Doğumda hastaneye kim gelmeli?

Margaret Hale .!.:

Kayınvalidenin arkadaşları, onlara ikram edeceği yiyecekler falan o gün düşünecek son şey olmalı. Hastane odasında bir zahmet bir şey yemeyiversinler. Bebek çikolatası verilir geçilir. İki sezaryenim oldu, hiç de gerek yoktu milletin doluşmasına. Mahremiyete aykırı bir kere. Annesi yokmuş, en azından kayınvalide olabilir bence de. Ama o da doğuracak kadın istemiyor olmasına rağmen arkadaşlarını çağırmaktan bahsettiği için gayet hak ediyor bu muameleyi.

Genişletmek için tıkla...

Sibelim84 .!.:

Doğum çok özel bir an. KV bu özel anda orda olmalı .gayet anlaşılır yazdım aslında.

Genişletmek için tıkla...

akrephanim .!.:

Teşekkür ederim, kayınvalidem sınırlarını bilmeyen bir insanmış. Zamanla daha çok farkediyorum. Konu açıldığından beri birkaç gündür beni didikliyor; kimsesiz gibi mi doğuracaksın, olmaz öyle şey, benim torunum… En son eşim de illallah ettim, anlamıyor dedi. Haber vermemeye karar verdik. Eşim çok istekli, çok heyecanlı. Şöyle tutacağım, böyle sarılacağım, sizi hiç bırakmayacağım diyor. Annem gelirse onu öyle yapma, şöyle yap diye her şeye karışacak; gerek yok gelmesin diyor. Güveniyorum ona. Ben de bu özel anları eşimle birlikte özel bir şekilde yaşamak istiyorum. Baktık zor oluyor, yardım isteriz elbette. Fakat ilk etapta bebek doğana ve ben kendime gelene kadar kimseyi çağırmayacağız.

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim, ikinizi de şimdiden tebrik ederim

Eşiniz size gözü gibi bakar, hastanede yattığım sürece refakat edecek çok insanım vardı ama eşim yanımda kim kalırsa kalsın bizi bırakmadı, hastanede olduğumuz sürece çift refakatçiliydim :))
Bebeğin altı mı değişecek, benim gaz sancım mı tuttu, kanamam mı var, bebeğin memeyi bulması mı lazım hepsinde yardımcım eşimdi, kafanız da rahat oluyor, ki ben de yaz doğumu yaptım odam klimalı olmasına rağmen biraz kalabalık ziyaretçi gelse bunalıyordum, Allah var ziyaretçilerim düşünceliydi uzun uzun kalmadılar da.

Mune .!.:

orası hastane, mutluluktan havalara uçan da oluyor kaybıyla ağlayan da,

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Margaret alıntıladığım kısımlara kesinlikle katılıyorum, ne olursa olsun doğum yorgunluğu, acı eşiğinize göre hissettiğiniz bir ağrınız ve anestezi sersemliği oluyor ilk gün, tuvalet ihtiyacınız oluyor doğumdan sonra haber verdiğimiz annemle bile yapamadım ben, kendim halletmek istedim, sütünüz hemen gelmişse, ki benim anında gelmişti şakır şakır süt akıyor kanamanız oluyor, tercih meselesi tabii ama ben orada kendi derdimdeyken insanların hapur küpür bir şeyler yemesi, restorana gelmiyorlar ki orası hastane, mutluluktan havalara uçan da oluyor kaybıyla ağlayan da, doğurduğum zamanlar böyle adetler yoktu o yüzden biz hiçbir şey hazırlamadık, zaten hastanede 5 gün yatıyordun 90’larda, 3. gündü sanırım ben epey toparlamıştım, hem hayır duası alırız hem de diğer lohusalara da hoşluk olur diye düşünen eşim hastane yönetiminden izin alıp mutfaklarında lohusa şerbeti kaynatmış servisteki lohusalara dağıtmıştı.

