Hayat herkese adil değil maalesef sizi üzüyorsa arkadaş çevrenizin durumu onlardan uzak durun . Sizi mutlu eden kişilerle görüşün .sonuçta ailenizde alınteriyle para kazanan insanlar onlarla gurur duymalısınız .Hanımlar selamlar..
Dert mi bilemiyorum ama bir süredir bu durumdan ötürü çok mutsuzum..
Ailem, akrabam ve arkadaş çevremi sosyo-ekonomik düzeyi arasında öyle büyük bir fark varki.. Artık altında eziliyor gibiyim..
Arkadaşlarim yüksek gelirli insanlar, ona göre de bir yaşam tarzı oluyor, ailem ise asgari ücretle çalışan insanlar.
Arkadaşlarımla etkinlikler yapıyorum, keyifli vakit geçirip stres atıyoruz. Eve geliyorum, bir yakınımın üç kuruş için yaşadığı strese şahit oluyorum ya da duyuyorum.. Ben ailem için her zaman elimden geleni yaptım, yapmaya devam ediyorum ama bu derin farkı görmek artık çok yoruyor.
Baş edemediğimi hissediyorum artık.Nasıl davranacağımi bilmiyorum hic
Tabiki gurur duyuyorum, ama üç kuruşun hesabını yapmak zorunda olanlarla diğer tarafın arasında kalmak kalbimi yoruyorHayat herkese adil değil maalesef sizi üzüyorsa arkadaş çevrenizin durumu onlardan uzak durun . Sizi mutlu eden kişilerle görüşün .sonuçta ailenizde alınteriyle para kazanan insanlar onlarla gurur duymalısınız .
Ben arkadaşlarımi seviyorum ki onlarda beni severler, öyle dışlanan biri değilim. İki tarafa da aitim, aynı zamanda iki tarafa daa ait değilim. Kimseye anlatamıyorum, sadece bu adeletsizlik ağır geliyorHayat herkese adil değil maalesef sizi üzüyorsa arkadaş çevrenizin durumu onlardan uzak durun . Sizi mutlu eden kişilerle görüşün .sonuçta ailenizde alınteriyle para kazanan insanlar onlarla gurur duymalısınız .
Aile olarak maddi manevi çok zor bir süreçten geçiyoruz, pandemi sebebiyle ailemle daha çok vakit geçirmek zaten farkında olduğum bu uçurumu hissetmeme sebep oldu. Ama imtihan dünyası, bugünn iyi yarın kötü ya da tam tersi.. Hayırlısıİmtihan dünyasındayiz ve hepimizin imtihanı farklı konulardan kimisi maddiyat kimisi evlat kimi eş kimi hastalık ....bunların hiçbiri bizim elimizde değil rızkı veren Allah elinden geleni yapar geri çekilirsin onları senden çok daha seven merhametle merhametlisi yaradanlari var. Parası azdır ama huzuru vardır mutludur sağlığı yerindedir evlatları hayurlidur . Parası çoktur hastalıkla huzursuzlukla geçimsiz koca hayırsız evlatla imtihan edilir .hicbirsey hickimsenin hayatı disradan göründüğü gibi pespembe degil
Kesinlikle.. Bi tarafta hasta bebeği tedavisi için bütçe ayrilaniyor diğer tarafta o bütçe bir gecede harcanabiliyor. Keşke duyarsız bir insan olsaydım diyorumKeske herkes eşit olsa kimse kimseden ne zengin ne de fakir olsa ne güzel bir dünya olurdu o zaman
Yaşımla ilgili değilde farkındalık diyelim.. Arkadaşlari tarafından dışlanan, kabul görmeyen bir insan değilim aksine aranan biriyim, sevilirim. Beni incitecek birşey demekten ziyade olayları gözlemlemek beni yoruyor. Onların hikayesini dinliyorum, çocuklari için yaptıklarini, lukslerini biliyorum ama aynı zamanda ailemden birinin ilaç alırken düşünmesi zoruma gidiyorKuzum sasirmaya yer ariyor gibisin ya da yas itibariyle sanirim neyse kimsenin yasadigi hayat seni sasirtmasin ekonomik durumlar bu kadar onemli degil, tabi arkadaslarin seni incitecek bir sey dediyse ayri ama luzumsuz bunlarin uzerinde durmak..neticede biz cok zengin bir ulke degiliz orta standardin biraz ustu insanlari bocalatiyor da ne var boyalayacak anlamiyorum
Maalesef..Aynı şeyi yardım derneklerinin paylaşımlarında hissediyorum. Hayatın her alanında var bu uçurum.
Çok zor ve yorucu.. Hele birde 1.dereceden yakınlarıma yaşayıncaBen de ara ara bu psikolojiye giriyorum. Çevrem ve akrabalarım arasında uçurum var ve iki kesmi bir arada görünce aradaki uçurum insanı şaşırtıyor. Bir arkadaşımın bir günlük keyfi harcamasıyla bir ay mutfak masrafını karşılayan akrabam var mesela.
Yapacak bir şey yok olsa keşke ama hayat böyle işte.
Uzun süredir farkındaydım zaten ama pandemide derinden hissedecek kadar vakit geçirdim, şahit oldum. Bilmek başka, hissetmek başka..Kaç yasindasiniz? Bunlari yeni ogrenmiş gibi sasirmaniz ve takmaniz garip geldi. Bu farki hissetmemek için uzun sure kendi ailesi disina cikmamasi lazim insanin.
Elimizden geldiğince.. Gelmediği noktada tıkanıklık yaşıyorum bençalışma hayatına başlayana kadar ben de çoğu şeyi görmemiştim, misal bizim eve zeytinyağı bile alınmaz, alınsa bile 1 yıl damla damla kullanılırdı. babam tek maaş, iki çocuk, ev kira, milletin küçülmüşüyle, yamalı kıyafetlerle büyüdük. sağolsun annem de savurgandı biraz bundan 20 yıl önce, 400 tl telefon faturasını milletten borç harç toplayıp aylarca babamdan gizli çalışarak zar zor ödemiştim mesela. sonrasında annem babam ayrıldı, ben evlendim, yıllarca çalıştım, şimdi anneyim :) çalışmıyorum.... ama mesela dediğiniz şeylerden ben de çok vicdan yaptığım için her zaman toplumsal anlamda elimden geleni yapmaya çalıştım. misal veriyorum evlenene kadar anneme babama aylık destek oldum, evlenirken çöp bile istemedim, herşeyimi kendim yaptım. sonrasında üniversite öğrencilerine burs veriyordu çalıştığım firma, ekstra öğrencilere destek attım, okul açılma dönemlerinde kırtasiye yardımı yaptım, çocuk esirgeme kurumunda gönüllü annelik yaptım, löseve destek oldum, sokaktan kedi/köpek sahiplendim, ağaç
Bu konuda sizin veya bir başkasının bireysel olarak elinden bir şey gelmezki. Sistem böyle. Siz en fazla o anki anlık bri derde yardımcı olursunuz geçici olarak. Sorun aynı sorun değişen bir şey yok.Elimizden geldiğince.. Gelmediği noktada tıkanıklık yaşıyorum ben
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?