- 21 Kasım 2012
- 9.068
- 9.560
- 398
- Konu Sahibi greengirll
- #1
Kızlar merhaba,28 yaşında evli ve çalışan bir bayanım. Hayatım boyunca hep açık sözlü,içi dışı bir,iyi niyetli biri oldum. İnsanlara kızsam da kin güdemem bir gülümsemeye bir söze affederim. İçim neyse dışım da odur duygularımı gizleyemem. Eli çabuk, çözüm odaklı bazen de hafiften telaşlı bir insanım. Biraz da mükemmeliyetçiyim yani kendi kendimi bunaltırım. Gelelim esas derdime...Son zamanlarda gerek iş gerek özel hayatta sorun yaşıyorum insanlarla ve o kadar bunaldım ki artık intihar etsem de dünya benden kurtulsa diyorum. Stresli çok yoğun işim var, iş arkadaşlarım gayet relaks sürekli onları hatalarını düzeltmeye aman müşteri şikayeti olmasın şu bu diye uğraştım. Benim konumum şef gibi denebilir seneye müdür yardımcısı olacağım inşallah. Ben onların hatasını düzeltip bunaldıkça meğerse onlar arkamdan beni müdüre kötüleyip dururlarmış. O kadar üzüldüm ki anlatamam.Müdür derseniz zaten çok güvenilir,destekçi biri değil, destek yerine köstek oluyor denebilir. İşten anlamadığı gibi anlamadığı için sürekli hata yaptığımızı, bir şeyi beceremediğimizi vs söyler durur. Diğer müdür yardımcıları zaten bana dokunmaya yılan bin yaşasın modunda. Malesef herkesin işi birbirini etkiliyor muhatap olmak zorunda kalıyoruz iş gereği. Ama herkes işle ilgili hatasını şahsi alıyor, kimseye tek laf edilmiyor. Ağlamalar sızlamalar duygu sömürüleri ile kendilerini kurtarıyorlar. İş hayatı böyle. Evliyim ve sürekli eşimin ailesi ile sıkıntı yaşıyoruz aşırı ilgi bekliyorlar ve her seferinde ilgi göstermeyen ben suçlu oluyorum, bana küsülüyor,herkes bana tavır alıyor. Kendimi artık girdapta gibi hissediyorum inanılmaz bunaldım. Ben mi suçluyum ben mi kimseyle geçinemiyorum anlamıyorum...
sen kime nasil mudahale ediyosun bilemem ama kirici oluyosan anlasamazsin kimseyle 
esinin ailesi konusunda da sen haklisin.kusmek nedir cocuk gibi.birakiniz kussunler 
