• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Dertleşmeye ihtiyacım var.

Ben de ilk evlendiğimde biraz uzağa gitmiştim, eşyalarımı yavaş yavaş toplayıp nişanlım her gelip gittiğinde onunla göndermiştim.

Bir gün annem evde kimse yokken dolabımı açıp eşyalarımı göremeyince başlamış ağlamaya. Ahh benim kızım bu evden gitmiş, benden gitmişte ben fark etmemişim, iki üç parça eşyam vardı sarılmış ağlamış tüm gün.

Biraz (azbuçuk ciddi) rahatsızlıkları çıktı ben evlendikten sonra. Üzüntü ve stres dediler :KK43:

Ama şimdi geri geldim 30 metre ilerisine taşındım bumerang gibiyim :) Hala babamın evi kendi evim gibi çok seviyorum, Rabbim onları başımdan eksik etmesin.

Zor be zor işte..
 
Kızlar merhaba
Benim yazacaklarımı daha önce bir çok kişiden okudunuz biliyorum. Bir çok kişinin vereceği cevapları da az çok tahmin ediyorum ama ben de içimi dökmek istedim.

Bir haftadır çeyizimi kolilemekle uğraşıyoruz, teyzelerim geldi sağ olsunlar çok yardımları oldu hep birlikte hallettik. Dün de yük kamyonu geldi hepsini ona yerleştirdik babam adamla konuşurken biz de eve çıktık. Annem önden önden çıktı ben arkada kaldım sonra kapıyı açarken bir ağlama sesi geldi ama içim nasıl kötü oldu anlatamam.
Annem ağlıyor!! Halalarım da bizde, onlar da ağlıyor. Neyse ben ağlamak istemedim odama geldim ama epey canım sıkıldı, içim de yanıyor haliyle. Sonra teyzem geldi bana bakmaya, ağlamıyorum dedim, ağlamakta istemiyorum, sen git annemi teselli et dedim. ( Nasıl ağlamadım bilmiyorum, normalde çok duygusal biriyimdir.)

Evet annem için gerçekten zor. Daha doğrusu bütün anneler için zor evladından ayrılmak.

Annem benden önce 4 çocuğunu kaybetmiş kızlar. Ben de 8 aylıkken alınmışım, ölmeyeyim diye. Annemin hayatta kalan tek çocuğuyum. Doğal olarak annemin bu nedenle psikolojisi biraz bozulmuş, annemin menapoz dönemi benim ergenliğe denk geldi, annemle pek anlaşamadık bu süreçlerde hala da anlaşamadığımız çok nokta vardır. Anneme layık bir evlat olamadım sanırım hiç. Onu anlayıp sürekli ona destek olan biri olamadım:KK43:
Şimdi de gelin olup gidiyorum. Annem bir çok ameliyat geçirdi, şuan belinden ve ayaklarından da rahatsız, ben gidersem nasıl yapacak bilmiyorum, beni en çok düşündüren konu bu. Babam da anneme değer verir falan ama sonuçta odunsu bir adam:110:

Annem ağladığında yanına gitsem ben de ağlarım, gitmesem kırılır mı diye düşünüyorum. Annemi nasıl teselli edebilirim. Hayatta tek dayanağı benim aslında, 4 çocuk kaybetmiş, bir sürü eziyet, çile çekmiş, önceleri babamdan pek değer görmemiş bir insan şimdi ben gidersem ne olacak? Her gün oturup ağlayacak mı? Zaten hasta, ağlarsa kendini daha çok harap eder mi? Dünden bugüne bu sorular kafamın içinde dönüp duruyor.:KK42:


Biliyorum kendi evime gideceğim, oraya alışacağım hatta buraya geldiğimde kendi evimi özleyeceğim, annem ben mutlu oldukça mutlu olacak ama, aması var işte. Ağlaması içimi yakıyor:cry:

Başınızı şişirdim sanırım ama içimi dökecek kimseyi bulamadım ben de buraya yazdım.