İlla bir anne olacaksa da şahsen ben kendi annesinin olmasını tavsiye ederim, o da yardım amaçlı değil eşiniz zaten yapıyor her şeyi, duygusal olarak annenizin olması mutlu ediyor.

Genişletmek için tıkla...

akrephanim .!.:

Özellikle şu cümleyi okuyunca yazmak istedim. Kadın doğum katında haliyle sadece doğumdan çıkan kadınlar olmuyor. Tüp bebek sürecinde, ameliyatla tüplerim çıkarıldı. Odaya gelirken diğer odalardaki süslemeleri görünce ağlamıştım. Gebe kalabilecek miydim, bilmiyordum. Yıllardır uğraşıyordum. Neticede doğumda süsleme, ikram falan istemiyorum demiştim eşime. Benim gibi başka bir kadının kalbi kırılmasın, ağlamasınlar diye düşünmüştüm. Herkes anlayamıyor bunu. Mutluluğu paylaşmak güzel de, başkasının gözüne sokmak neden? Kapıların önünde abartılı süslemeler neden mesela? Hiç anlamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yani evet, tercih meselesi ama şahsi fikrimdir kimse alınmasın gücenmesin, ben bugün doğursam sessiz sakin doğururum yine, ilk doğuran ben olmayacağım çünkü, kaldı ki kadın doğum servisinde kürtaj olmak zorunda kalan kadın da olabiliyor, siz doğum yaparken bebeğini kaybeden anne de oluyor, hastanedeki 5. günümüzde bir kadıncağız doğuma girdi, bir komplikasyon sonucu bebeğini kaybetmiş baba adayının feryatları hala kulaklarımda.

Allah herkese bebek nasip etsin, herkesin evladına da sağlıklı uzun ömürler versin ama hastanelerde mutluluklarımızı da abartmadan yaşama taraftarıyım, en azından insanların gözüne soka soka yapmanın anlamı yok, o yüzden de kayınvalidenizin komşu arkadaş demeden herkesi toplamak istemesi bana çok abartı çok absürt geliyor.

Margaret Hale .!.:

Çok ince düşünmüşsünüz. A’dan Z’ye katılıyorum, özellikle de son kısma. Burada sonuç olarak ameliyat olan, hasta bir insan var. En mahrem anlarını yaşayacak. Ya kusura bakmayın ama ben eşimin yanında bile osurmuyorum, kayınvalide kim hajsjs. Gaz çıkarmak, tuvalete ilk gidiş, memeleri salıp bebeği emzirmeye çalışmak, kanaması, hasta bezi takılması vs vs… Bir kadının böyle bir zamanda başka insanları yanında istememesi en doğal hakkı. Ben incelik edip tüm rezillikleri göze alarak kayınvalidemi de çağırmıştım. Sonra pişman oldum, o ayrı.

Genişletmek için tıkla...

Margaret valla gaz meselesini ben de yapamıyorum o zamanlar 5 gün yatıyorsunuz diye sonda takıyorlardı hala takılıyor mu bilmiyorum ama ilk gece ben istemiyorum bunu çıkarın tuvalete giderim deyip çıkarttırdım, gazım var çıkın odadan dedim eşimi bile çıkardım, ne var sağlık bu diyorlar yok dedim gidin, annem kızım ameliyatlısın yığılırsın diyor valla çıkardım hepsini doğru tuvalete oh be rahatlık varmış dedim

Kaldı ki annemi kanamamda bile yanımda istemem ama eşimden utanmam, o da tiksinmez.

