Selamlar hanımlar, şuan yatak odama kapanmış bunları yazıyorum
Eşimin çocuğu olmuyor ve evlenmeden önce bana da söylemişti bunu bilerek evlendim, benim de olmayabilirdi beraber mücadele ederiz olmazsa olmaz demiştim içimdeki derin cocuk sevgisini baskılayarak. Evlendikten sonra herşeyi araştırdım tüm doktorları hangi yiyecek hangi bitki iyi geliyor diye ve yaklaşık 7-8 ay eşimin beslenmesine Cok dikkat ediyorum hergun sabah havuc suyu sıkarım, yoğurdun ev yoğurdu olmasına yumurtanın köy yumurtası olmasına, bir aktardan bal karışımları getirttim vs. Bu dönemde psikolojimi de yansıtmamaya çalıştım hep yanında oldum. Daha tedaviye başlamadık ve bizi çok zorlu bir süreç bekliyor. Ailem bu olaya o kadar sıcak bakmıyor o da ayrı bir durum neyse. Bana sürekli oğlumuz olursa babamın ismini koycam diyordu bende istemiyordum. Babası kötü bir insan değil ama alkolik diyebilirim. Bende bu baba ismini koyma muhabbetine aşırı gıcığım. Dün Cocuk muhabbeti açıldı, resmen eşimle doğmamış(belki hiç doğmayacak çocuğa) don biçtik. Ben o kadar kahrini cekcem belki bir ihtimal
tüp bebek olacak belki sağlığım bozulcak ama babanın ismini mi koycam yok canım dedim. İki babamızın ismini koyarız dedi. Hicbir babamızın ismi konmayacak dedim. O başladı agır konuşmaya, tasıyıci anne bulur ona dogurturum yine de koyarim dedi, bende bosanirsin benden istedigine tasittirirsin dedim, off ben kendime o kendine hakim olamadi, ben de artık cocuk istemedigimi söyledim. konu nerelere geldi, belki saçmalamışsınız diyeceksiniz, ama benim yaptığım fedakarlıkları görmeden bu konuyu bana dikte etmesi çok ağrıma gitti. Şuan kavgalıyız yüzümüze bile bakmıyoruz, gidip ne sarilmak geliyo icimden ne baska birsey, duzgun dusunemiyorum, yorumlarinizi bekliyorum..
