Depresyona doğru gidiyorum galiba...

bende çalışan bir anneyim.4 yaşında bir oglum var.ve 2 buçuk yasında bıraktım.annem bakıyor.çok sorun yaşadığım söylenemez ama tabi bahsettiğiniz o suçluluk duygusunu hala yaşıyorum.kendi kendimi motive ediyorum çünkü başka çarem yok.oğluma güzel bir gelecek hazırlamak için çalışmak zorundayım.kendi annem bakıyor ve hafta içi annemlerde kalıyor(her gün git gel rahatsız olmasın diye annemlerle 1 vesait aramız) o çok mutlu bu konuda içim çok rahat.hatta bazen evdeyken gece anneanneyi istiyor o kadar alışık.her şey iyi olmasına ragmen gelin görün ki,ben iyi değilim. oglum benden daha güçlü.seni çok iyi anlıyorum.her pazar oglumu annemlere bırakıp eve gittigimde oturup ağlıyorum.bu istisnasız her hafta tekrarlanıyor.ama sonuçta herşey çouklarımız için.bunu düşün...sen onun için çalışıyorsun..ve ona iyi bir gelecek hazırlamak için ugraşıyorsun kendini böyle motive et.ben öyle yapıyorum
 
CeYz .!.:
eLmayRa bugün dokunsalar ağlayacağım niye beni ağlatıyorsun
Hayallerim çok ama ben kendimde o gücü hiç hissetmiyorum
Genişletmek için tıkla...
Dönem dönem olabilir, biraz izin alsan kızınla vakit gecirsen
 
Sizin durumunuz biraz daha zor ben kendi odasına bile yatırmaya dayanamıyorum, aramızda yatırıyoruz eşimle. Benim bağımlılık konusunda sorunum da olabilir. Annem bizim evimizde bakıyor,aynı binadayız. Anneannesi babannesi uzak olan ya da bakıcısı olanlar için daha zordur eminim.
 
eLmayRa .!.:
Dönem dönem olabilir, biraz izin alsan kızınla vakit gecirsen
Genişletmek için tıkla...
Bugün kızımın hasta olması, doktora anneannesiyle gitmesi tuzu biberi oldu sanırım. İznim ramazan sonrası, daha var ne yazık ki.Allah yardımcımız olsun
 

sen en azından akşamları görüyorsun.ben hafta içi cumadan alıyorum hafta sonu çalışma yok 2 gün evde kalıyor..yani anlayacagın daha zor durumda olanlarda var.haline şükret ve çocuklarımız için çalışmaya devam...
 
CeYz .!.:
Bugün kızımın hasta olması, doktora anneannesiyle gitmesi tuzu biberi oldu sanırım. İznim ramazan sonrası, daha var ne yazık ki.Allah yardımcımız olsun
Genişletmek için tıkla...
En cok hastalıkta koyuyo insana. Anlıyorum seni ama eminim sürekli evde olsan eminim bunları hissetmezsin.

Bak diyorum ya bana gel evde otur deseler gitmem ama gecen hafta kızımın dişi yüzünden ateşi vardı, doktorunu aradım emzirin sadece simdilik ilaç vermeyin dedi, izin almak icin amirime gittim, geri gelecek misiniz diyo. Lan burası büyük sehir, git gel zaten 2 saat sürer. O zaman yuh dedim gercekten.
 
merhaba ceyz

ben de çalışan anneyim.işin kötüsü benim işim genellikle şehir dışında.yani çocuğumdan çok fazla uzak kalıyorum.benim kızım da 2,5 yaşında.kreşe gidiyor.kreş çıkışı da babaannesine gidiyor. evet çocuğumdan çok uzak kalıyorum ama herşey onun için.düşünsene sen akşamları çocuğunu görebiliyorsun ama ben genellikle göremiyorum. eşime hiçbir anlamda güvenmiyorum.maddi anlamda ne bana ne eve hiçbir katkısı yok.güzel bi geliri var ama malesef sadece kendine. o yüzden kesinlikle çalışmam gerekiyor.

haftasonları kızımla olabildiğince fazla zaman geçiriyorum.birlikte uyuyoruz.

