Doğru bir zaman değil belki, ama bu gidişle hiç sahip olamayacağım.

Kendimi bildim bileli evimde hayvan var . Tavşanından civcivine kedisine köpeğine .. 3 senedir de yine bir köpeğim var . Hayvan sevgisi çok başka birşey . Ama şu kadar söyleyeyim sizdeki durum hayvan sahiplenme için çok doğru bir zaman değil . Daha önce hiç bakmamışsınız, gebe kalmaya çalışıyorsunuz gebelikte bir derece ama bebek doğduktan sonra gerçekten hiç bir şey eskisi gibi olmuyor, ben herkesin evinde hayvan olması gerektiğini düşünen biriyim ama insanlar alıp , sonra tıpkı bir eşya gibi verdiklerinde o hayvanların ne kadar üzüldüğünü göremiyorlar . Onların da canı , duyguları hisleri var . Saat 6’da uyandık şu anda saat 10.23 burda bebek yüzünden hala çişe çıkaramadım çocuğu . Şimdi çıkaracağım anca ... ki köpek bakmak bir tek yemek verip , tuvalete çıkarmak değil inanın ...
Hayvan sevmeniz çok güzel ama şu an doğru bir zaman mı (?)Çok iyi düşünün. ❤️
 
Evcil kediler dışarı çıkma gereksinimi duymuyorlar, çıkınca tedirgin oluyorlar ama köpekler öyle değil. Dışarı çıkmak istiyor, gezmek istiyor. Eski sitemizde evcil köpeği olan çok fazla site sakini vardı ve sabahları hepsi köpeğini alır yürüyüşe çıkarırdı. Mesela lise öğrencisi bir genç kız vardı her sabah 7'de köpeği ile dışarıdaydı. Bir adam vardı her sabah takım elbisesi üzerinde köpeğini işe gitmeden önce gezdirirdi. Akşam kızımı okuldan alma saatinde adamı yine görürdüm, işten gelmiş üstünü bile çıkarmadan köpeğini gezdirmeye çıkarmış. Liseli genç kız ben siteden çıkarken okuldan dönüşü karşılaşıyorduk, kızımı alıp eve döndüğümde köpeğiyle siteden çıkıyordu. Yine iki tane köpeği olan iki kardeş her sabah ve akşam işe gitmeden önce ve geldikten sonra köpeklerini gezdirirlerdi. Daha bir sürü böyle kişi görüyordum. Helal olsun diyordum çünkü büyük sorumluluk.

Kızım, ben kardeşine hamileyken köpek istedi ama almadık. Ciddi sorumluluk istiyor çünkü. Kıl tüy olayı benim için problem olmazdı ama dolaştırmaya çıkarmak yaz aylarında kolay olsa da kış aylarında çok mümkün olmazdı. Havalar bazen buz gibi oluyor, bebekle nasıl çıkayım? Benim gördüğüm evcil hayvan sahipleri don mon demeden çıkarıp gezdiriyorlardı. Ben cesaret edemedim.

Arkadaşım inan çişe çıkarmak en kolayı . Koşmaya oynamaya ihtiyacı var . Köpeğim 3 yaşında ; her gün parka çıkmaya koşmaya alışkın. Bebeğim olduktan sonra gerçekten çok bocaladım 🙈 hava şu anda yağmurlu ve soğuk . Bebeğimi bebek arabasına koyup dışarı çıkacağım mesela .. çünkü inan o da bebek gibi , depresyona giriyor . Bunu ona yapamam ..
dediğin gibi yani çok büyük bir sorumluluk ama vazgeçer miyim ? Asla ! ❤️❤️
 
Merhabalar,
Daha önceki konumdan hatırlayanlar hatırlamıştır belki, gerçi kullanıcı adım değişti ama (önceden peach idi.) 1.5 - 2 senedir bebek denediğimizi, bu aşamada yıprandığımızı söylemiştim.

Şöyle de bir durum var; ben kendimi bildim bileli köpekler için deliren bir insanım.