Annenizle yakın mı oturacaksınız bilmiyorum da, annene anne ben evlensem de seni bırakmıyorum ki.. Sen istediğinde de yanında olucam.. Gibi konuşabilirsiniz.. Bir de anne ben evlenmezsem ilerde yalnız kalırım yalnız yaşamamı ve yalnız ölmemi mi tercih edersin diyebilirsn.
 
O ağlarken sarılın boynuna ağlayın siz de.Ahh analık...anne olunca daha mı iyi anlaşılır bi annenin kıymeti.
Saklamayın, bastırmayın duygularınızı.
Ağlanacaksa ağlayın, kıyamam ona.
Hayatta ki tek evladısınız, çok normal bu tutumu.
Aynı evde olmamanız yetecek ona, teselli verin, rahatlatın içini.
Benim kız büyüse gitse boyle.Ahh zor iste.
Mutluluklar size, ağzınızın tadı bol olsun.
 
kapı ardı gurbet. ben anneme 20 dk mesafedeyim. hergün uğrarım. Hatta 30 günün 15 günü annem de kalırım..Ama yokuşu çıkıp annem arkamdan el sallayınca bile hala gözlerim dolar . Bir gün o kapıdan kimse bana el sallamayacak diye.
:KK61::KK61::KK61::KK61::KK61::KK61:
annem 1 aydır tatilde özledim şimdiden.
 
Sanırım evlenen herkes yaşıyor bunları. Anne babalar evlatları evden giderken şimdiye kadar göstermedikleri duygusalliklari cikartiyorlar raftan. Aranizdaki diyalog buna musait ise ikisiyle de tek tek konuşup içinizde ne varsa paylaşıp çıkın baba evinden. Onlari sevdiğinizi ve bunun hic degismeyecegini soyleyin.

Benim hiç yaşamak istemediğim bişey bu. Ne annem ne babamla oturup konuşmak ağlaşmak istemiyorum. :(
 
Kıyamam ya kötü oldum bende :110: ama sonucta birgün evlenecektin, bugün yada yarın ne farkeder.Allah Mesut etsin, annenede uzun Ömür versin torununu torbasını görsün. Evlenip gurbet ele giden, ailesini yıllarca göremeyen insanlar var tatlım, böyle düsün ve rahatla. Zordur eminim ama her anne böyle durumlarda Ağlar, ben akrabaların bu tür organizasyonlarında bile ağlıyorum, sanki benim evimden çıkıyor :KK53: ama annene sen sarıl ve sen teselli et, ağlaşın birlikte, son aglayısınız olsun, hep gülersiniz bundan sonra inşallah
 
Beni o dönemime götürdü yazın.
Nerdeyse şimdi bile ağlayacaktım. Herkes o zorlukları yaşıyor.Ben kına geceme dek hem kavga edip, hem ayrı odalarda ağlaştığımızı bilirim.
Hatta çeyiz günü kolilerken babam çayırkeyf olmuş "vermicem seni" diye eşyaları kolilere koydurmamıştı.

Herkes belli zaman sonra alışıyor.
Seni telli duvaklı görecek ötesi var mı ?Allah herkese böyle tatlı dert versin.:KK200:

Amin canım sağ olasın:KK36:
Benim babam da yukarı komşuyla konuşuyor çeyiz yüklenirken, gidiyor işte dedi babam, yukarıda ki amca da; ben iki tane verdim sen de alışırsın diyor. Babam, sen verdin de noldu iki adım ötendeler her gün sizdeler!
Biraz gülümsedim sonra içime oturdu taş gibi.