ama sana şunu söyleyeyim.ben bu konuyu hem psikiyatırımla hem kreşteki pedegogla görüştüm.ikisi de hemen hemen aynı şeyleri söylediler.onlara göre kendimi iyi hissetmem lazım çünkü çalışan annelerin çocukları kendine daha özgüvenli oluyormuş. bu tamamen bizim bağlılığımızla ilgili sorunmuş.anneler evlatlarından kopamadıkları için kendini böyle hissedermiş ama aslında çocuklar bunu daha hafif atlatırmış

bu açıdan düşün ve için rahat olsun.

ben şuan şehir dışındayım.öğretmeni bugün kızımın sesini videoya çekip göndermiş.beni çok sevdiğini söylüyor.inan ağlamamak için kendimle savaştım. ama mecburum çalışmaya çünkü eşime güvenmiyorum.kızıma gelecek sağlamak için mecburum.
 
Boğazım düğüm düğüm oldu,insan anne olunca ne kadar güçlü oluyor benden kat kat güçlüsünüz.
İşe döndüğümde 1 buçuk yaşındaydı,aynen dediğiniz gibi kızım daha çabuk atlattı bu zorluğu;sadece ben atlatamadım.
Eşiniz konusuna da üzüldüm, geliri iyiyse ne yapıyor kumar filan mı oynuyor?
 
Kıyamam ya senin daha ufak sanırım. Ev hayatı bana göre de değil hep çalıştım ama anne olduktan sonra her şey değişti. Keşke belli bir yaşa kadar yarım gün çalışılsa.
 
Çocuğunuz şuan hasta olduğu için sanırım bu kadar duygusalsınız.
birazda 1.5 yaşına kadar baktığınız için ayrılma sürecini atlatmanızda zor olabilir.
ama iyi tarafından bakın bu yaşta kreşe ya da bakıcıya bırakmak zorunda değilsiniz.
anneniz bakıyor.sabahın köründe uyandırıp annenize götürme derdinizde yok.
tüm gün kendi evinde alıştığı ortamda vakit geçiriyor.
inanın hasta hasta kreşe bırakmak zorunda
kalmış olsanız daha kötü olurdunuz.
Malesef hepimiz aynı durumdayız.
keşke şartlar uygun olsa da evde olsaydık diyorum.
artık iyi tarafını düşünüp bu duygulardan uzak durmaya çalışıcaz.
 
canım mecbur olduğumu biliyorum o yüzden de alışmamak gibi bi şansım yok
eşim umutsuz vaka. çok şükür kumar,alkol,sigara vb alışkanlıkları yok ama malesef sorumluluk sahibi değil.ev geçindirmek nedir bilmiyor.tabi bir de annesine para aktarıyor
 
öğleden sonra gidebilir miyim fikri gayet iyiymiş
 
Benim eşimde de savurganlık durumu var,keşke azıcık cimri olsaydı. Kızım okula başlayana kadar işe ara verememe sebebim kendisi.
 
kızınız 2,5 yaşında değil mi?
nasıl aranızda yatırıyorsunuz,ama bu çok ciddi bir sorun.hem sizin hem de kızınız için.ona iyilik yapmıyorsunuz ki..çalıştığınız için kendi kendinize vicdan yapıp bu şekilde teselli buluyorsunuz ama kızınız için ciddi bir bağımlılık ve özgüven sorunu yaratır bu durum..
o artık bir birey ve bu durumu önce sizin kabul etmeniz lazım.siz bu suçluluktan kurtulursanız ,o da kendini daha rahat hissedecektir.
oğlum 5 yaşında geldi dönem dönem ben de yaşıyorum vicdan durumunu tabi,hatta dün oldu..kreşe gidiyor,dün seçim tatili vardı ama çalışan anneler için okul açıktı..oğlum dün dedi ki,az kişiydik,sadece annesi evde olmayanlar dedi..üzüldüm tabi ki..böyle şeyler olacak..
ben şu şekilde yapıyorum,arasıra okula onu almaya gidiyorumisüpriz yapıyorum,işten 2 saat önce çıkıyorum..ya da öğle tatilinde okula gidip ,çocuklara öğleden sonra için kek falan götüyüroyrum..beni de oğlumu da mutlu ediyor..
o çoktan kabul etti annesinin çalıştığını,sorun bizlerde aslında..
 
Sarılarak, bir beni bir babasını öperek hemen dalıyor uykuya. Daldıktan sonra götürüyorum yatağına ama son bir kaç aydır hiç götürmedim bütün kışı bizimle geçirdi. Zaten sorun bende öyle olmasa konu açmazdım.
 