Tek çocuktum, Çocukluğum ve ergenlik dönemim boyunca yalnız büyüdüğüm için hep köpek istemiştim ama ailem çok titizdi, kesinlikle bu konuda katıydı almadılar. Üniversite dönemimimde de ailemleydim, ayrı evde değildim gene alamadım.
Biliyorum öyle bir zamansız oldu ki üç sene önce evlendim evliliğe alışırken ilk zamanlar alamadım, şimdi de çocuk düşündüğümüz için kimse “sakın alma, zamanı değil, çocuk olursa çok daha zor olacak” diyor. Tamam zamansız olabilir ama doğru zaman diye birşey var mıdır? Ne zaman doğru zaman olacak öyleyse benim için?

Ben iki senedir şu çocuk deneme aşamasında yıprandım, çalışmıyorum da şuan kafama çok takıyorum. Oldu da olacak, bu ay da olmadı gene olmadı vs... biliyorum çocuk düşünürken mi köpek alcak zamanı buldun diyeceksiniz ama yukarda anlattığım gibi hayatımın hiçbir zamanında nasip olmadı. Evlendim, hala olmuyor. Çocuğum olacağı da kesin değil ki, bekle olacak diyorlar. Sonra köpekle zor olur, yapamazsın vs... bunun garantisi yok ki.

Çok boşluktayım, bu boşlukta düşündükçe daha da yıpranıyorum. Yanlış anlaşılmasın asla boşlukta olduğum için istemiyorum, alırsam da en iyi şekilde bakacağıma eminim, ve bana tamamen iyi gelecek, beni iyileştirecek... çünkü gerçekten çok seviyorum köpekleri.
En azından onunla uğraşırım ilgilenirim, stresten uzaklaşırım, hayatta en sevdiğim şeylerden biriyle biraz da bu bebek takıntımdan da uzaklaşırım diye düşünüyorum. Bebeğim olursa da beraber büyürler, güzel bir aile oluruz kanaatindeyim.

Sizin fikirlerinizi merak ediyorum, köpek&bebek beraber bakan, büyüten, zorluklarını - artılarını eksilerini bana yazabilecek varsa sevineceğim. Çünkü sürekli olumsuz yorumlar duyuyorum gerek ikisine bir bakanlar olsun, gerek köpek sahibi olanlardan.
18 yıl köpek ve O'nu kaybettikten sonra kedi bakmış , hala bakan 2 çocuklu biri olarak yazıyorum :)
Bunun doğru zamanın senin istediğin zaman . Çocuklarım yokken köpeğim vardı . Oğlum doğdu köpeğim ona arkadaş oldu . Birlikte uyudular , oyun oynadılar . Kardeşi doğdu hem abisi hem köpeğim ona arkadaş oldu .
Ama onu da bir çocuk say . Ben yıllarca sabah 6 da karanlıkta, karda, yağmurda, soğukta dışarı çıkardım . İşten geldim eve girmeden ilk işim onu dışarı çıkarmak oldu . 18 Yaşında kaybettim . Şimdi kedimiz var . Ona bakmak çok daha kolay . Çiş kaka derdi yok .Kumuna yapıyor. Ama çocuklarımla köpeğim gibi değiller. O isterse sevebiliyoruz :)
 