Hayret ilk defa '' madem bu kadar şeyi düşünecektiniz üzülecektiniz anneniz zor durumda neden evlendiniz '' diyen kimse çıkmamış. Yada gün ilerledikçe yazabilirler miydi bilmiyorum. :KK4:

Canım bu süreçten hepimiz geçtik hepimizin hayatlarında Anne'nin yeri farklı. Sen 5 kardeşte olsaydın aynı duyguları hissedecektin. Annen de 5 çocuğu için ağlamaya devam edecekti. Anne yüreği dayanmaz ki.. :KK43:

O yüzden sadece ayrı evler oluyor gönüller bir olmaya devam ediyor. :KK68:
Annen ile sabah aksam görüşmeler sağlar hem onu yanında hissedersin hem de oda senin varlığını hisseder.
Hem zaten anneni de üzüyormuşsun arada:63: bırak kadın kafasını dinlesin azcık 3 gün ağlar sonra susar. :KK5:
Yıpratma düğün arifesi kendini. Zaten yorucu bir süreç. :KK51:

Ben yazdım da baştan bu konuları çok okudunuz falan diye o yüzden gelmediler heralde :KK53:
Keşke 5 kardeş olsaydıkta en azından bir kaç tanesi annemle aynı şehirde kalsaydı. Hoş en küçükleri yine ben olacaktım ama abim ablam yardımcı olurdu anneme elbet.
Neyse alışcaz artık :KK51:



Herkese nasip etsin rabbim o evden kırmızı kuşağıyla çıkmayı..:KK36:
Ben uzağa gitmeden çok duygulandım ağladım. .:cry:
Kolay değil elbet. .:KK1:
Rabbim utandırmasın, mesut etsin. .:KK200:

Aminn inşallah çok teşekkür ederim :KK36:


2,5 aylık evli biri olaraktan okurken gözlerim doldu :KK43: ben de çok kötüydüm son zamanlarda, hemen hemen her gün ağlıyordum, annemle de çok ağladık beraber. herkes için zor ama gerçekten mutlu bir yuva kuruyorsan ailelerin tesellisi bu oluyor. zamanla senin yaşadığın bu duygu yoğunluğu da azalıyor, inan bana ilk gece dahil balayının tüm günlerinde ağlamış biri olarak söylüyorum bunu. onlar hala senin anne-baban, bunu hiçbir şey değiştirmiyor. eğer yakınsanız haftada 1-2 gün gidebilirsin hem özlem giderirsin, hem halini hatrını sorarsın:KK68: kendini yıpratma ama evde bekar olarak geçirdiğin son günlerini başka türlü geçirmeye çalış derim :KK66:

Yakın değiliz ki aramızda kilometreler olacak :KK43:
Son 26 günüm :eek:



Ben de ilk evlendiğimde biraz uzağa gitmiştim, eşyalarımı yavaş yavaş toplayıp nişanlım her gelip gittiğinde onunla göndermiştim.

Bir gün annem evde kimse yokken dolabımı açıp eşyalarımı göremeyince başlamış ağlamaya. Ahh benim kızım bu evden gitmiş, benden gitmişte ben fark etmemişim, iki üç parça eşyam vardı sarılmış ağlamış tüm gün.

Biraz (azbuçuk ciddi) rahatsızlıkları çıktı ben evlendikten sonra. Üzüntü ve stres dediler :KK43:

Ama şimdi geri geldim 30 metre ilerisine taşındım bumerang gibiyim :) Hala babamın evi kendi evim gibi çok seviyorum, Rabbim onları başımdan eksik etmesin.

Zor be zor işte..

Annem de bana hep dedi, kıyafetlerimi toparlarken şunu burda bırak, bu da dursun geldikçe giyersin vs, neredeyse kıyafetlerin yarısı çekmecelerde dolapta duruyor. Kıyamam kesin annem de aynı şekilde açar açar ağlar:cry:
Ah ya ne zormuş




Annenizle yakın mı oturacaksınız bilmiyorum da, annene anne ben evlensem de seni bırakmıyorum ki.. Sen istediğinde de yanında olucam.. Gibi konuşabilirsiniz.. Bir de anne ben evlenmezsem ilerde yalnız kalırım yalnız yaşamamı ve yalnız ölmemi mi tercih edersin diyebilirsn.

Aynen bu şekilde söyleyeceğim :KK51:


O ağlarken sarılın boynuna ağlayın siz de.Ahh analık...anne olunca daha mı iyi anlaşılır bi annenin kıymeti.
Saklamayın, bastırmayın duygularınızı.
Ağlanacaksa ağlayın, kıyamam ona.
Hayatta ki tek evladısınız, çok normal bu tutumu.
Aynı evde olmamanız yetecek ona, teselli verin, rahatlatın içini.
Benim kız büyüse gitse boyle.Ahh zor iste.
Mutluluklar size, ağzınızın tadı bol olsun.

