Dertliyim dertli

Çok aradınız mi derdim ama evlendikten sonra gösterdi yüzünü diyorsunuz. Böyle şeyler olmaması için evlilik öncesi her ortama birlikte girmek gerektiğini düşünüyorum, özellikle ailelerle çok vakit geçirilmeli resmi her aşamadan önce.

Sizin konunuzda zihniyetleri çok rezil eş ailesinin. Boşanmayı düşünmez misiniz, zaten her şeyin farkındasınız?
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Bazı insanlar evlenip baska hayatları da mahvetmemeli bence.. Temkinli olmanız iyi olmus. Ben gelecek göremedim evliliğinizde 🤷‍♀️
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Düzelmez imkân varsa ayrıl bu tip adamlar sadece zaman kaybı..çocuk olursa işler zorlaşır
Şimdiden kopar bağları
 
Açıkçası ben sizi de sorguladım. Cocuk istemediğin bir adamla evlisin ve yüzüne yüzüne insani incitici konuşuyorsun. Bazı şeyleri yoluna sokabilirsin. Herşeye o an itiraz etmek yerine sakinken yada muhabbet ederken söylesen kocana daha iyi olmaz mı? Eğer bosanmayacaksan bu şekilde bu evlilik zaten zora girer yok devam edeceksen de farkli davran.
 
Açıkçası ben sizi de sorguladım. Cocuk istemediğin bir adamla evlisin ve yüzüne yüzüne insani incitici konuşuyorsun. Bazı şeyleri yoluna sokabilirsin. Herşeye o an itiraz etmek yerine sakinken yada muhabbet ederken söylesen kocana daha iyi olmaz mı? Eğer bosanmayacaksan bu şekilde bu evlilik zaten zora girer yok devam edeceksen de farkli davran.
Ama inanın ben konuyu kapatmaya çalıştıkça açıyor canım sonra konuşalım lütfen tartışmayalım diyorum üsteliyor insanı çileden çıkarıyor. Sinirlenip patladım en sonunda. Başka ne yapabilirdim ki? Sürekli çocuk çocuk bugün sussa yarın yine ağzını çocukla açacak. Ben 2-3 sene daha hiç bi şekilde çocuk istemiyorum artık bu fikri kabullenmesi gerek. Ben istiyorum diyor çocuk yapmayacaksak niye evlendik diyor hayır senin benimle olmak için evlenmiş olman lazım çocuk için evlenecektin madem sana hemen çocuk verebilecek bir çok kadın vardı. Ben bi süre daha istemiyorum ve artık bunu kabullensin beni zorlamasın istiyorum.
 
Ama inanın ben konuyu kapatmaya çalıştıkça açıyor canım sonra konuşalım lütfen tartışmayalım diyorum üsteliyor insanı çileden çıkarıyor. Sinirlenip patladım en sonunda. Başka ne yapabilirdim ki? Sürekli çocuk çocuk bugün sussa yarın yine ağzını çocukla açacak. Ben 2-3 sene daha hiç bi şekilde çocuk istemiyorum artık bu fikri kabullenmesi gerek. Ben istiyorum diyor çocuk yapmayacaksak niye evlendik diyor hayır senin benimle olmak için evlenmiş olman lazım çocuk için evlenecektin madem sana hemen çocuk verebilecek bir çok kadın vardı. Ben bi süre daha istemiyorum ve artık bunu kabullensin beni zorlamasın istiyorum.
Ama zitlasiyorsunuz. Ama bazı şeyler böyle kavga anında söylenmez bunları farkli bir zaman da sakinken konuşun. Bir de kayınvalide ile ilgili sen ne kadar zitlasirsan kocan o tarafı daha iyi görür. Senden uzaklaşır.
 
Ama zitlasiyorsunuz. Ama bazı şeyler böyle kavga anında söylenmez bunları farkli bir zaman da sakinken konuşun. Bir de kayınvalide ile ilgili sen ne kadar zitlasirsan kocan o tarafı daha iyi görür. Senden uzaklaşır.
O tarafı iyi görmemesi kaçınılmaz zaten çünkü hepsi aynı kafadan. Bugün dışarı çıkmıştım kayınvalideyi gördüm. Ben yaklaşırken gözümün damarına bakıyor yanında durup nasılsın anne napıyorsun diyorum tanımamazlıktan geliyor şaka gibi. Adımı söyledim öyle tanıdı resmen. Oyunculuğun böylesi. Konuşuyorsun insan gibi cevap bile vermiyor. Karşı kaldırıma mı geçsem hiç muhatap olmasam mı dedim ama ağlar zırlar oğluna yetiştirir hemen. Hastaneden geliyorum diyorum niye noldu neyin var diye sormuyor.. Hepsi içten pazarlıklı bunların inanılmaz soğudum.
 
Çocuk sahibi olmak istemediğin adamla neden evlisin? Evliliğin amacı çocuk değil eyvallah ama bu çok abes bir düşünce olmuş.
Bence yol yakınken adamakıllı düşünmeli belki de ayrılmalısınız.
Çok farklı frekanslardasınız.