Arkadaşım inan çişe çıkarmak en kolayı . Koşmaya oynamaya ihtiyacı var . Köpeğim 3 yaşında ; her gün parka çıkmaya koşmaya alışkın. Bebeğim olduktan sonra gerçekten çok bocaladım 🙈 hava şu anda yağmurlu ve soğuk . Bebeğimi bebek arabasına koyup dışarı çıkacağım mesela .. çünkü inan o da bebek gibi , depresyona giriyor . Bunu ona yapamam ..
dediğin gibi yani çok büyük bir sorumluluk ama vazgeçer miyim ? Asla ! ❤❤
Helal olsun, tebrik ederim gerçekten. Dediğim gibi ben kendime güvenemedim. Bazen öyle kuru bir soğuk oluyor ki... kızımı sabah servise bile indirmek gözümü korkutuyor. Geçen öyle bir soğuk vardı mesela, kardeşini de alıp aşağı indim. Apartmanda servis bekliyoruz, servis kapıya geldi apartmandan çıkıp sitenin kapısına gidene kadar soğuğu yedik üçümüzde şuan hastayız. İçine çektiğinde boğazı yakıyordu hava. Biz dışarı çıkmasak bile idare ediyoruz, oyalanacak tonla şey oluyor ama hayvan öyle değil ki. Sen ilgilenirsen, oynarsan tamam ama fırsat bulamazsan kıvrılıyor bir kenara melül melül izliyor. O yüzden keyfi hayvan sahiplenmeye karşıyım. Kızım sorumluluğunu alabilecek yaşa geldiğinde veya çocuklar biraz daha büyüdüğünde sahiplenebiliriz.
 
Hic kopek bakmamis olanlarin uydurmasidir bu yavrudan alin size alissin lafi. Bu yuzden barinaklar buyuk kopek dolu orda esirler. Halbuki yavru kopek bakmak o kadar zor ki, tuvaleti huyunun suyunun sekillenmesi, evdeki her seyi kemirmesi. Yavru kopek 6 ayda ancak tuvaletini eve yapmamasi gerektigini anlar. Buyuk kopegi disardan bugun eve soksaniz bir daha cikarana kadar tuvaletini tutar. Cunku yapmasi gereken yeri yani topragi arar.
Ve emin olun size alismasi arasinda hicbir fark yok.
sokakta kopek seviyorum iki basini oksuyorum bi avuc mama veriyorum butun yol pesimi birakmiyor. Kaldi ki eve alsam koynumda yatirsam kim bilir nasik alisir.
 
Merhabalar,
Daha önceki konumdan hatırlayanlar hatırlamıştır belki, gerçi kullanıcı adım değişti ama (önceden peach idi.) 1.5 - 2 senedir bebek denediğimizi, bu aşamada yıprandığımızı söylemiştim.

Şöyle de bir durum var; ben kendimi bildim bileli köpekler için deliren bir insanım.

Tek çocuktum, Çocukluğum ve ergenlik dönemim boyunca yalnız büyüdüğüm için hep köpek istemiştim ama ailem çok titizdi, kesinlikle bu konuda katıydı almadılar. Üniversite dönemimimde de ailemleydim, ayrı evde değildim gene alamadım.
Biliyorum öyle bir zamansız oldu ki üç sene önce evlendim evliliğe alışırken ilk zamanlar alamadım, şimdi de çocuk düşündüğümüz için kimse “sakın alma, zamanı değil, çocuk olursa çok daha zor olacak” diyor. Tamam zamansız olabilir ama doğru zaman diye birşey var mıdır? Ne zaman doğru zaman olacak öyleyse benim için?

Ben iki senedir şu çocuk deneme aşamasında yıprandım, çalışmıyorum da şuan kafama çok takıyorum. Oldu da olacak, bu ay da olmadı gene olmadı vs... biliyorum çocuk düşünürken mi köpek alcak zamanı buldun diyeceksiniz ama yukarda anlattığım gibi hayatımın hiçbir zamanında nasip olmadı. Evlendim, hala olmuyor. Çocuğum olacağı da kesin değil ki, bekle olacak diyorlar. Sonra köpekle zor olur, yapamazsın vs... bunun garantisi yok ki.

Çok boşluktayım, bu boşlukta düşündükçe daha da yıpranıyorum. Yanlış anlaşılmasın asla boşlukta olduğum için istemiyorum, alırsam da en iyi şekilde bakacağıma eminim, ve bana tamamen iyi gelecek, beni iyileştirecek... çünkü gerçekten çok seviyorum köpekleri.
En azından onunla uğraşırım ilgilenirim, stresten uzaklaşırım, hayatta en sevdiğim şeylerden biriyle biraz da bu bebek takıntımdan da uzaklaşırım diye düşünüyorum. Bebeğim olursa da beraber büyürler, güzel bir aile oluruz kanaatindeyim.

