merhaba arkadaşlar ben söze nasıl başlayacağımı bilemiyorum.eşimle 6 yıllık evliyiz 18 aylık bir kızımız var çook mutlu, birbirine deliler gibi aşık bir çiftiz. gün içinde 5- 6 defa muhakkak telefon görüşmesi yapar, mesajlaşırız.evlendiğimiz günden beri herkes ilişkimize gıpta ile bakar. neyse uzatmayayım benim sıkıntım eşimin hamileliğimden beri cinsel anlamda benden uzaklaşması,ilk zamanlar beni hırpalamak istemediğini düşünüp anlayışlı davrandığını düşünüp onu takdir bile etmiştim.doğum sonrası da öyle, ama bu nedense hep böyle gitmeye devam etti. ikimiz de öğretmeniz ve çok yoğunuz onun akşamları da toplantıları oluyor çocukta geç yatıyor, bütün kış bebeğimizi annemlere evimizden yarım saatlik mesafedeki evlerine götürdük(annem büyük fedakarlık yapıp evde hem babama hem babaanneme hem de kızıma baktı)oradan tekrar beni evin önüne geri bırakırdı ben 1 saatlik yol daha giderdim.akşamları da aynı şekilde bir gün bile öflemeden beni aldı götürdü.bize çok düşkündür.neyse hep bunların yorgunluğundan çok fazla önemsemedim ama rahata kavuşunca baktım yine aynı haftada 1. 2 hafta da 1.kafamda soru işaretleri olmaya başladı artık beni istemiyor mu acaba diye,konuştum "hayatım artık beni istemiyor musun,ne oluyor bi sıkıntı mı var" diye sordum "hayır bitanem yorgunluk,yoğunluk" dedi.ama ben inanamıyorum nedense çok canım sıkılıyor.sizce ne yapmalıyım....onu çok seviyorum,sevgisinden de hiç şüphem yok ama içten içe kendimi yiyorum.