Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Çok duygusal bir dert olmuş bu.
Ne desek boş be kafka...
Hem Ağlar hem giderim Dermiş her gelin...
Sen de onlardan biri olacaksın sonunda.
İstanbulumuza hoş geldin şimdiden![]()
Sende çok Sağol ve çok ama çok mutlu olAynen oyle canim
Hos buldum
Birbirini gormeden seven insanlari simdi anlıyorum, biz de birbirimizi görmüyoruz ama hem sirdas oluyoruz hem teselli veriyoruz
Cok sag olun gercekten![]()
Sende çok Sağol ve çok ama çok mutlu ol![]()
öncelikle mutlu ol ve hayırlı olsun yuvan mutlulukla dolsun...
anne babalar öyle oluyorlar genelde arkadaşlar yazmış...farklı bir şey yazmıyacagın sadece annene babana sıkı sıkı sarıl o arada ki kırgınlıklar ve her ne varsa erisin gitsin
onlar da sende huzurla dolarsın inan buna![]()
Ayyy kıyamamm çok üzüldümKızlar merhaba
Benim yazacaklarımı daha önce bir çok kişiden okudunuz biliyorum. Bir çok kişinin vereceği cevapları da az çok tahmin ediyorum ama ben de içimi dökmek istedim.
Bir haftadır çeyizimi kolilemekle uğraşıyoruz, teyzelerim geldi sağ olsunlar çok yardımları oldu hep birlikte hallettik. Dün de yük kamyonu geldi hepsini ona yerleştirdik babam adamla konuşurken biz de eve çıktık. Annem önden önden çıktı ben arkada kaldım sonra kapıyı açarken bir ağlama sesi geldi ama içim nasıl kötü oldu anlatamam.
Annem ağlıyor!! Halalarım da bizde, onlar da ağlıyor. Neyse ben ağlamak istemedim odama geldim ama epey canım sıkıldı, içim de yanıyor haliyle. Sonra teyzem geldi bana bakmaya, ağlamıyorum dedim, ağlamakta istemiyorum, sen git annemi teselli et dedim. ( Nasıl ağlamadım bilmiyorum, normalde çok duygusal biriyimdir.)
Evet annem için gerçekten zor. Daha doğrusu bütün anneler için zor evladından ayrılmak.
Annem benden önce 4 çocuğunu kaybetmiş kızlar. Ben de 8 aylıkken alınmışım, ölmeyeyim diye. Annemin hayatta kalan tek çocuğuyum. Doğal olarak annemin bu nedenle psikolojisi biraz bozulmuş, annemin menapoz dönemi benim ergenliğe denk geldi, annemle pek anlaşamadık bu süreçlerde hala da anlaşamadığımız çok nokta vardır. Anneme layık bir evlat olamadım sanırım hiç. Onu anlayıp sürekli ona destek olan biri olamadım
Şimdi de gelin olup gidiyorum. Annem bir çok ameliyat geçirdi, şuan belinden ve ayaklarından da rahatsız, ben gidersem nasıl yapacak bilmiyorum, beni en çok düşündüren konu bu. Babam da anneme değer verir falan ama sonuçta odunsu bir adam
Annem ağladığında yanına gitsem ben de ağlarım, gitmesem kırılır mı diye düşünüyorum. Annemi nasıl teselli edebilirim. Hayatta tek dayanağı benim aslında, 4 çocuk kaybetmiş, bir sürü eziyet, çile çekmiş, önceleri babamdan pek değer görmemiş bir insan şimdi ben gidersem ne olacak? Her gün oturup ağlayacak mı? Zaten hasta, ağlarsa kendini daha çok harap eder mi? Dünden bugüne bu sorular kafamın içinde dönüp duruyor.
Biliyorum kendi evime gideceğim, oraya alışacağım hatta buraya geldiğimde kendi evimi özleyeceğim, annem ben mutlu oldukça mutlu olacak ama, aması var işte. Ağlaması içimi yakıyor
Başınızı şişirdim sanırım ama içimi dökecek kimseyi bulamadım ben de buraya yazdım.
Aminn teşekkür ederim
Sanırım benim kayınvalide de ağlıyordur
O da oğluna çok düşkün, neyse ki dibindeyiz istediği zaman gelip görecek oğlunu ama ben annemi her istediğimde göremeyeceğim, 5 dk da olsa uğrayayım diyebileceğim bir uzaklıkta olsaydı keşke![]()
Tatlım merhaba öncelikle hayırlı olsun. An canım hassas bir konu sikintli bir dönem. Bak canım anne can dir
Elbette ki kuşak çatışması olacak. Ne sen onu anlarsın ne o seni. Tam olarak anlaşmak zor. Anladığım kadarıyla gayet vicdanlı birisin
ve de düşünceli. Konuş annenle. Anne ki cennet ayakları altına konmuş gel sen de konuş. Üç günlük dünya için değmez. Konuş gerekirse aglayin. Ama birbirinizi anlayın. Hepimiz hata yaptık. Önemli olan telafisi. Gidip yanacigindan öpüp annem dersen silinir tüm tatsızlıklar. Bir bakarsın çözülmüş sıkıntılar. Sıkma canını. Herşey güzel olur insallah
2hafta önce çeyizim gitti 10 gün önce de düğünüm oldu. Çeyizde ve düğünde özellikle babamla hiç göz Göze gelemedim. Biliyorum bakışsak ağlayacağız. Yeni bir ev,kendi odandan ayrılmak falan o kadar doluydum ki yine de tuttum nedense kendimi. Düğünde Kuşak bağlanırken de hiç ağlayamadım ama evime geldim gelinliği çıkarıp bir başladım ağlamaya durdurabilene aşk olsunben de duygularımı pek belli edebilen biri değilim o yüzden sana ne diyebilirim bilmiyorum, sadece kendimi gördüm biraz sende ve paylaşmak istedim:)
Biraz dertleşip, bir şeyler paylaşsanız? Eminim yapıyorsunuzdur ama biraz daha birbirinize vakit ayırmak, beraber bir şeyler yapıp anne kız gezip dolaşıp paylaşımda bulunmak ikinize de iyi gelecektir..