Sizin fikirlerinizi merak ediyorum, köpek&bebek beraber bakan, büyüten, zorluklarını - artılarını eksilerini bana yazabilecek varsa sevineceğim. Çünkü sürekli olumsuz yorumlar duyuyorum gerek ikisine bir bakanlar olsun, gerek köpek sahibi olanlardan.
Anlamadigim kim diyor bunlari size? Evli barkli kadinsiniz. Ayni evde yasasifiniz icin en fazla esinizle ortak karariniz olmali.
 
Anlamadigim kim diyor bunlari size? Evli barkli kadinsiniz. Ayni evde yasasifiniz icin en fazla esinizle ortak karariniz olmali.
Valla kime köpeğin k sini desem aynı şeyleri söyleyip duruyorlar, aklısıra hayvansever geçiniyoruz, tamam her hayvansever eve köpek almak zorunda da değil ama bu kadar karşı çıkmaları şaşırtıyor açıkçası. Sanki dinozor alacağım eve.
 
Bebek sahibi olduktan sonra, bir evcil hayvanın bakımını yapamayacağımı anladım.
Sevgileri sonsuz, tartışılmaz ama o kadar zor ki.
Hiç büyümeyen, tüm ihtiyaçlarında size muhtaç, gözünüzün içine aşkla bakan bir canlıya tüm zamanımı veremeyeceğimi anladım.
Hayvanı evlat edinip, 4 duvarda yaşatmak bana göre bir iş değil.
Çocuklarım büyüdükten ve bahçeli bir evde yaşamaya başladıktan sonra, tüm boş zamanlarımı kendisine ayırabileceğim, layığıyla ailemden biri yapabileceğim zaman, belki.


Ha çevremde var, gezmeye gidiyorlar hayvancık evde, yasak çünkü alınmıyor her yere.
Tatile gidiyorlar, ya birinde ya veteriner ya da köpek otelinde.
Yazık ama, bunları da düşünmek lazım.
 
Bebek sahibi olduktan sonra, bir evcil hayvanın bakımını yapamayacağımı anladım.
Sevgileri sonsuz, tartışılmaz ama o kadar zor ki.
Hiç büyümeyen, tüm ihtiyaçlarında size muhtaç, gözünüzün içine aşkla bakan bir canlıya tüm zamanımı veremeyeceğimi anladım.
Hayvanı evlat edinip, 4 duvarda yaşatmak bana göre bir iş değil.
Çocuklarım büyüdükten ve bahçeli bir evde yaşamaya başladıktan sonra, tüm boş zamanlarımı kendisine ayırabileceğim, layığıyla ailemden biri yapabileceğim zaman, belki.


Ha çevremde var, gezmeye gidiyorlar hayvancık evde, yasak çünkü alınmıyor her yere.
Tatile gidiyorlar, ya birinde ya veteriner ya da köpek otelinde.
Yazık ama, bunları da düşünmek lazım.
Kesinlikle düşünüyorum zaten, hatta en düşmekten korktuğum durum bu olduğu için şimdiye kadar almadım. Keyfi olarak “nolcak alayım ya, sıkılınca bırakırım” diye düşünenler gibi olmadım asla. Onlar can, aldıktan sonra tamamen aileden biri oluyorlar, ne bir yere bırakmaya vicdanım el verir ne de verebilirim.
Ki alırsam yukarda da dediğim gibi müstakil bir evim yok, dairede yaşayacak. Sadece yazları yazlığımız var bahçeli orda rahat edebilir, her ayrıntıyı düşünüyorum aslına bakarsanız. Çünkü beni en korkutan şey ona iyi bakamayan kötü bir sahip olmak olur.
 