Ceyz bir sakin ol.

Annem çalışırdı; yani çalışan anne çocuğuyum.

Ben çalışıyorum; çalışan anneyim.

Çalışan anne çocuklarının ayakları üstünde durmayı bildiklerini düşünürüm; biz küçükken annesi çalışan azdı; bakınca fark edilirdi deyim.

Şimdi nerede ise bütün kadınlar çalışıyor; zaten çocuklar da bir süre sonra kreşe gidip kendilerine hayat kuruyor.

Ben 3,5 aylıkken tanımadığım bakıcıya günde 11 saat bıraktım; çok da içim cız etmedi. Benim çalışmam onun da büyümesi gerekiyordu; ama iş dışındaki her anımı ona ayırdım; tuvalete bile birlikte gittik yeri geldi.

25 aylık kreşe başladı halen de kreşe gidiyor. Pişmanlık duyduğumu pek hatırlamıyorum. Son yıllarda kendi işim gerekirse işe gitmesem de olabilir ama ben hasta iken bile okula gitmesinin daha iyi olduğunu düşünüyorum bazı durumlarda; zira evde daha mız mız oluyor tıpkı biz evde kalınca daha fazla hasta olduğumuz gibi.

Annem bana vakit ayıramıyordu demiyorum; ayırıyordu; ben de oğluma ayırdığımı düşünüyorum; bir de ev işi daha nankör ev hanımların da fazlası ile bir zaman ayıramadıklarını düşünüyorum. Belki de kendimi avutuyorum.

Çalışmayan anne nasıl olur biliyorum; bir kaç ay işsiz kaldım kafayı yedim... Oğlum ile de yeterince ilgilendiğimi sanmıyorum; sürekli ona bir şeyler yapınca kısır döngüye girmiş oluyorsun çünkü...

Sakin ol geçecek bu düşünceler...
 
kendi yatağında yanına yatarak uyutmayı deneyin..ben öyle yapıyorum..oğlum da sarılarak mıncık mıncık uyumayı sever..o uyuyuynca kalkıyorum,tabi yorgunlukla uyuyakalmazsam :):)sonra geçiyorum ben de yatağıma:)
sizin küçüklüğünüzde yaşadıklarınızdan dolayı bu durum bence..kendi hissetiklerinizi kızınız da hissediyor diye dşünüyorsunuz..oyda öyle değil.ananesi bakıyor,ve olmadık sorumluluklar yüklenmiyor..
içiniz rahat olsun..
ayrıca şimdi ayırmazsanız yatağını,ilerde daha büyük sorunlar yaşarsınız..bu bağımlılıktan da kurtulmanız gerekli..psikolgla görüşmeyi denediniz mi?
 
h.sonları arasıra kızınız annenizde falan kalıyor mu? siz eşinizle başbaşa kalıyor musunuz? inanın bunlar da çok öenmli durumlar..kızınıza bu kadar bağlı iseniz diğer insanları da ihmal ediyor olabilrsiniz??
 

Ben de çalışan annen yok sanmıştım; sen de çalışan anne çocuğu imişsin. Ama benim hiç aklıma sofra da kalıyordu yerde diye hayıflanmak gelmedi.

Annem kahvaltıyı hazırlar giderdi evet; kalsın sofra ne olacak ki.. Orta okuldan itibaren de evde en erken ben kalktım ve okula gittim; onlar benden geç kalktı.

Kendime yahut çevreme zarar vermedim; vermemem gerektiği konusunda eğitildim çünkü. Bir de ben tek çocuğum evde yalnız kaldım kardeş vs de yok.

Dip not 2 sene anaokuluna gittim; ilk okuldan önceki sene de evde yalnız kaldım. Annem ve babam dönüşümlü çalıştı ama ben sabah kalktığımda evde olmuyorlardı; kahvaltımı vs yapıyordum yani.

İlkokul ve sonrasında ise yalnız kaldığım günleri daha severdim...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Depresyona girmek suç mu günah mı?
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
965
mermad-
M
F
Evlilik konusu
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
2K
Flower__
F
B
Sadece anlatmam lazim
Yorumlar
12
Görüntüleme
888
strawberry_cake
M
Eşimle çok büyük kavga ettik ne yapmalıyım
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
2K
Dorneprincess
D
G
Haftada 2 gün bebeğimden ayrı kalmak
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
483
lady_heidi
L
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…