- 22 Haziran 2016
- 12.669
- 57.649
- 598
Hayalperest hic degilim olsam boyle bi konu açmam aksine cok gercekci olduğum icin zorlanıyorumSenin konularının hepsini hatırlıyorum.ve sana en büyük tavsiyem psikolojik yardim alman.kıldan tuyden nem kapan birisin.aşırı alıngan aşırı hayalperest nickin gibi ütopiksin.Allah yardimcin olsun.zor gercekten
Isim yok bi ugrasim da yok küçük bi yerde yaşıyorum bebek icin de erken. Bugünden sonra bi şeyleri akışına bırakmaya dusunmemeye çalışacağım teşekkür ederim..Negatifi dusunup onu cekmeyin kendinize.
Pozitif dusunun ki hayatiniz da pozitif olsun.
Saglimi kaybetip caksimazsam bak bu hepimiz icin gecerli sabaha sag cikacakmiyiz yataklarimiz dan belli degil ama gelecek planimi asla buna gore yapmam bunlar kadersel seyler.
Esiniz niye sizi biraksin bu bir ihtimaldir ama cocugunuz olunca bereketiyle gelip evi neselndirmesi de diger ihtimaldir.
Depresif dusunurseniz kendinizi cok yorarsiniz.
Ne guzel sagliklisiniz isiniz var esiniz var ttek eksik bebis sanirim insallah o da gelir mutlulugunuz tam olur
Bak bu da diger bakis acisi
Valla bu hissettiklerini ben de hissediyodum ve emin ol hamile kalinca daha da artıyo bunlar. Mesela sabah kalkıyodum ulan ben ne yaptım falan diyodum. Ne çocuğu???
Yani 36363747kat daha fazlasını yaşıyosun ve doğurunca da geçmiyo. Bu sefer başka hisler geliyor. Endişe, evham..
Diğer konuya gelince de ölümlü dünyada yaşıyoruz. Romantik sözlere gerek yok. Seviyorsan kocanı; al işte yanında. Beraber olduğun anların keyfini çıkar mutlu olmaya bak. Diğer türlüsünü düşünmek insanı hasta eder.
İtiraf edeyimki çok yorucu. Ki ben çok relax bir insandım. Böyle pimpirikli bir anne olacağımı düşünmezdim. Ruh halim değişti yani. Tabi herkeste böyle olacak diye bişey, yok yaşadığımı söylüyorum. Ama diğer taraftan da çocuk sahibi olmak çok güzel. Senin parçan canın kanın herşeyin ve herşeye değer...Yorucu olmuyor mu cocuktan sonra bu ruh hali? Cok zor ya cocuk doguran kadinlar cok cesur geliyor bana hayatı korkarak yaşıyorum resmensanki surekli mutlu olamayacağım bi sey olacak hissi yipratici uzerime yerlesmesini istemiyorum. Kocami sevdiğim icin hayal kırıklığıni derinden yasarmisim toparlanamazmisim gibi geliyor..
Boslukta olmakla alakasi olabilir mi peki? Herhangi bi seyle mesgul olsam yine de kurtulamaz miyim bu ruh halinden?İtiraf edeyimki çok yorucu. Ki ben çok relax bir insandım. Böyle pimpirikli bir anne olacağımı düşünmezdim. Ruh halim değişti yani. Tabi herkeste böyle olacak diye bişey, yok yaşadığımı söylüyorum. Ama diğer taraftan da çocuk sahibi olmak çok güzel. Senin parçan canın kanın herşeyin ve herşeye değer...
Cok kaderci bi insan degilim ama herkesin bi yaşayacağı var elbetteSenaryo yazmamak gerekli.Hayatta herkesin bir alınyazısı var ve yaşanıyor.
Anksiyete rahatsızlığın olabilir canım.Ben de majör depresyon ve okb.hastasıyım.biraz da anksiyetem var.zaten bu üçü birbirini pek sever.Diger korkularim normal mi? Esimle ilgili olan veya cocuk yapmak istememe sebebim
Konulara baktimda nekadar takintili birisiniz ..
Esinize yazik ediyorsunuz , baska ugraslar edinin kendinize
her kücük tartismada esim böyle yapti esim böyle dedi..
Bende okb var. Anksiyete başlangıci var sanırım. Depresyonda da olabilirim :/Anksiyete rahatsızlığın olabilir canım.Ben de majör depresyon ve okb.hastasıyım.biraz da anksiyetem var.zaten bu üçü birbirini pek sever.