Bu arada disarda donarak, acliktan oleceklerine, onun bunun keyfi icin dayak yiyeceklerine, iskence goreceklerine, patileri kuyruklari kesilecegine birakin 4 duvar arasinda yasasinlar. Varsin vaktiniz olmasin da tuvalet harici gezmeye cikamasinlar. Sicak bi yuvalari olsun karinlari aciktiginda yiyecek mamalari olsun kafasini oksayacak sahipleri olsun da varsin sokakta iki arkadasi olmayiversin.
kimse kendini “ben hayvanlari eve hapsetmek istemiyorum o yuzden sahiplenmiyorum” diye kandirmasin. Hayvanlar disarda cok mutluymus cok ozgurmus gibi algi yaratmasin kimse. Sokakta cok mu ozgur? Gezecek doga mi var? Her yer carsi, o dukkanin onune yatar esnaf kovalar, bu duragin altina siginir korkuyorum diye insan kovalar. Yiyecek yemek bulamaz, hayvanseverler bi kap yemek koyar insanlar kirlilik oluyo diye tutar cope atar, bi lokma yemek buldum diye sevinir o da zehirli cikar ic organlari patlayarak iskence cekerek ölür.
gerceklerle yuzleşin biraz. Disarda cayirda cimende kosturan mutlu sokak kopekleri mi goruyorsunuz da eve hapsetmeye kiyamiyorsunuz, yapmayin Allah askina.
 
Valla kime köpeğin k sini desem aynı şeyleri söyleyip duruyorlar, aklısıra hayvansever geçiniyoruz, tamam her hayvansever eve köpek almak zorunda da değil ama bu kadar karşı çıkmaları şaşırtıyor açıkçası. Sanki dinozor alacağım eve.
E niye takiyorsunuz bu insanlari ben onu anlamadim. Kim ne derse desin.
 
Bu arada disarda donarak, acliktan oleceklerine, onun bunun keyfi icin dayak yiyeceklerine, iskence goreceklerine, patileri kuyruklari kesilecegine birakin 4 duvar arasinda yasasinlar. Varsin vaktiniz olmasin da tuvalet harici gezmeye cikamasinlar. Sicak bi yuvalari olsun karinlari aciktiginda yiyecek mamalari olsun kafasini oksayacak sahipleri olsun da varsin sokakta iki arkadasi olmayiversin.
kimse kendini “ben hayvanlari eve hapsetmek istemiyorum o yuzden sahiplenmiyorum” diye kandirmasin. Hayvanlar disarda cok mutluymus cok ozgurmus gibi algi yaratmasin kimse. Sokakta cok mu ozgur? Gezecek doga mi var? Her yer carsi, o dukkanin onune yatar esnaf kovalar, bu duragin altina siginir korkuyorum diye insan kovalar. Yiyecek yemek bulamaz, hayvanseverler bi kap yemek koyar insanlar kirlilik oluyo diye tutar cope atar, bi lokma yemek buldum diye sevinir o da zehirli cikar ic organlari patlayarak iskence cekerek ölür.
gerceklerle yuzleşin biraz. Disarda cayirda cimende kosturan mutlu sokak kopekleri mi goruyorsunuz da eve hapsetmeye kiyamiyorsunuz, yapmayin Allah askina.
Benim için evde bakmak hiç sorun değil, her şekilde bakarım. Fakat insanlar için ne yapsan olay. Köpek konusu olunca her kafadan ayrı ses çıkıyor; Evde alıp da baksan” 4 duvar arasına hapsettin köpeği, bu mu sevgi?” Demiyorlar mı? Ben demiyorum bunu. Her koşulda bakarım zaten istedikten sonra.
 
