- 13 Ocak 2014
- 1.232
- 302
- 103
- 35
benim 5 yıllık yakın bir arkadaşım var kendisi 16 yaşında bi bayanın yaşayacağı en kötü şeyi yaşamış. 5 yıldır evleneceğim insana nasıl davranmalıyım ne yapmalıyım, söylesem ilerde yüzüme vurur gibi şeyler söyleyip durdu. bir yıl önce hayatına birini aldı ilişkinin daha ikinci ayında bir şekilde ayarlayıp adetinin son gününde ilişkiye girdiler. 5. ayda arkadaşımın sürekli ısrarları yüzünden çocuk mükemmel bir evlilik teklifinin ardından nişanlandılar. eee kız bi şekilde kandırmış işte sorun ne derseniz.
çocuk yetiştirme yurdunda büyümüş ailesi yok şimdi tek ailesi benim arkadasım olacak, ama arkadasım çok üzülerek söylüyorum bu çocuğu sevmiyor sürekli aşağılıyor, ufacık bişeyden kavga çıkarıyor, sürekli çocuğun hayatına müdahale ediyor, hani burda dert yandığımız erkekler var ya işte onların kız versiyonu. benim düşüncem arkadasım bu çocuğu bi obje olarak görüyor maksadı sadece evlenmek, evlenip telli duvaklı düğünü oldu namuslu kızmış dedirtmek arkasından. o çocuk olmasa başkasıda olurdu, evlenip boşanmak umrunda değil. işin açıkcası şu sıralar vicdanım sızlıyor çocuğun doğruları bilmeye hakkı var diye düşünüyorum. ki bu kadar büyük bi yalan asla sonsuza kadar saklı kalmıyor. çocuk arkadasımı cok seviyor onunla aile olmak için elinden geleni yapıyor, ama bazen arkadasım o mülayim çocuğuda çıldırtabiliyor. evlendiklerinde arkadasım bu kafayla giderse asla mutlu olamycaklar. bi de ben şöyle düşünüyorum acaba çocuk vicdan yapıp ayrılamıyor mu? çünkü ne kadar severse sevsin böyle bi muameleye kimse katlanamaz. sizin fikrinizi almak istedim sizce çocuk bilmeli mi yoksa bilmese daha mı iyi.
çocuk yetiştirme yurdunda büyümüş ailesi yok şimdi tek ailesi benim arkadasım olacak, ama arkadasım çok üzülerek söylüyorum bu çocuğu sevmiyor sürekli aşağılıyor, ufacık bişeyden kavga çıkarıyor, sürekli çocuğun hayatına müdahale ediyor, hani burda dert yandığımız erkekler var ya işte onların kız versiyonu. benim düşüncem arkadasım bu çocuğu bi obje olarak görüyor maksadı sadece evlenmek, evlenip telli duvaklı düğünü oldu namuslu kızmış dedirtmek arkasından. o çocuk olmasa başkasıda olurdu, evlenip boşanmak umrunda değil. işin açıkcası şu sıralar vicdanım sızlıyor çocuğun doğruları bilmeye hakkı var diye düşünüyorum. ki bu kadar büyük bi yalan asla sonsuza kadar saklı kalmıyor. çocuk arkadasımı cok seviyor onunla aile olmak için elinden geleni yapıyor, ama bazen arkadasım o mülayim çocuğuda çıldırtabiliyor. evlendiklerinde arkadasım bu kafayla giderse asla mutlu olamycaklar. bi de ben şöyle düşünüyorum acaba çocuk vicdan yapıp ayrılamıyor mu? çünkü ne kadar severse sevsin böyle bi muameleye kimse katlanamaz. sizin fikrinizi almak istedim sizce çocuk bilmeli mi yoksa bilmese daha mı iyi.