Depresyon

İnan herkes başta zorlanıyo çünkü kolay değil tamamen sana ihtiyacı olan bi canlı var. Ben de doğum yaptıktan sonra umduğum gibi olmadı. Aglamadigim gün yoktu bebeğim kolikti sürekli agliyodu ,uyumuyodu .ben kendimi ceheneme düşmüş gibi hissediyodum. Günleri bırak dakikalar gecmiyodu. Bebeği bir aylık olan insanlara bile ozeniyodum . Sokakta oynayan çocukları görüp agliyodum. Şuan oğlum bir yaşında bugünleri gorecegime hiç inanamazdim çünkü bir ay bile çok uzak görünüyordu. Başka annelerin annelujlerini bosverin . Siz kendi bebeğiniz için dünyadaki en iyi annesiniz.
Ben de çok zor zamanlar geçirdim hala da geçiriyorum. Hamileliğimden beri eşim yok şuan oğlum bir yaşında . İnanamıyorum büyüdü oysa sinir krizleri gecieiyodum Allah a dualar ediyodum çocuğumun ve benim canımı alsın diye. Çok zor şeyler yaşadım geçti inşallah bu süreçleri de geciricez. Hala rahat banyo yapamıyorum onun uyumasını bekliyorum ve banyolarim 5-10 dk uzunluklarda oluyo😁 bakımlı annelere hala ozenmiyorum desem yalan olur. Hamileliğimden beri saçımı topuz dışında başka bi şekil vermedim, düzenli banyo yapsam şükür. Geçiyo elbet hele size gülümsedigi kahkahalar attığı günler gelecek sonra anne dediği günler sonra ilk diş, ilk adım .... Bunlar inanılmaz mutluluk verici. Zor ama hayata tutunabilmek için bsizi güçlü kılıyor. Doğum yaptığımız zaman sadece içimizden bi çocuk çıkmıyo aynı zamanda bi anne doğuyo işte bizi asıl zorlayan içimizdeki annenin doğması. Çünkü o doğum sadece çocuğun doğumuyla başlıyo ve bir süre devam ediyo. Allah kolaylık versin geçecek
Banada cok uzak geliyor gunler cok yavas geciyor.bende elinden tutup parka bahveye götürebilecekmigim acaba diyorum inanin yemek yapmak bile luks suan.bebegime bakınca böyle düşündüğüm icin kendime kızıyorum nasil böyle dusunurum ben kötü bi annemiyim diyorum
 
M oturus pozisyonlu kanguru aldim.ama kullanmadim daha henuz.disari cikmaya korkuyorum ya aglarda susturamam diye cok degisik bi ruh halim var

Ama bu zamanlar bebekler zaten günün çoğu vakti uyur. Yine de acemilikten insan verimli geçiremiyor o dönemi.

Beceremiyorum diye düşünmeyin.
Bu bizim içimizde var.
Ona en iyi annesi bakar.
Ilerleyen zamanda göreceksiniz ki aslında neye ihtiyacı var en iyi bilen sizsiniz.

Eskisi kadar özgür olmayacağız doğru.
Ama yine de onsuz geçireceğimiz keyifli zamanlara onunla geçireceğimiz keyifli zamanları tercih edeceğiz.

Bir adet sling almanızı öneririm.
Evde huysuzluk ettiği zamanlar kullanın.
Elleriniz serbest kahvenizi de içersiniz, işlerinizi de ufak ufak halledersiniz. O da annesinin kokusunda huzurla uyur.

Pandemi yüzünden gezmek mi kaldı ki :(
Bebeğinizle ilgisi yok özgürce gezemeyecegimiz bir dönemdeyiz zaten maalesef..

Ilerde biz kucaklamak istesek de onlar kucaklatmayacak doyasıya. Tadını çıkarmak lazım.. :)
 