Ağlarsam daha çok üzülür diye ağlamak istemiyorum aslında ama herkes ağlayın rahatlayın yazmış şimdi gidip sarılıp ağlayasım geldi :oops::cry:
Teşekkür ederim, hepimizin mutluluğu bol olsun :KK36:



kapı ardı gurbet. ben anneme 20 dk mesafedeyim. hergün uğrarım. Hatta 30 günün 15 günü annem de kalırım..Ama yokuşu çıkıp annem arkamdan el sallayınca bile hala gözlerim dolar . Bir gün o kapıdan kimse bana el sallamayacak diye.
:KK61::KK61::KK61::KK61::KK61::KK61:
annem 1 aydır tatilde özledim şimdiden.

Ben napıyım şimdi sen 20 dk mesafede böyle zorlanıyorsan 12 saatlik yola kilometrelere nasıl dayanayım :KK43:


Sanırım evlenen herkes yaşıyor bunları. Anne babalar evlatları evden giderken şimdiye kadar göstermedikleri duygusalliklari cikartiyorlar raftan. Aranizdaki diyalog buna musait ise ikisiyle de tek tek konuşup içinizde ne varsa paylaşıp çıkın baba evinden. Onlari sevdiğinizi ve bunun hic degismeyecegini soyleyin.

Benim hiç yaşamak istemediğim bişey bu. Ne annem ne babamla oturup konuşmak ağlaşmak istemiyorum. :KK43:

Aynen hiç göstermedikleri duygusallık. Benim annem cenazelerde bile zor ağlayan bir kadındır. Babam hele hiç gözleri dolu bir şekilde görmemişimdir bile ama evlattan ayrılmak zor demek ki.
Ben de dün konuşmadım, yanına gitmedim ama konuşmak birlikte ağlamak daha iyi sankio_O



Kıyamam ya kötü oldum bende :110: ama sonucta birgün evlenecektin, bugün yada yarın ne farkeder.Allah Mesut etsin, annenede uzun Ömür versin torununu torbasını görsün. Evlenip gurbet ele giden, ailesini yıllarca göremeyen insanlar var tatlım, böyle düsün ve rahatla. Zordur eminim ama her anne böyle durumlarda Ağlar, ben akrabaların bu tür organizasyonlarında bile ağlıyorum, sanki benim evimden çıkıyor :KK53: ama annene sen sarıl ve sen teselli et, ağlaşın birlikte, son aglayısınız olsun, hep gülersiniz bundan sonra inşallah


Amin canım inşallah, annemin torunu olursa beni bile unutur :KK53:
Hepimiz gülelim, rabbim herkesi mutlu etsin :KK68:
 
Kızlar merhaba
Benim yazacaklarımı daha önce bir çok kişiden okudunuz biliyorum. Bir çok kişinin vereceği cevapları da az çok tahmin ediyorum ama ben de içimi dökmek istedim.

Bir haftadır çeyizimi kolilemekle uğraşıyoruz, teyzelerim geldi sağ olsunlar çok yardımları oldu hep birlikte hallettik. Dün de yük kamyonu geldi hepsini ona yerleştirdik babam adamla konuşurken biz de eve çıktık. Annem önden önden çıktı ben arkada kaldım sonra kapıyı açarken bir ağlama sesi geldi ama içim nasıl kötü oldu anlatamam.
Annem ağlıyor!! Halalarım da bizde, onlar da ağlıyor. Neyse ben ağlamak istemedim odama geldim ama epey canım sıkıldı, içim de yanıyor haliyle. Sonra teyzem geldi bana bakmaya, ağlamıyorum dedim, ağlamakta istemiyorum, sen git annemi teselli et dedim. ( Nasıl ağlamadım bilmiyorum, normalde çok duygusal biriyimdir.)

