Dertliyim dertli

Bak bu meseleyi eşine soylemen den ziyade kaynanaya söylemen daha iyi olurdu
Smdi eşin orda yoktu nerden bilsin gercektenmi görmedi yoksa oylesinemi. Herşeyi de eşlere anlatmaya gerek yok kaynana soylebilirzin beni farketmedin mi diye.
O kadınla bu konuda muhatap olmayı hiç istemiyorum açıkçası. O kadar fena oyuncu düzenci ki aynı oyunları eltime de yapmış kaç kere eltim anlatmıştı. Eltimin annesi gelmiş kv ye gitmişler önlerine bi bardak çay koymamış. Eltimin de zoruna gitmiş sonra kaynıma söylemiş kaynım anne niye böyle böyle yaptın diyince ağlayıp zırlamış yorgundum kafam beynim yerinde değildi bilerek yapmadım diye. Eşim için konu ne olursa olsun annesi melek toz kondurmuyor fakat anlatmasam da olurdu haklısınız iyice birbirimize girdik çünkü.
 
Boşandınız mı peki? Eğer boşanmadıysanız eşinizde bi değişiklik oldu mu olumlu yönde? Çocuk olunca düzelir lafı tamamen saçmalık zaten. Çocuk olsaydı elime ayağıma dolanırdı gelde boşan, boşansan ömür boyu bu adama yobaz ailesiyle görüşmeye mahkum olacaktım çocuk için.. Ya bu deveyi güdeceğim ya bu diyardan gideceğim şuan çocuğumun olmaması en büyük şansım . Daha 1 senelik evlilik, bu kadar soğumuş hissetmek, bu kadar yaşanmışlık daha ilerimi hiç düşünemiyorum..
evliliği sürdürüyoruz ama tercih yapması gerekirse beni değil ailesini seçeceğini biliyorum. aramızda sevgi yok, ev arkadaşı gibiyiz. ailesi zaman zaman gene uğraşıyor. bence evlilik "işte bu benim hayat arkadaşım, dostum, ömrümü geçireceğim insan" dediğin kişiyle olmalı. sevgi, anlayış ve güven olmalı. benim kendime dair umudum yok maalesef. çocuğumu büyütüyorum. bundan ayrılsam bile daha iyi bir evlilik yapacağıma inanmıyorum. tek başıma çocuk büyütmek istemiyorum.
 
evliliği sürdürüyoruz ama tercih yapması gerekirse beni değil ailesini seçeceğini biliyorum. aramızda sevgi yok, ev arkadaşı gibiyiz. ailesi zaman zaman gene uğraşıyor. bence evlilik "işte bu benim hayat arkadaşım, dostum, ömrümü geçireceğim insan" dediğin kişiyle olmalı. sevgi, anlayış ve güven olmalı. benim kendime dair umudum yok maalesef. çocuğumu büyütüyorum. bundan ayrılsam bile daha iyi bir evlilik yapacağıma inanmıyorum. tek başıma çocuk büyütmek istemiyorum.
Sizin durumunuza o kadar üzüldüm ki :KK43: kaç yıldır evlisiniz? çok zor bu şekilde evliliği sürdürmek arada çocuk var diye buna mecbur hissediyorsunuz :KK43: Allah yardımcınız olsun. Belki ilerde çocuğunuz biraz daha büyüyünce boşanırsınız belli mi olur? Şuan bizde aynı durumdayız aslında. Ben aramızda çok tuhaf bi şekilde bunca şeye rağmen hala çok güçlü bi sevgi bağı olduğuna inanıyorum. Özellikle eşim beni benim onu sevdiğimden daha çok sever. Ben istememiştim onu başta 1-2 sene peşimde koştu çok uğraştı belki o yüzden kolay kopamıyor. Arada bir küsüyoruz böyle. Barıştığımızda o çok hevesli istekli oluyor cinsel anlamda da böyle ama ben daha önce de yazmıştım soğuk hissediyorum kolay kolay yanına yaklaşamıyorum zaman alıyor. Küstüğümüzde aynı sizin gibi ev arkadaşı gibi oluyoruz herkes ayrı odalarda takılıyor birbirimizle hiç muhatap olmuyoruz. O kadar haklısınız ki. Ben hayatıma giren hiç bi erkek arkadaşımla bununla yaşadığım kadar sorun yaşamamıştım çok iyi geçindim hepsiyle çok iyi anlaştım ama eşimle frekanslarımız tutmadı hiç hep zıtlaştık. İnsanın hayat arkadaşını bulması çok önemli. Arkadaşlarımın evliliklerine imreniyorum hayranlıkla izliyorum bulan buluyor işte bize denk gelmedi :KK43:
 
O kadınla bu konuda muhatap olmayı hiç istemiyorum açıkçası. O kadar fena oyuncu düzenci ki aynı oyunları eltime de yapmış kaç kere eltim anlatmıştı. Eltimin annesi gelmiş kv ye gitmişler önlerine bi bardak çay koymamış. Eltimin de zoruna gitmiş sonra kaynıma söylemiş kaynım anne niye böyle böyle yaptın diyince ağlayıp zırlamış yorgundum kafam beynim yerinde değildi bilerek yapmadım diye. Eşim için konu ne olursa olsun annesi melek toz kondurmuyor fakat anlatmasam da olurdu haklısınız iyice birbirimize girdik çünkü.
Evliligi devam ettiricekseniz bazı şeyleri gozardi edin mesafe koyun
Size zarar vermiyorsa
Bırakın herkes kendine yakışanı yapsın. Siz o şunu yapmış bu bunu yapmış diye kendinizi doldurmayın.
Ama size zararı dokunuyorsa her zaman dur diyin.
 
