla pişirmiyorum. Onunla makarna, börek yiyorum. Kayınvalidem de çok yağlı yemekler yapar ve illa yedirmek ister. Hep kilo alıyorum ve aldığım kiloları veremiyorum. Eşimin topuk dikeni var ve pek yürümez, spor yapmaz. Bana engel olmaz ama ben de tembelliğe alıştım. İyice hamlaştım. Artık doğa spor kulübünün yürüyüşlerine de katılamıyorum çünkü yürüyemiyorum, tıkanıyorum. Eşimden sonra sigaraya da alıştım ve kesinlikle bırakamıyorum. Dün kemik ölçümü yapıldı kemik erimesi başlamış, geri dönüşü de yok. Diz eklemlerimde de ağrı var. Aslında kendimi toparlamak için neler yapmam gerektiğini biliyorum. Ama nereden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Yapmak istediğim çok şey var ama motivasyonum yok. Çok hamlaştım, kilo sorunum olmaya başladı, kendimi sürekli halsiz ve yorgun hissediyorum. Depresyonda gibiyim. Freud depresyon için “içe yöneltilen öfke” tanımlamasını yapar, bu bana çok aşına geliyor ama neyin öfkesi onu da bilemedim? Eşimle birbirimizi deli gibi sevmesek boşanırdım ama o da çözüm değil. Çünkü evlilik sebep olmuş olabilir ama engel değil, sadece kendimi toparlamak için nasıl ve nereden başlayacağımı bilemiyorum. Sizlerin de desteği ile motviasyonum geri gelse de bir anda eski halime geri dönmem mümkün değil, dolayısıyla nasıl başlamalıyım? Onun cevabına ihtiyacım var. Okuduğunuz için teşekkür ederim.