Mesela annesi, evden gidersen eşyaları satarım demiş. Böyle bir ilişkiyi algılayamıyorum bile. Eşinin annesi nasıl böyle bir cümle kurabilir bu nasıl seviye?
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Anammm ben bizimkilerin beter dedim neler varmış Allah yardımcımız olsun
 
Çocuk sahibi olmak istemediğin adamla neden evlisin? Evliliğin amacı çocuk değil eyvallah ama bu çok abes bir düşünce olmuş.
Bence yol yakınken adamakıllı düşünmeli belki de ayrılmalısınız.
Çok farklı frekanslardasınız.

Mesela annesi, evden gidersen eşyaları satarım demiş. Böyle bir ilişkiyi algılayamıyorum bile. Eşinin annesi nasıl böyle bir cümle kurabilir bu nasıl seviye?
Ya elbette istiyorum ama en az 2-3 sene sonra. Ben evlenir evlenmez çocuk istemediğimi ona başından beri söylüyorum. Sevdik birbirimizi 5 sene uzaktan ilişki yürüttük elbette insan mutlu bi evliliğim yuvam olsun çoluğum çocuğum olsun hayaliyle evleniyor ama güvenemediğim hergün farklı bi yüzünü gördüğüm adama da şuan çocuk veremem haliyle. Zaman istiyorum, bekleyip görmek istiyorum buna müsade etmiyor. Kaynananın seviye yerlerde zaten. Onun düşüncesi tamamen çocuk doğursun eve kapansın bi yere kıpırdayamasın boşanmaya falan kalkamasın tamamen bu. Oğlunu da böyle ayartıyor.
 
şu an çok büyük bir laf edeceğim ama
bir insanın evlenmeden önce böyle bir aileyi böyle bir kafa yapısını saklayabileceğine hiç inanmıyorum
bence başından beri -bu kadar abartılı belli etmeseler de- muhakkak bir şeyler vardır siz görmezden gelmişsinizdir.
 
Ya elbette istiyorum ama en az 2-3 sene sonra. Ben evlenir evlenmez çocuk istemediğimi ona başından beri söylüyorum. Sevdik birbirimizi 5 sene uzaktan ilişki yürüttük elbette insan mutlu bi evliliğim yuvam olsun çoluğum çocuğum olsun hayaliyle evleniyor ama güvenemediğim hergün farklı bi yüzünü gördüğüm adama da şuan çocuk veremem haliyle. Zaman istiyorum, bekleyip görmek istiyorum buna müsade etmiyor. Kaynananın seviye yerlerde zaten. Onun düşüncesi tamamen çocuk doğursun eve kapansın bi yere kıpırdayamasın boşanmaya falan kalkamasın tamamen bu. Oğlunu da böyle ayartıyor.
O halde haklısınız tamam.
Bence de çocuk sahibi olmayın zaten.
Evliliğinizin sağlamlığına güvenmeden olmayın.
Biraz zor bir aile. Baş edemeyecek gibiyseniz, eşinizi yanınızda göremiyorsanız ayrılmayı düşünün.
Eğer düzelebilecekse tabii ayrılmayın, kolay değil elbette.
Hakkınızda hayırlısı.
 
şu an çok büyük bir laf edeceğim ama
bir insanın evlenmeden önce böyle bir aileyi böyle bir kafa yapısını saklayabileceğine hiç inanmıyorum
bence başından beri -bu kadar abartılı belli etmeseler de- muhakkak bir şeyler vardır siz görmezden gelmişsinizdir.
Biz uzak mesafedeydik bu yüzden evlilik öncesi süreçte çok içlerinde olmadım gelip gittikçe de bana gerçekten iyi yüzlerini gösterdiler. Önceden bana da derlerdi içlerine girmeden bilemezsin aynı evi paylaşmadan bilemezsin diye gerçekten öyleymiş . İsnistasız herkes böyle söyledi bana evli misiniz bilmiyorum ama değilseniz inanın yaşayınca anlayacaksınız. Allah kimseyi karşılaştırmasın böyleleriyle tabi.
 
Zihniyetleri seni yorar gibi..
🤷 ya kendi kendine karar veren herkesi kendine gore yönetmeye çalışan insan zaten fazlasıyla yorar.
Kesinlikle şimdiden çok yorgun hissediyorum bilmiyorum sonumuz ne olacak ama bu gidişle koşar adımlarla boşanmaya doğru gidicem gibi.. Bugün dışardaydım kayınvalideyi gördüm bu arada. Ben onu farketmeden o beni farketmiş dikizler gözlerle bana bakıyor. Yaklaşıyorum yanına doğru bi taraftan adımlarım geri geri gidiyor. Neyse dedim durdum napıyorsun anne nasılsın dedim. Beni tanımamış gibi aval aval suratıma bakıyor. Ben lily tanımadın mı dedim “hee iyim sen napıyorsun” dedi. İyiyim hastaneden geldim eve geçiyorum dedim. “Hee iyi” dedi. Neyse görüşürüz dedim gittim. Oyunculuğun düzenbazlığın böylesi :KK70: insan gelinini tanımaz mı? Annem bilerek yapmıştır güya sana tavır alıyor seni tanımıyorum ayağına yatıyor diyor :KK70: aşırı cahiller
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Bacım kaç bunlardan kurtar kendini, bu cahillerle olmaz , kendi kızlarına bunu yapan sana neler yapmaz ... Acil boşan olmaz bunla 😱
 
X