Benim için evde bakmak hiç sorun değil, her şekilde bakarım. Fakat insanlar için ne yapsan olay. Köpek konusu olunca her kafadan ayrı ses çıkıyor; Evde alıp da baksan” 4 duvar arasına hapsettin köpeği, bu mu sevgi?” Demiyorlar mı? Ben demiyorum bunu.
ben de bunlari bunu diyen insanlara soyluyorum zaten. Olay oyle degil kimse kendini kandirmasin diye. İnsanlarin her dedigine bakacak olursak yandik zaten :) 2 kopegim 3 kedim var insanlarin soylediklerine kulak tikamayi ogrendim artik. Hatta cevabimi da esirgemiyorum. Hayvanlari eve tiktin onlarin yeri doga diyen insanlarin suratina haykirabiliyorum mesela, doga mi biraktiniz ne dogasindan bahsediyorsunuz ben bu kedileri bugun sokaga biraksam uc gun sonra asfalttan cesedini kazirim diye. Hayvan boyle eve tikilarak sevilmez diyene de verdim cevabimi, ben sadece eve “tiktiklarimi” degil tikamadiklarimi da besliyorum, kucagimda mama sokak sokak geziyorum, hasta hayvan gordugumde tedavisiyle ilgileniyorum. Mumkun olsa hepsini eve tikarim diyorum :) peki sen ne yapiyorsun hayvanlar icin bi hayvanin karnini bir kere doyurdun mu da benim hayvan sevgimi tartisabiliyoruz diyorum :) agzi olan konusur hicbi hayvan icin kilini kipirdatmayan insanlar varini yogunu bu ise doken insanlari tek kelimeyle yargiladigini sanabiliyor ama cevabini alinca susuyorlar :) dirayetli olmak lazim
 
Bebek sahibi olduktan sonra, bir evcil hayvanın bakımını yapamayacağımı anladım.
Sevgileri sonsuz, tartışılmaz ama o kadar zor ki.
Hiç büyümeyen, tüm ihtiyaçlarında size muhtaç, gözünüzün içine aşkla bakan bir canlıya tüm zamanımı veremeyeceğimi anladım.
Hayvanı evlat edinip, 4 duvarda yaşatmak bana göre bir iş değil.
Çocuklarım büyüdükten ve bahçeli bir evde yaşamaya başladıktan sonra, tüm boş zamanlarımı kendisine ayırabileceğim, layığıyla ailemden biri yapabileceğim zaman, belki.


Ha çevremde var, gezmeye gidiyorlar hayvancık evde, yasak çünkü alınmıyor her yere.
Tatile gidiyorlar, ya birinde ya veteriner ya da köpek otelinde.
Yazık ama, bunları da düşünmek lazım.
Türkiye’de gerçekten çok kötü bu durum . Ben yurtdışındayım hemen hemen her yere köpeğimle gidiyorum . Türk restaurantları hariç hemen hemen hepsi hayvana müsade ediyor . Toplu taşıma araçları, mağazalar her yere gidiyoruz beraber 🙈 fink fink geziyor valla🤣🤣 dediğin gibi sürekli eve hapsolması çok kötü ama yine de dışarıdan çok daha iyi bir seçenek.
 
ben de bunlari bunu diyen insanlara soyluyorum zaten. Olay oyle degil kimse kendini kandirmasin diye. İnsanlarin her dedigine bakacak olursak yandik zaten :) 2 kopegim 3 kedim var insanlarin soylediklerine kulak tikamayi ogrendim artik. Hatta cevabimi da esirgemiyorum. Hayvanlari eve tiktin onlarin yeri doga diyen insanlarin suratina haykirabiliyorum mesela, doga mi biraktiniz ne dogasindan bahsediyorsunuz ben bu kedileri bugun sokaga biraksam uc gun sonra asfalttan cesedini kazirim diye. Hayvan boyle eve tikilarak sevilmez diyene de verdim cevabimi, ben sadece eve “tiktiklarimi” degil tikamadiklarimi da besliyorum, kucagimda mama sokak sokak geziyorum, hasta hayvan gordugumde tedavisiyle ilgileniyorum. Mumkun olsa hepsini eve tikarim diyorum :) peki sen ne yapiyorsun hayvanlar icin bi hayvanin karnini bir kere doyurdun mu da benim hayvan sevgimi tartisabiliyoruz diyorum :) agzi olan konusur hicbi hayvan icin kilini kipirdatmayan insanlar varini yogunu bu ise doken insanlari tek kelimeyle yargiladigini sanabiliyor ama cevabini alinca susuyorlar :) dirayetli olmak lazim
Ay benim annem 60 yaşında şeker hastası , kalp hastası 2 gün iyiyse 3 gün hasta . 2 kedisi 2 köpeği var . Her gün ya da 2 günde bir ciğer alıp haşlıyor diğer hayvanları besliyor , dediğin gibi sokak sokak. Adını deliye çıkardılar kadının . Hayvan sevgisi bi tılsım. Allah’ın şanslı kullarından olduğumuzu düşünüyorum içimizde bu var 💜💜
 