Evet annem için gerçekten zor. Daha doğrusu bütün anneler için zor evladından ayrılmak.

Annem benden önce 4 çocuğunu kaybetmiş kızlar. Ben de 8 aylıkken alınmışım, ölmeyeyim diye. Annemin hayatta kalan tek çocuğuyum. Doğal olarak annemin bu nedenle psikolojisi biraz bozulmuş, annemin menapoz dönemi benim ergenliğe denk geldi, annemle pek anlaşamadık bu süreçlerde hala da anlaşamadığımız çok nokta vardır. Anneme layık bir evlat olamadım sanırım hiç. Onu anlayıp sürekli ona destek olan biri olamadım:KK43:
Şimdi de gelin olup gidiyorum. Annem bir çok ameliyat geçirdi, şuan belinden ve ayaklarından da rahatsız, ben gidersem nasıl yapacak bilmiyorum, beni en çok düşündüren konu bu. Babam da anneme değer verir falan ama sonuçta odunsu bir adam:110:

Annem ağladığında yanına gitsem ben de ağlarım, gitmesem kırılır mı diye düşünüyorum. Annemi nasıl teselli edebilirim. Hayatta tek dayanağı benim aslında, 4 çocuk kaybetmiş, bir sürü eziyet, çile çekmiş, önceleri babamdan pek değer görmemiş bir insan şimdi ben gidersem ne olacak? Her gün oturup ağlayacak mı? Zaten hasta, ağlarsa kendini daha çok harap eder mi? Dünden bugüne bu sorular kafamın içinde dönüp duruyor.:KK42:


Biliyorum kendi evime gideceğim, oraya alışacağım hatta buraya geldiğimde kendi evimi özleyeceğim, annem ben mutlu oldukça mutlu olacak ama, aması var işte. Ağlaması içimi yakıyor:cry:

Başınızı şişirdim sanırım ama içimi dökecek kimseyi bulamadım ben de buraya yazdım.
Annene evlensen de her zaman yanlarında olacağını onları çok sevdiğini hissetiklerini açıkca söyle

benim annem de çok duygusaldır günlerce ağlamıştı babam desen öyle tek kız evlatlarıyım birde erkek kardeşim var

bu arada ergenken onu çok üzdüm demişsin kim üzmedi ki

ergenlikteki gibi değil ama hala da bazı zamanlar istemeden kırdığım olur benim istesem de kendime hakim olamıyorum.

kimse mükemmel dört dörtlük evlat değil.
 
şimdi beni kınamayın da,erkek annesi ağlar mı diye:KK61:ben de ağlıyorum ne yalan söyleyeyim.12 eylülde oğlumun düğünü var.eşyalarını toparlıyorum.kıyafetlerini,kışlıklarını,hurçlara,kutulara dolduruyorum.ama gel bir de bana sor.çok zormuş çok.üstelik tek çocuk.evde yalnız kaldım.istanbulda ama farklı bir ilçede.gerçi aynı mahallede olsa da farketmez.evi,ocağı ayrı olacak,artık bu evde yaşamayacak.tek tesellimiz,mutlu bir olay için olması.allah herkesin çocuğuna mutlu günler göstersin.sizlerede mutluluklar...
 
Annene evlensen de her zaman yanlarında olacağını onları çok sevdiğini hissetiklerini açıkca söyle

benim annem de çok duygusaldır günlerce ağlamıştı babam desen öyle tek kız evlatlarıyım birde erkek kardeşim var

bu arada ergenken onu çok üzdüm demişsin kim üzmedi ki

ergenlikteki gibi değil ama hala da bazı zamanlar istemeden kırdığım olur benim istesem de kendime hakim olamıyorum.

kimse mükemmel dört dörtlük evlat değil.