Her sey yolundayken niye bu kadar yolunda bu böyle devam etmeyecek diye kendi kendimi yiyorum evet. Ileride kötü bir sey olabilir de olmayabilir de. Simdi ne yasasam kâr diye düşünmem lazim.Öyle mi olacak, böyle mi olacak, öyle deseydim , onu yapsaydım ,bunu niye yapmadım, ya şöyle olursa, ya bu olursa kötülükler kötü kader ya beni bulursa.Kafamızda hep hayata dair kötü kötü senaryolar kurarız.Bazılarına kendimiz bile güleriz.Gözümde büyütmüşüm umduğum gibi değilmiş deriz.Biraz detaycılık ve mükemmelliyetçilikten.Biraz da arınamadığımız korkulardan ama en çok hayatın belirsizliğinden.Dolduramadığımız boşluklardan.Herşey yolunda diye niye bu kadar yolunda diye bile sıkıntımız olur .Yani yaşıyoruz bu kadar kötülüğün içinde.içimizi çekiyoruz dertlerden.Nefes alıyoruz bazen boğula boğula.Yeriz kendimizi ama sonuç : insanın alınyazısı neyse kaderinde ne varsa o gerçekleşir.
Sana amigurumi oyuncaklar yapmanı tavsiye ederim. En iyi terapi. Yada herhangi bir örgü. Sizi yoğun düşüncelerden uzaklaştırır, ilmeklere odaklanırsınız.Hayatta hicbir seyi akışına birakamiyorum. Gelecekten cok endiseliyim. Sevdiklerimi kaybetmekten korkuyorum. Bu korku hep vardi zaten bunu geciyorum. İleride çocuk sahibi oldugumda ya esimle yollarimiz ayrılırsa ve calismama engel olacak saglik sorunum olursa kim bakar ona. Bana bi sey olursa zor gunumde esim yanımda durur destek olur mu? Cocuk yapmak istemiyorum cunku benden iyi kimse bakamaz ona bana bi sey olursa ortada kalsin istemem. Boyle seyler dusunup anın tadini cikaramiyorum. Hep bi korku hali. Bunlar herkeste olan korkular mi yoksa sadece ben mi yasiyorum aslında bunu ogrenmek istiyorum. Öncelikli hedefim is bulmak çünkü evde bosluktan cok düşünüyorum boyle. Bi uğrasim oldugunda bu ruh halim gececek çünkü dışarıda insanlarla bi araya geldiğimde korkularim gelmiyor aklıma. Esime sarilinca huzur buluyorum bi de. O da calisip geliyor dinlensin diye rahat birakiyorum tüm aksam tv izliyor. Haftanin her gunune bi dizisi var galibaBen tvden hic haz etmiyorum icim sıkılıyor tum aksam. Sadece ozlediginde sarılıyor ilgisiz degil geldiğinde yüzümü güldürur ama ben şefkat tensel sıcaklık arıyorum. Benim icin sarılmak terapi gibi. Ben sarilinca da bunaliyo ama benim ihtiyacım var.
Boyle korkulari olan sadece ben miyim? Is bulana kadar psikiyatriye mi gitsem?
aynı korkuları kygıları bende yasıyorum ama galiba seninki biraz boşluktan bunaldtıdan oluyorHayatta hicbir seyi akışına birakamiyorum. Gelecekten cok endiseliyim. Sevdiklerimi kaybetmekten korkuyorum. Bu korku hep vardi zaten bunu geciyorum. İleride çocuk sahibi oldugumda ya esimle yollarimiz ayrılırsa ve calismama engel olacak saglik sorunum olursa kim bakar ona. Bana bi sey olursa zor gunumde esim yanımda durur destek olur mu? Cocuk yapmak istemiyorum cunku benden iyi kimse bakamaz ona bana bi sey olursa ortada kalsin istemem. Boyle seyler dusunup anın tadini cikaramiyorum. Hep bi korku hali. Bunlar herkeste olan korkular mi yoksa sadece ben mi yasiyorum aslında bunu ogrenmek istiyorum. Öncelikli hedefim is bulmak çünkü evde bosluktan cok düşünüyorum boyle. Bi uğrasim oldugunda bu ruh halim gececek çünkü dışarıda insanlarla bi araya geldiğimde korkularim gelmiyor aklıma. Esime sarilinca huzur buluyorum bi de. O da calisip geliyor dinlensin diye rahat birakiyorum tüm aksam tv izliyor. Haftanin her gunune bi dizisi var galibaBen tvden hic haz etmiyorum icim sıkılıyor tum aksam. Sadece ozlediginde sarılıyor ilgisiz degil geldiğinde yüzümü güldürur ama ben şefkat tensel sıcaklık arıyorum. Benim icin sarılmak terapi gibi. Ben sarilinca da bunaliyo ama benim ihtiyacım var.
Boyle korkulari olan sadece ben miyim? Is bulana kadar psikiyatriye mi gitsem?
Her seyden cok çabuk sıkılıyorum. Örgü ormeyi sevmiyorumSana amigurumi oyuncaklar yapmanı tavsiye ederim. En iyi terapi. Yada herhangi bir örgü. Sizi yoğun düşüncelerden uzaklaştırır, ilmeklere odaklanırsınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?