- 18 Aralık 2010
- 1.342
- 3.861
- 333
- Konu Sahibi remedioslabelle
- #1
merhaba arkadaşlar. zaten kararımı verdiğim bir konu olduğu için sizden tam olarak ne istediğimi anlamayabilirsiniz ama yine de denemek istedim...
ben tipik bir yengeç burcuyum bunu belirteyim özellikle. iyi tanımadığım insanlara karşı çok soğuk olurum, en ufak hatalarında terslenirim filan. ama hayatıma almaya karar verdim mi de o sevme kısmını çok abartıyorum. ne yaparsa yapsın kızmıyorum. kabul edilemeyecek kabalıklarına yut gitsin ediyorum. inanın çok kendimi ezdirdim bu yüzden. sebebi ise uzun sorgulamalardan sonra kendim de zor keşfettim ama şu: zor dost edindiğim için "aman şimdi kavga çıkarsa dostluğumuz zedelenir mi" diye yapıyorum bunu, bir de gerginlikten çok kaçıyorum. tabi ki herkes kaçar kavgadan gürültüden, ama ben sırf kavga ve gerginlik olmasın diye laf yeyip oturduğum günlere çok kızıyorum. varsın olsun yani di mi kendimi yiyeceğime?
bir de kendimle ilgili en sinir olduğum 2. şey, o an kızdığım bir şeye pat diye tepki verememem. tipik yengeçler iyi anlayacaktır bunu. o an resmen kitlenip kalıyorum, sonra oturup kendi kendimi bileyliyorum öfkeleniyorum, evde kendi canımı sıkıyorum olayı uzun uzun düşünerek. saçma sapan planlar kuruyorum "şöyle yaparsa bunu hemen hatırlatırım yüzüne vurayım ben de ona şöyle yapıyım" diye. tabi ki çok mantıksız ama karakterim buYDU işte. yani o an tepki versem kavga edip rahatlanıcak belki unutulcak bi olay yıllarca bana dert oluyor.
radikal bir karar aldım bundan sonra en ama en ufak bir şeye bile "aman canım ne olucak" demiycem, tabi ki her hatada canını alıcak halim yok insanların ama olayın ciddiyetine göre küçük de olsa tepkimi vericem. gerginlik olmasın, küslük olmasın diye kendimi üzmicem. ve bu tepki verme işini de hemen sıcağı sıcağına yapıcam. çünkü defalarca kez başarı örneklerine şahit oldum ki, karakter kader değildir, insanlar çok isterse değiştiriyor bazı şeyleri, "ben böyleyim" deyip oturmamalıyız gerçekten istiyorsak.
tabii birden bire almadım bu kararı, en yakın dostum dediğim bir insanın ben 50.000 tane çiğliğini sırf "aman canım o benim en yakın arkadaşım", "neyse şimdi laf söz olmasın", ya da "acaba çok mu ağır laf etmiş olurum düşündüğüm şeyi söylersem, aramız kötü mü olur" diye yut gitsin ederken o beni ilk falsomda en ağır lafları ederek sildi attı.
sizden istediğim, beni cesaretlendirici şeyler söylemeniz ve, bu kararı doğru düzgün uygulayabilmem için ne yapmam gerekir, verebilecek tavsiyeniz varsa vermeniz...
sanırım gözü kara olmak gerekiyor, "kendimi ezdireceğime, varsın kaybedeyim onu, hem bi kere çıkıştım diye arkadaşlık bitecekse bitsin" diye düşünmek gerekiyor.
neyse teşekkürler şimdiden:)
ben tipik bir yengeç burcuyum bunu belirteyim özellikle. iyi tanımadığım insanlara karşı çok soğuk olurum, en ufak hatalarında terslenirim filan. ama hayatıma almaya karar verdim mi de o sevme kısmını çok abartıyorum. ne yaparsa yapsın kızmıyorum. kabul edilemeyecek kabalıklarına yut gitsin ediyorum. inanın çok kendimi ezdirdim bu yüzden. sebebi ise uzun sorgulamalardan sonra kendim de zor keşfettim ama şu: zor dost edindiğim için "aman şimdi kavga çıkarsa dostluğumuz zedelenir mi" diye yapıyorum bunu, bir de gerginlikten çok kaçıyorum. tabi ki herkes kaçar kavgadan gürültüden, ama ben sırf kavga ve gerginlik olmasın diye laf yeyip oturduğum günlere çok kızıyorum. varsın olsun yani di mi kendimi yiyeceğime?
bir de kendimle ilgili en sinir olduğum 2. şey, o an kızdığım bir şeye pat diye tepki verememem. tipik yengeçler iyi anlayacaktır bunu. o an resmen kitlenip kalıyorum, sonra oturup kendi kendimi bileyliyorum öfkeleniyorum, evde kendi canımı sıkıyorum olayı uzun uzun düşünerek. saçma sapan planlar kuruyorum "şöyle yaparsa bunu hemen hatırlatırım yüzüne vurayım ben de ona şöyle yapıyım" diye. tabi ki çok mantıksız ama karakterim buYDU işte. yani o an tepki versem kavga edip rahatlanıcak belki unutulcak bi olay yıllarca bana dert oluyor.
radikal bir karar aldım bundan sonra en ama en ufak bir şeye bile "aman canım ne olucak" demiycem, tabi ki her hatada canını alıcak halim yok insanların ama olayın ciddiyetine göre küçük de olsa tepkimi vericem. gerginlik olmasın, küslük olmasın diye kendimi üzmicem. ve bu tepki verme işini de hemen sıcağı sıcağına yapıcam. çünkü defalarca kez başarı örneklerine şahit oldum ki, karakter kader değildir, insanlar çok isterse değiştiriyor bazı şeyleri, "ben böyleyim" deyip oturmamalıyız gerçekten istiyorsak.
tabii birden bire almadım bu kararı, en yakın dostum dediğim bir insanın ben 50.000 tane çiğliğini sırf "aman canım o benim en yakın arkadaşım", "neyse şimdi laf söz olmasın", ya da "acaba çok mu ağır laf etmiş olurum düşündüğüm şeyi söylersem, aramız kötü mü olur" diye yut gitsin ederken o beni ilk falsomda en ağır lafları ederek sildi attı.
sizden istediğim, beni cesaretlendirici şeyler söylemeniz ve, bu kararı doğru düzgün uygulayabilmem için ne yapmam gerekir, verebilecek tavsiyeniz varsa vermeniz...
sanırım gözü kara olmak gerekiyor, "kendimi ezdireceğime, varsın kaybedeyim onu, hem bi kere çıkıştım diye arkadaşlık bitecekse bitsin" diye düşünmek gerekiyor.
neyse teşekkürler şimdiden:)
bu arada benim burcum yengeç degil ama bnde oyleyim geciştiriyorum görmezden geliyorum aklım basıma geliyo o anda sayacagım laflar falan ama iş işten gecmiş oluyo hep aynı bnde bole diyorum bundan sonra sessiz kalmak yok ama... 
İnan bana yüzümde şapşal bi gülümsemeyle okudum yazdıklarını. Çünkü anlattığın benim 