Yalansa yalan deyin hele ilk gün insanın kimseyi gözü görmüyor, bir eş bir bebek mutlu ediyor, hem erkek için de duygusal bir an, ilk bağı kuracağı anlar o anlar, kayınvalide gelecek erkeksin ne anlarsın bebeği öyle tutma diyecek, altını değiştirmek istese kayınvalide araya girecek, adam değiştirir işte karışmayın

akrephanim .!.:

Kızlar selam
Doğum yaklaştı. Yaklaştıkça her kafadan ayrı bir ses çıkmaya başladı. İster istemez strese giriyorum ve acaba ben mi yanlış düşünüyorum diyorum. En başından beri doğumda yalnızca eşim yanımda olsun istiyorum. Ziyarete dahi kimse gelmesin istiyorum çünkü sezaryen doğum olacak; sezaryen doğum hikayelerini duydukça bu düşünce bana daha mantıklı geliyor. Özellikle sezaryen sonrası bir süre yürüyememe, sonda gibi tıbbi şeyler sebebiyle mahremiyetin kalmaması, emzirmeye çabalama derken o anların anne ve babaya özel kalması gerektiğine inananlardanım. En başından beri de bunu dile getirdik, eşim de destekledi ama sonlara yaklaştıkça özellikle eşimin yakın akrabaları olmaz öyle şey, biz hastaneye geleceğiz diyorlar. Dün kayınvalidem hastanede yapılacak ikramlardan bahsetti. İstemiyoruz dedikçe ısrarla bu şekilde konuşmaya devam ediyorlar. Sen şimdi böyle söylüyorsun ama hastanede yanında bizi isteyeceksin diyorlar.

Bu arada benim ailem ya da yakın akrabam gelmeyecek. Kendileriyle net bir şekilde konuştuk, eğer ihtiyaç olursa çağıracağız ama hastaneye gelmeyin dedik. Tamam, saygı duyarız dediler. Siz nasıl isterseniz biz öyle yaparız dediler. Zaten farklı bir şehirdeler, o yüzden çağırdığımda hemen gelme şansları da yok. Bu sebeple kendi ailemden yana kafam rahat.

Fakat eşimin tarafı ister istemez şimdiden beni strese sokuyor. Kayınvalidem yakın arkadaşlarını çağıracağından falan bahsediyor. En sonunda eşim doğumu haber vermeyiz, eve gelince haber veririz istersen dedi. Bu da vicdanen bana iyi gelmiyor. Yani böyle yaparsak da üzülürüm bir yandan. Kayınvalidemi de üzmek istemem fakat sanki gel beni üz der gibi davranıyor

Pandemi döneminde insanlar nasıl doğurdu, anne baba dışında kimse yoktu. Özellikle bu dönemde doğuran arkadaşlarımla konuştuğumda kafalarının çok rahat olduğunu anlatıyorlar. Fakat bir yandan da düşünmeden edemiyorum, acaba ben mi abartıyorum? Sezaryen doğumlar nasıl oluyor? İnsan hemen toparlayabiliyor mu? İnsanlar ziyarete gelsin, anne iyi hissediyor diyen var mı? Tecrübeli anneler yazar mı? Gerçekten çok ihtiyacım var.

Eşim ben ne istersem onu yapar, fikrimi değiştirmeye çalışmaz. O yüzden onunla verdiğim karar ne olursa olsun arkasında durur.

Fikirleriniz ve tecrübelerinizi paylaşacağınız için şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Margaret valla gaz meselesini ben de yapamıyorum o zamanlar 5 gün yatıyorsunuz diye sonda takıyorlardı hala takılıyor mu bilmiyorum ama ilk gece ben istemiyorum bunu çıkarın tuvalete giderim deyip çıkarttırdım, gazım var çıkın odadan dedim eşimi bile çıkardım, ne var sağlık bu diyorlar yok dedim gidin, annem kızım ameliyatlısın yığılırsın diyor valla çıkardım hepsini doğru tuvalete oh be rahatlık varmış dedim

Kaldı ki annemi kanamamda bile yanımda istemem ama eşimden utanmam, o da tiksinmez.