Evliligi devam ettiricekseniz bazı şeyleri gozardi edin mesafe koyun
Size zarar vermiyorsa
Bırakın herkes kendine yakışanı yapsın. Siz o şunu yapmış bu bunu yapmış diye kendinizi doldurmayın.
Ama size zararı dokunuyorsa her zaman dur diyin.
Haklısınız kendimi doldurup daha çok kinlenmekten başka bi işe yaramıyor. Yine ben kötü oluyorum annesine toz kondurmuyor. Dün senin için annen melek olabilir ama ben ne gördüğümü biliyorum dedim evet melek sen de şeytansın dedi bana 😦
 
Sizin durumunuza o kadar üzüldüm ki :KK43: kaç yıldır evlisiniz? çok zor bu şekilde evliliği sürdürmek arada çocuk var diye buna mecbur hissediyorsunuz :KK43: Allah yardımcınız olsun. Belki ilerde çocuğunuz biraz daha büyüyünce boşanırsınız belli mi olur? Şuan bizde aynı durumdayız aslında. Ben aramızda çok tuhaf bi şekilde bunca şeye rağmen hala çok güçlü bi sevgi bağı olduğuna inanıyorum. Özellikle eşim beni benim onu sevdiğimden daha çok sever. Ben istememiştim onu başta 1-2 sene peşimde koştu çok uğraştı belki o yüzden kolay kopamıyor. Arada bir küsüyoruz böyle. Barıştığımızda o çok hevesli istekli oluyor cinsel anlamda da böyle ama ben daha önce de yazmıştım soğuk hissediyorum kolay kolay yanına yaklaşamıyorum zaman alıyor. Küstüğümüzde aynı sizin gibi ev arkadaşı gibi oluyoruz herkes ayrı odalarda takılıyor birbirimizle hiç muhatap olmuyoruz. O kadar haklısınız ki. Ben hayatıma giren hiç bi erkek arkadaşımla bununla yaşadığım kadar sorun yaşamamıştım çok iyi geçindim hepsiyle çok iyi anlaştım ama eşimle frekanslarımız tutmadı hiç hep zıtlaştık. İnsanın hayat arkadaşını bulması çok önemli. Arkadaşlarımın evliliklerine imreniyorum hayranlıkla izliyorum bulan buluyor işte bize denk gelmedi
evliliği sürdürecekseniz evlilik terapisi alabilirsiniz, eşiniz düzelmeden çocuk düşünmeyin bence de
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Merhaba, o kadar şey yazmışsınız ama ben kızını okutmak istemeyen ve koca dayagini savunan bir adamla evli olduğunuzu okuduktan sonra devrelerim yandı. Yanlış anladım herhalde diyip tekrar okudum ama maalesef... Ne yapmanız gerektiği apaçık ortada.. ama tabi ki sizin hayatınız. Umarım gönlünüzce olur her şey.. ama bence de asla çocuk düşünmeyin bu adamdan.
 
Ama inanın ben konuyu kapatmaya çalıştıkça açıyor canım sonra konuşalım lütfen tartışmayalım diyorum üsteliyor insanı çileden çıkarıyor. Sinirlenip patladım en sonunda. Başka ne yapabilirdim ki? Sürekli çocuk çocuk bugün sussa yarın yine ağzını çocukla açacak. Ben 2-3 sene daha hiç bi şekilde çocuk istemiyorum artık bu fikri kabullenmesi gerek. Ben istiyorum diyor çocuk yapmayacaksak niye evlendik diyor hayır senin benimle olmak için evlenmiş olman lazım çocuk için evlenecektin madem sana hemen çocuk verebilecek bir çok kadın vardı. Ben bi süre daha istemiyorum ve artık bunu kabullensin beni zorlamasın istiyorum.
Bence çocuk zamanlamanızın uygun olmayışından çok daha ciddi sorunlarınız var karşınızdaki insanla. Kendi "çok istediği "çocuğundan bile kız olursa okumasın, kocası döverse karışmayalım vs diye bahseden karacahil bir adamla evlisiniz. :KK20: (Kusura bakmayın daha kibar bir ifade kullanamıyorum bu düşüncede insanlar için!) ve aldatılan öz kızlarını adeta yargılayıp suçlayan, aile ziyaretinize "gidersen bu eşyaları satar evi boşaltırım" diyen hadsiz saygısız densiz bir ailesi var. Siz bu adama ve aileye kabul ederlerse üç yıl sonra çocuk yapmayı düşünebilecek misiniz gerçekten? Erkek olursa kendileri gibi yetiştirsinler, kız olursa hayatını mahvetsinler diye mi?? Ve kendinizi de doğacak çocuklar nedeniyle o eve mecbur ve mahkum etmek için mi?? Böyle insanlar çoğunlukla, zaten değer vermedikleri kadına "çocuğu var, hiç bir yere gidemez! Bizim dayattığımız şekilde yaşamaya mecbur çocuk için!" anlayışı ile davranırlar. Ve çocuğu size karşı silah olarak (göstermemek, vermemekle vs) kullanırlar. Bu nedenle çocuk yapmaktaki zamanlamada uyuşmamayı değil evliliğinizi sorgulamalı, değerlendirmeli ve hayati kararları almanız lazım. Bu hayatta emin olduğum şeylerden birisi şudur ki bir eş kadına ne kadar saygı duyuyor değer veriyor ve gerektiğinde kendi ailesi de dahil olmak üzere insanlara karşı koruyor ve sahipleniyorsa o ailede o ölçüde saygımlığınız ve değeriniz oluyor. Eş size değer vermiyorsa ailesinde size kötü davrananlardan göreceğiniz manevi şiddet hiç bir zaman değişmiyor azalmıyor maalesef
 