M oturus pozisyonlu kanguru aldim.ama kullanmadim daha henuz.disari cikmaya korkuyorum ya aglarda susturamam diye cok degisik bi ruh halim var
Canım benim bebiş de 3 aylık olacak yakında. Ben ergobaby nin kangurusunu aldım, gerçekten çok ile yarıyor. Bebek de sana doyuyor, sen de bebeğine doyuyorsun :) ağlamaz merak etme, alışana kadar ağlarsa da ağlar ne olacak? Bebeğin ağlaması kadar doğal bişey yok. Panikleme ağlıyor diye. Kulağına doğru şşşşş sesi çıkar transa geçer :) kangurusunun içindeki minik ellerini tut, yumurta kafasını öp. Yorgun da olsan çık dışarı bi havan değişsin, çok işe yarıyor. Ben de çok ağladım, ben bu bebeğe yetemeyeceğim, onu mutlu etmeyi beceremiyorum diye. Ben de yalnızım kimse yok yanımda eşim yardımcı oluyor ama çalışıyor. Artık kendimi üzmüyorum. Elimden geldiği kadar yapayım diyorum, herşey de mükemmel olmasın diyorum. Bunu kabullendikten sonra tedirginliği ve o depresyon modunu atıyorsun ve herşey daha iyiye gidiyor inan.
 
Merhaba hanimlar
Cok zor bir surecten geciyorum.yeni dogum yaptim sayilir bebegim 2 aylik olmak uzere ve ben o muhtesem annelik duygusunu hala hissedemedim bebegimi cok seviyorum ama eski hayatimi ozledim rahat rahat gezdigimi uyudugumu.bana yaedim edecek kimsemde yok esim disimda esimde calisiyor yogun bir isi var gec geliyor genelde.dus almayi bile ozledim rahat rahat biliyorum gececek bugunler ama surekli agliyorum..bebegim sabah uyaninva surekli uyutmaya çalışıyorum zaman geciremiyorum.arkadaslarima bakiyorum bebeklerini oyle cok sevip guxel zaman geciriyorlarki ben kendime kızıyorum ben anne olmaya layik degilmisim diyorum.ben nasil bu psikolojiden kurtulurum nasil bebekli hayata alisip mutlu olurum aglamaktan tukendim artik
İlk aylar herkes öyle dert etmeyin. Arkadaşlarınızda öyle, ama o hallerini anlatmadıkları, göstermedikleri için bilmiyorsunuz. Sizinde dediğiniz gibi geçecek. Şimdilik sürece çok odaklanmayın, emin olun eski günlerinize 1 fazla ile geri döneceksiniz. Sabır birazcık daha. Hepimiz o yollardan geçtik ve geçerkende sizin gibi düşündük. :)
 
Disari cikinca aglayinca panik yaptiniz mi ben bir kere çıktım aglayinca nasil eve donecegimi sasirdim
Ilk bas biraz stres oluyorsun ama panik yapmadim.. bebek sonuçta gazi mı var altina mi yapti bir sürü sey olabilir. Hayata yeni adapte oluyor. Onu da anlamak lazim 😊 Illa ki susturmak için uğraştığım oldu ama apar topar eve dönmedim. Zaten kucağınıza alip sarilip kollayınca susuyorlar. Ağlamayan bebek mi var. Sizin paniginizin sebebi bence daha cok bebek ciglik ciglik aglayinca etraftaki insanlarin bir anda size bakmaya baslamasi. Siz o yuzden panik yapiyor olabilirsiniz. Sirf insanlar yuzunden aman bebek aglamasin sussun diye ugrastim bende bir sure, sonra biraktim ne yapayim bebek bu sus desemde anlamiyor. Ciğerleri gelisiyor sesi guzel olur aglasin diyordum artik kimseyi takmamaya basladim. Streste gitti sonra 🤣
 
Banada cok uzak geliyor gunler cok yavas geciyor.bende elinden tutup parka bahveye götürebilecekmigim acaba diyorum inanin yemek yapmak bile luks suan.bebegime bakınca böyle düşündüğüm icin kendime kızıyorum nasil böyle dusunurum ben kötü bi annemiyim diyorum
Bunlar normal kendi anneliginizi kendi içinizde tartışmayın
 
herkes anneliğe hemen adapte olacak diye bir durum yok, lohusa depresyonu çok yaygın bir durum.
ilk çocuğumdan sonra ikinci de yaşamam dedim ama yine girdim aynı sürece. çok şükür attım şimdi üstümden ama o dönemlerde tünelin ucunda hiç ışık yok gibi geliyor insana. ama merak etme hepsi geçiyor.
 
Sag saglim alin bebisinizi kucaginiza.o gunleri dusunuyorum aslinda ama daha cok xaman var...kizinizda disari çıktığınızda agladiginda zorlandiniz mi ben bir kere çıktım aglayinva nasil eve donecegimi sasirdim
Benim kız da başta öyleydi şimdi eve sokamıyorum.Daha bilinçli olmadıkları için anne koynundan ayrılmak istemiyorlar.
 
Back
X