Evet ben de ister istemez kırıyorum. Biraz hırçınlık var karakterimde.
İnşallah ben gittikten sonra içine dert olmaz yaptıklarım :oops:
 
şimdi beni kınamayın da,erkek annesi ağlar mı diye:KK61:ben de ağlıyorum ne yalan söyleyeyim.12 eylülde oğlumun düğünü var.eşyalarını toparlıyorum.kıyafetlerini,kışlıklarını,hurçlara,kutulara dolduruyorum.ama gel bir de bana sor.çok zormuş çok.üstelik tek çocuk.evde yalnız kaldım.istanbulda ama farklı bir ilçede.gerçi aynı mahallede olsa da farketmez.evi,ocağı ayrı olacak,artık bu evde yaşamayacak.tek tesellimiz,mutlu bir olay için olması.allah herkesin çocuğuna mutlu günler göstersin.sizlerede mutluluklar...

Aminn teşekkür ederim:KK68:

Sanırım benim kayınvalide de ağlıyordur :KK51:
O da oğluna çok düşkün, neyse ki dibindeyiz istediği zaman gelip görecek oğlunu ama ben annemi her istediğimde göremeyeceğim, 5 dk da olsa uğrayayım diyebileceğim bir uzaklıkta olsaydı keşke:KK16:
 
şimdi beni kınamayın da,erkek annesi ağlar mı diye:KK61:ben de ağlıyorum ne yalan söyleyeyim.12 eylülde oğlumun düğünü var.eşyalarını toparlıyorum.kıyafetlerini,kışlıklarını,hurçlara,kutulara dolduruyorum.ama gel bir de bana sor.çok zormuş çok.üstelik tek çocuk.evde yalnız kaldım.istanbulda ama farklı bir ilçede.gerçi aynı mahallede olsa da farketmez.evi,ocağı ayrı olacak,artık bu evde yaşamayacak.tek tesellimiz,mutlu bir olay için olması.allah herkesin çocuğuna mutlu günler göstersin.sizlerede mutluluklar...
Benim de yakında 3 yaşına girecek oğlum var evlenmesine belki yılar yıllar var ama

böyle düşününce ondan ayrılmak zor gelir üzülürüm diye düşünüyorum


anne annedir kız annesi erkek annesi diye ayrılmamalı

ikisi de aynı emekleri veriyor

inşallah zamanla alışırsınız evladınıza da zor geliyordur illa ki ilk zamanlar
 
Aminn teşekkür ederim:KK68:

Sanırım benim kayınvalide de ağlıyordur :KK51:
O da oğluna çok düşkün, neyse ki dibindeyiz istediği zaman gelip görecek oğlunu ama ben annemi her istediğimde göremeyeceğim, 5 dk da olsa uğrayayım diyebileceğim bir uzaklıkta olsaydı keşke:KK16:

haklısınız aynı şehirde olmak bir avantaj.allahtan benim gelinimin kendi ailesi daha yakın.ama onlarında üzüldüğünü,(özellikle babasının )biliyorun.
ayrıca,ön yargıyla yaklaşmayıp,demek istediğimi, anladığınız için teşekkür ederim.niyeyse erkek annelerinin de duyguları olduğu,çoğu kişilerce göz ardı ediliyor.
 
O günler geldi aklıma, ağlattınız beni..
Hala " kınayı getir aney" müziğini duyduğum anda bile duygusallaşırım.
 
33 yaşındayım, 18 yaşından beri ayrıyım ailemden, aramızda 10 saat yol var.
hala alışabilmiş değilim, hala özlüyorum, hasta olduğumda yanımda olsalar, mutlu olduğumda görseler, destek aradıklarında ellerini tutabilsem istiyorum... telefonda sesim titrer bazen, zor tutarım kendimi...

kardeşim evleniyor, eşyaları alınıyor, gelinliği seçiliyor, ben yokum yine, fotoğraflara beğeni emojileri yollayan bir watsapp mesajıyım sadece, o yüzden teselli edebilecek bir tek cümle kuramayacağım, gözlerim doldu okurken...
 