Ben ailemi ziyarete gidiyorum diyecek bilet alıp otogarda/havalimanindayken de ben biniyorum haberin olsun diye mesaj yazin varinca da vardim annemlerin selami var yazın
Eviniz bosalmis olursa da mahkemede elinizde kanit olur ziyarete gittim geldim evim neden böyle gibisinden :) yaa tamamen elinizde kanit olsun diye diyorum bunu yoksa barisin mutlu mesut devam edin diye değil
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
çocuk yokken ayrılmaya bak derim ben.. bu eski kafalı insanlar maalesef düzelmiyor düzelmez.. sanki sen evliliğinde mutlusun her şey çok güzel de bu güzelliğin içine birde çocuk ekleyeceksin pehh...bende de var bu kocanın aynısından çocukta çocuk bence bunların fikri çocuk yaptırıp ayağımızı iyice bağlamak kafamız atınca çat diye çıkıp gidememek çocuk için bazı şeylere susmayı sağlamak... kaç kurtulllllll :KK43:
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Kultur catismasida var. Aile mudahaleside var. Pohpohlanan hala cocuk muamelesi goren ben yaparim ederim havasinda ve kesinlikle anlasamazsiniz bence. Ben esimi cok sevdigim icin belirli huylarini onunla yasarken tolere ediyordum.ve inanin sonra fark ettim ben delircek gibi kavgada hissediyodum cok sinir oluyodum.Fakat beni delirten aslinda o noktaya yukselte yukselte getiren esimmis.Esiniz nereli cidden cok merak ettim.
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Eşin sana demiş ya çocuk yapmayacagin adamla niye evlendin diye. Dönüp adama demezlermi karına değer vermeyecektin annenin memesinden kesilmeyecektin ne diye evlendin diye. Evliliğin ilk yıllarında bizde adapte olmada çok zorlandık ama eş dediğin dengeyi kuracak ne karısına bakıp annesini atacak nede annesine bakıp karısını ezecek. Eşin sana gram değer vermiyor
 
Konu sahibi mutlaka çift terapisine katılın.psikolojik destek aldığında eşin düzelmezse boşanırsın.
 
Bence farkli bi sehre tasinsaniz seninki sut dokmus kedi olur. Annesinin yorungesinde kukla gibi yasamaya alismis tuhaf bir insan. Bosanmadan once tasinin o sehirden bakin nasil duzeliyo. Eski kafali insanlar cidden cekilmiyor. Cocuk konusunda haklisiniz yapmayin
 
İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.

Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.

Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.

Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Yol yakınken donuver yoldan bacım. Umut vaad etmiyor..
Bencede dünyaya getireceğiniz çocuklara yazık. Siz mutsuzsunuz zaten. Kurtarılıcak bi evlilik kalmamış ortada. Kayınvalide desen annenin evine gittiğin anda evi boşaltıyo arkanda duran bi koca yok.
Sana da yazık ya niye çekiyosun niye kendini mutsuzluga mahkum ediyosun
 
Adamın tek doğru söylediği şey var o da çocuk istemediğin adamla neden evlisin kısmı🙄madem geri kafalı cahiller sizin ne işiniz var hala bunlarla?kızı erkeği yok bu işin böyle bir ortamda yetişen erkek çocuk gidip elalemin kızını mağdur edecek kısacadı kendini kurtar.eşin kendini affetirmeye hevesliyse son bir şans olarak ailesi ile mesafe koymasını söyleyebilirsiniz terapiye gitmeye ikna olursa onu deneyin yok olmuyorsada direkt boşanın çekilmez bu çile.ilerde çocuk olursa sizi cepte göreceği için iyice tepenize çıkacak.
 
X