- 20 Temmuz 2014
- 2.031
- 2.473
- 133
- Konu Sahibi Papatya129
- #1
Hanımlar merhaba.
Derdim en yakın arkadaşım. 10 senedir birlikteyiz ve bu forumda belki çoğu insanın anlayamayacağı bir bağa sahibiz. Kendi öz kardeşimi bu kadar seviyor muyumdur bilmiyorum. Her gün saatlerce telefonda konuşuruz, birbirimizin hayatında her detayı biliriz, üniversiteyi birlikte kazandık aynı şehirde olalım diye birlikte tercih yaptık. Şimdi üni bitiyor.
Yıllardır bu böyle ve vaktimizi ayıracağımız bir erkek arkadaşımız da yok, diğer arkadaşlarımıza da ayırmayı biz pek tercih etmiyoruz. Yapışık ikiz gibiyiz yani.
Ama son zamanlarda artık bu telefon konuşmalarını sanki görev gibi yapmaya, konuşma ihtiyacımızı birbirimizde attığımıza, birbirimizi stresli zamanlarda "kum torbası" gibi kullanmaya başladığımıza şahit oldum ve bu son 1-2 senede çok büyük patlamalı kavgalar oldu. Bir şekilde üstünü kapattık devam ettik ama artık gün içinde gelen yersiz zıtlaşmalardan yoruldum. Sanki birbirimize batıyor söylediğimiz şeyler de saatlerce tersini savunmaya çalışıyoruz eğer problemli bir gün geçirdiysek yahut canımız başka birine, bir şeye sıkkınsa.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Az önce yine kavga ettik, akşama çok önemli bir mülakatı var o nedenle alttan almamı söyledi gergin kapatmayalım dedi, kabul ettim ama artık daraldım.
Sizce ne yapmalıyım? Hiç böyle bir durum yaşayan oldu mu?
Sürekli kedi köpek gibi olan ama bir türlü ayrılamayan sorunlu ilişkiler vardır ya sanki onun arkadaş versiyonuna evrildik gibi hissediyorum.
Umarım benle aynı şeyleri yaşayanlar vardır... yardım talep ediyorum
-Bu arada meraklısına dip not: Nickimden hatırlayanlar olacaktır kesin, Brezilyalı ve Japona görüşemeyeceğimi söyledim. Yine de geliyorlar ama ben buluşmayacağım.-
Derdim en yakın arkadaşım. 10 senedir birlikteyiz ve bu forumda belki çoğu insanın anlayamayacağı bir bağa sahibiz. Kendi öz kardeşimi bu kadar seviyor muyumdur bilmiyorum. Her gün saatlerce telefonda konuşuruz, birbirimizin hayatında her detayı biliriz, üniversiteyi birlikte kazandık aynı şehirde olalım diye birlikte tercih yaptık. Şimdi üni bitiyor.
Yıllardır bu böyle ve vaktimizi ayıracağımız bir erkek arkadaşımız da yok, diğer arkadaşlarımıza da ayırmayı biz pek tercih etmiyoruz. Yapışık ikiz gibiyiz yani.
Ama son zamanlarda artık bu telefon konuşmalarını sanki görev gibi yapmaya, konuşma ihtiyacımızı birbirimizde attığımıza, birbirimizi stresli zamanlarda "kum torbası" gibi kullanmaya başladığımıza şahit oldum ve bu son 1-2 senede çok büyük patlamalı kavgalar oldu. Bir şekilde üstünü kapattık devam ettik ama artık gün içinde gelen yersiz zıtlaşmalardan yoruldum. Sanki birbirimize batıyor söylediğimiz şeyler de saatlerce tersini savunmaya çalışıyoruz eğer problemli bir gün geçirdiysek yahut canımız başka birine, bir şeye sıkkınsa.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Az önce yine kavga ettik, akşama çok önemli bir mülakatı var o nedenle alttan almamı söyledi gergin kapatmayalım dedi, kabul ettim ama artık daraldım.
Sizce ne yapmalıyım? Hiç böyle bir durum yaşayan oldu mu?
Sürekli kedi köpek gibi olan ama bir türlü ayrılamayan sorunlu ilişkiler vardır ya sanki onun arkadaş versiyonuna evrildik gibi hissediyorum.
Umarım benle aynı şeyleri yaşayanlar vardır... yardım talep ediyorum
-Bu arada meraklısına dip not: Nickimden hatırlayanlar olacaktır kesin, Brezilyalı ve Japona görüşemeyeceğimi söyledim. Yine de geliyorlar ama ben buluşmayacağım.-
Son düzenleyen: Moderatör:
sıkıyorsaniz cidden bir salin sorumluluk gibi görev haline getirmeyin 