Uzakta olmaniz kötü olmuş ayni şehirde olsaniz biraz daha kolay olabilirdi.
Gerçi yan binaya da gitseniz anneniz ayni tepkiyi verirdi evlatlari herşeyi onlarin.
Canlarim benim ya ödenmez haklari.
 
haklısınız aynı şehirde olmak bir avantaj.allahtan benim gelinimin kendi ailesi daha yakın.ama onlarında üzüldüğünü,(özellikle babasının )biliyorun.
ayrıca,ön yargıyla yaklaşmayıp,demek istediğimi, anladığınız için teşekkür ederim.niyeyse erkek annelerinin de duyguları olduğu,çoğu kişilerce göz ardı ediliyor.

Erkek evlatlar genelde annelerin şehrinde kalıyor ya belki o yüzden bir önyargı var. Kızlar daha duygusal daha güçsüz daha bağımlı şekilde görüldüğü içindir.
Evlat işte kızı, erkeği fark etmiyor.



O günler geldi aklıma, ağlattınız beni..
Hala " kınayı getir aney" müziğini duyduğum anda bile duygusallaşırım.

Yaa kıyamam:KK19:
valla kendimi suçlu hissettim, insanları boş yere üzdüm burada dertleşeceğim diye:cry:


33 yaşındayım, 18 yaşından beri ayrıyım ailemden, aramızda 10 saat yol var.
hala alışabilmiş değilim, hala özlüyorum, hasta olduğumda yanımda olsalar, mutlu olduğumda görseler, destek aradıklarında ellerini tutabilsem istiyorum... telefonda sesim titrer bazen, zor tutarım kendimi...

kardeşim evleniyor, eşyaları alınıyor, gelinliği seçiliyor, ben yokum yine, fotoğraflara beğeni emojileri yollayan bir watsapp mesajıyım sadece, o yüzden teselli edebilecek bir tek cümle kuramayacağım, gözlerim doldu okurken...

İnsanın canından uzak olması nasıl alışılabilir olur ki haklısınız, inşallah hep birlikte birbirinize yakın yaşayacağınız seneleriniz de olur, üzülmeyin:KK60:


Uzakta olmaniz kötü olmuş ayni şehirde olsaniz biraz daha kolay olabilirdi.
Gerçi yan binaya da gitseniz anneniz ayni tepkiyi verirdi evlatlari herşeyi onlarin.
Canlarim benim ya ödenmez haklari.

Aynen, Allah başımızdan eksik etmesin, hayırlı, sağlıklı uzun ömürler nasip etsin onlara :KK36:
 
Canım... Konunu okurken o kadar çok etkilendim ki, gözlerimden yaş geldi. Ne kadar çok şanslısın. Seni seven bir ailen var. Seni kaybetme korkusu ile duygusallaşmış. Üzme kendini üzülme. Annene kocaman sarıl. Öp onu kokla.. Onu çok sevdiğini söyle.. Ailene ne kadar uzağa gideceksin bilmiyorum ama artık uçak var.. Aileni sık sık ziyarete gidersin. Onlar gelirler senin yanına. Önemli olan gönül bağlarınızın bir olması.. Karşılıklı aynı duyguları hissetmeniz.. Üzülme..
Bende ailemden 8 saatlik uzaklıkta bir şehire gelin gittim. Ben evden ayrılırken annemin gözlerin de kin ve nefret vardı bana karşı.. Benim için çok üzücüydü.. Çünkü onun istemediği birisiyle evlilik yapmıştım. Ben ailemi her zaman çok sevdim.. Her zaman farklı hayaller kurdum aileme karşı. Onların da beni çok sevdiklerini anımsadım..Kendimi de aileme hayallerim de sevdirttim..
 
Kızlar merhaba
Benim yazacaklarımı daha önce bir çok kişiden okudunuz biliyorum. Bir çok kişinin vereceği cevapları da az çok tahmin ediyorum ama ben de içimi dökmek istedim.