Bu arada disarda donarak, acliktan oleceklerine, onun bunun keyfi icin dayak yiyeceklerine, iskence goreceklerine, patileri kuyruklari kesilecegine birakin 4 duvar arasinda yasasinlar. Varsin vaktiniz olmasin da tuvalet harici gezmeye cikamasinlar. Sicak bi yuvalari olsun karinlari aciktiginda yiyecek mamalari olsun kafasini oksayacak sahipleri olsun da varsin sokakta iki arkadasi olmayiversin.
kimse kendini “ben hayvanlari eve hapsetmek istemiyorum o yuzden sahiplenmiyorum” diye kandirmasin. Hayvanlar disarda cok mutluymus cok ozgurmus gibi algi yaratmasin kimse. Sokakta cok mu ozgur? Gezecek doga mi var? Her yer carsi, o dukkanin onune yatar esnaf kovalar, bu duragin altina siginir korkuyorum diye insan kovalar. Yiyecek yemek bulamaz, hayvanseverler bi kap yemek koyar insanlar kirlilik oluyo diye tutar cope atar, bi lokma yemek buldum diye sevinir o da zehirli cikar ic organlari patlayarak iskence cekerek ölür.
gerceklerle yuzleşin biraz. Disarda cayirda cimende kosturan mutlu sokak kopekleri mi goruyorsunuz da eve hapsetmeye kiyamiyorsunuz, yapmayin Allah askina.
Evet, tam olarak yaşadığım bölgede mutlu sokak köpekleri görüyorum.
Çevre sakinleri tarafından, gıda ve barınması sağlanam, yanından geçerken kafası okşanan, keyiflerinde güneş çıkınca güneşe yatan, yağmurda kendilerine yapılan kulubelerine giren musmutlu hayvanlar.
Benim görmemem aksi olduğu gerçeğini değiştirmez ama, sizin gibi birini sokaktan kurtarayım diye hapis hayatı ve mutsuzluğa sevketmektense, içinde bulundukları koşulları tüm hayvanseverler olarak geliştiriyoruz.
 
Türkiye’de gerçekten çok kötü bu durum . Ben yurtdışındayım hemen hemen her yere köpeğimle gidiyorum . Türk restaurantları hariç hemen hemen hepsi hayvana müsade ediyor . Toplu taşıma araçları, mağazalar her yere gidiyoruz beraber 🙈 fink fink geziyor valla🤣🤣 dediğin gibi sürekli eve hapsolması çok kötü ama yine de dışarıdan çok daha iyi bir seçenek.
“Türk restoranları hariç” mi kabul ediyorlar, hiç şaşırmadım nedense. ☺️
 