Bir haftadır çeyizimi kolilemekle uğraşıyoruz, teyzelerim geldi sağ olsunlar çok yardımları oldu hep birlikte hallettik. Dün de yük kamyonu geldi hepsini ona yerleştirdik babam adamla konuşurken biz de eve çıktık. Annem önden önden çıktı ben arkada kaldım sonra kapıyı açarken bir ağlama sesi geldi ama içim nasıl kötü oldu anlatamam.
Annem ağlıyor!! Halalarım da bizde, onlar da ağlıyor. Neyse ben ağlamak istemedim odama geldim ama epey canım sıkıldı, içim de yanıyor haliyle. Sonra teyzem geldi bana bakmaya, ağlamıyorum dedim, ağlamakta istemiyorum, sen git annemi teselli et dedim. ( Nasıl ağlamadım bilmiyorum, normalde çok duygusal biriyimdir.)

Evet annem için gerçekten zor. Daha doğrusu bütün anneler için zor evladından ayrılmak.

Annem benden önce 4 çocuğunu kaybetmiş kızlar. Ben de 8 aylıkken alınmışım, ölmeyeyim diye. Annemin hayatta kalan tek çocuğuyum. Doğal olarak annemin bu nedenle psikolojisi biraz bozulmuş, annemin menapoz dönemi benim ergenliğe denk geldi, annemle pek anlaşamadık bu süreçlerde hala da anlaşamadığımız çok nokta vardır. Anneme layık bir evlat olamadım sanırım hiç. Onu anlayıp sürekli ona destek olan biri olamadım:KK43:
Şimdi de gelin olup gidiyorum. Annem bir çok ameliyat geçirdi, şuan belinden ve ayaklarından da rahatsız, ben gidersem nasıl yapacak bilmiyorum, beni en çok düşündüren konu bu. Babam da anneme değer verir falan ama sonuçta odunsu bir adam:110:

Annem ağladığında yanına gitsem ben de ağlarım, gitmesem kırılır mı diye düşünüyorum. Annemi nasıl teselli edebilirim. Hayatta tek dayanağı benim aslında, 4 çocuk kaybetmiş, bir sürü eziyet, çile çekmiş, önceleri babamdan pek değer görmemiş bir insan şimdi ben gidersem ne olacak? Her gün oturup ağlayacak mı? Zaten hasta, ağlarsa kendini daha çok harap eder mi? Dünden bugüne bu sorular kafamın içinde dönüp duruyor.:KK42:


Biliyorum kendi evime gideceğim, oraya alışacağım hatta buraya geldiğimde kendi evimi özleyeceğim, annem ben mutlu oldukça mutlu olacak ama, aması var işte. Ağlaması içimi yakıyor:cry:

Başınızı şişirdim sanırım ama içimi dökecek kimseyi bulamadım ben de buraya yazdım.
Bende annemin tek çocuğuyum Rabbim yardimciniz olsun ben de annemlerden uzaktayim
 
Canım... Konunu okurken o kadar çok etkilendim ki, gözlerimden yaş geldi. Ne kadar çok şanslısın. Seni seven bir ailen var. Seni kaybetme korkusu ile duygusallaşmış. Üzme kendini üzülme. Annene kocaman sarıl. Öp onu kokla.. Onu çok sevdiğini söyle.. Ailene ne kadar uzağa gideceksin bilmiyorum ama artık uçak var.. Aileni sık sık ziyarete gidersin. Onlar gelirler senin yanına. Önemli olan gönül bağlarınızın bir olması.. Karşılıklı aynı duyguları hissetmeniz.. Üzülme..
Bende ailemden 8 saatlik uzaklıkta bir şehire gelin gittim. Ben evden ayrılırken annemin gözlerin de kin ve nefret vardı bana karşı.. Benim için çok üzücüydü.. Çünkü onun istemediği birisiyle evlilik yapmıştım. Ben ailemi her zaman çok sevdim.. Her zaman farklı hayaller kurdum aileme karşı. Onların da beni çok sevdiklerini anımsadım..Kendimi de aileme hayallerim de sevdirttim..

Canim cok tesekkur ederim. Boyle yazilar icimi rahatlatiyor. Allah hepinizden razi olsun.


Bende annemin tek çocuğuyum Rabbim yardimciniz olsun ben de annemlerden uzaktayim

Amin tesekkur ederim, rabbim hepimizin yardımcısı olsun insallah.
 
Back
X