Türkiye’de gerçekten çok kötü bu durum . Ben yurtdışındayım hemen hemen her yere köpeğimle gidiyorum . Türk restaurantları hariç hemen hemen hepsi hayvana müsade ediyor . Toplu taşıma araçları, mağazalar her yere gidiyoruz beraber 🙈 fink fink geziyor valla🤣🤣 dediğin gibi sürekli eve hapsolması çok kötü ama yine de dışarıdan çok daha iyi bir seçenek.
Dışarıdan kurtaracağız diye kaçını sahiplenelim?
Bu evrenin düzenine aykırı.
Asıl yapılması gereken onlara uygun yaşam koşulları oluşturmak ya sokak ya ev farketmiyor ki.
Evde siz kapıyı kilitleyip çıkınca ardınızdan ağlayan, inleyen hayvan sesini hiç duydunuz mu?
Benim annemlerin karşı komşusunun var, ben duyuyordum evlenmeden önce.
Yazık günahtır, ev koşullarını uygun hale getirmeden sahte mutluluk vaadi hayvana vermek vallahi sokak koşullarından daha büyük eziyettir.
 
Kesinlikle düşünüyorum zaten, hatta en düşmekten korktuğum durum bu olduğu için şimdiye kadar almadım. Keyfi olarak “nolcak alayım ya, sıkılınca bırakırım” diye düşünenler gibi olmadım asla. Onlar can, aldıktan sonra tamamen aileden biri oluyorlar, ne bir yere bırakmaya vicdanım el verir ne de verebilirim.
Ki alırsam yukarda da dediğim gibi müstakil bir evim yok, dairede yaşayacak. Sadece yazları yazlığımız var bahçeli orda rahat edebilir, her ayrıntıyı düşünüyorum aslına bakarsanız. Çünkü beni en korkutan şey ona iyi bakamayan kötü bir sahip olmak olur.
Yazları yaşam şartları çok güzel olurmuş gerçekten:)
Sahiplenirseniz çok iyi bir anne olacağınızdan hiç kuşkum yok, fazlasıyla bilinçli ve isteklisiniz bu konuda, her detaydan belli oluyor.
Bebekle köpek aynı evde çok sevimli oluyor, ama iki bebek gibi de zorlukları var.
Hepsinin üstesinden gelebilirim, yorgunluktan ayaklarım şişse de patili evladımı bağ bahçe gezdirmeye vakit yaratırım, onsuz bir yete gitmem en azından bir tanıdığa birkaç saat bırakıp eve kapatmam diyorsanız, sahiplenin:)
 
Evet, tam olarak yaşadığım bölgede mutlu sokak köpekleri görüyorum.
Çevre sakinleri tarafından, gıda ve barınması sağlanam, yanından geçerken kafası okşanan, keyiflerinde güneş çıkınca güneşe yatan, yağmurda kendilerine yapılan kulubelerine giren musmutlu hayvanlar.
Benim görmemem aksi olduğu gerçeğini değiştirmez ama, sizin gibi birini sokaktan kurtarayım diye hapis hayatı ve mutsuzluğa sevketmektense, içinde bulundukları koşulları tüm hayvanseverler olarak geliştiriyoruz.
O zaman size mukemmel toz pembe hayatinizdan kafanizi biraz disari uzatmanizi tavsiye ederim. İnstagramda iki tane dernek sayfasina bi goz gezdirseniz nerde ne hayatlar yasayan hayvanlar oldugunu gorursunuz.
benim hayvanlarim mutsuz yani? :)) hapis hayati yasiyorlar hmmm. Sirf eve aldigim icin. Hic sokak yuzu gostermiyorum hatta camlara bile siyah film cektim hahahaa :)) siz hayvanseversiniz de biz neyiz acaba? Bayiliyorum bu tiplere. Sokaga iki avuc mama döktü diye beni yargiliyor burda. Niye, sirf evime hayvan aldim diye. O zaman sizin dusuncenize gore evine dost alan kimse hayvansever olmuyor. Bei hapis hayati yasatiyorsunuz diye yargiladiginiz hayvanlari ben sokaktan ölmek uzereyken kurtardim hanimefendi. Aman dort duvar arasina hapsetmeyim diyip arkami dönüp gitseydim hicbiri bir hafta daha yaşamazdi. Cikin o renkli sokaginizdan da etrafa acin gozlerinizi biraz.
 
Back
X