Yalansa yalan deyin hele ilk gün insanın kimseyi gözü görmüyor, bir eş bir bebek mutlu ediyor, hem erkek için de duygusal bir an, ilk bağı kuracağı anlar o anlar, kayınvalide gelecek erkeksin ne anlarsın bebeği öyle tutma diyecek, altını değiştirmek istese kayınvalide araya girecek, adam değiştirir işte karışmayın

Genişletmek için tıkla...

05 Versatil .!.:

Sezeryan oldum nasıl çıktığını anlamadım. Allahtan misafirlere denk gelmedi. Keşke gelen bir hafta sonra eve gelse.

Genişletmek için tıkla...

akrephanim .!.:

Kızlar selam
Doğum yaklaştı. Yaklaştıkça her kafadan ayrı bir ses çıkmaya başladı. İster istemez strese giriyorum ve acaba ben mi yanlış düşünüyorum diyorum. En başından beri doğumda yalnızca eşim yanımda olsun istiyorum. Ziyarete dahi kimse gelmesin istiyorum çünkü sezaryen doğum olacak; sezaryen doğum hikayelerini duydukça bu düşünce bana daha mantıklı geliyor. Özellikle sezaryen sonrası bir süre yürüyememe, sonda gibi tıbbi şeyler sebebiyle mahremiyetin kalmaması, emzirmeye çabalama derken o anların anne ve babaya özel kalması gerektiğine inananlardanım. En başından beri de bunu dile getirdik, eşim de destekledi ama sonlara yaklaştıkça özellikle eşimin yakın akrabaları olmaz öyle şey, biz hastaneye geleceğiz diyorlar. Dün kayınvalidem hastanede yapılacak ikramlardan bahsetti. İstemiyoruz dedikçe ısrarla bu şekilde konuşmaya devam ediyorlar. Sen şimdi böyle söylüyorsun ama hastanede yanında bizi isteyeceksin diyorlar.

Bu arada benim ailem ya da yakın akrabam gelmeyecek. Kendileriyle net bir şekilde konuştuk, eğer ihtiyaç olursa çağıracağız ama hastaneye gelmeyin dedik. Tamam, saygı duyarız dediler. Siz nasıl isterseniz biz öyle yaparız dediler. Zaten farklı bir şehirdeler, o yüzden çağırdığımda hemen gelme şansları da yok. Bu sebeple kendi ailemden yana kafam rahat.

Fakat eşimin tarafı ister istemez şimdiden beni strese sokuyor. Kayınvalidem yakın arkadaşlarını çağıracağından falan bahsediyor. En sonunda eşim doğumu haber vermeyiz, eve gelince haber veririz istersen dedi. Bu da vicdanen bana iyi gelmiyor. Yani böyle yaparsak da üzülürüm bir yandan. Kayınvalidemi de üzmek istemem fakat sanki gel beni üz der gibi davranıyor

Pandemi döneminde insanlar nasıl doğurdu, anne baba dışında kimse yoktu. Özellikle bu dönemde doğuran arkadaşlarımla konuştuğumda kafalarının çok rahat olduğunu anlatıyorlar. Fakat bir yandan da düşünmeden edemiyorum, acaba ben mi abartıyorum? Sezaryen doğumlar nasıl oluyor? İnsan hemen toparlayabiliyor mu? İnsanlar ziyarete gelsin, anne iyi hissediyor diyen var mı? Tecrübeli anneler yazar mı? Gerçekten çok ihtiyacım var.

Eşim ben ne istersem onu yapar, fikrimi değiştirmeye çalışmaz. O yüzden onunla verdiğim karar ne olursa olsun arkasında durur.

Fikirleriniz ve tecrübelerinizi paylaşacağınız için şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Margaret valla gaz meselesini ben de yapamıyorum o zamanlar 5 gün yatıyorsunuz diye sonda takıyorlardı hala takılıyor mu bilmiyorum ama ilk gece ben istemiyorum bunu çıkarın tuvalete giderim deyip çıkarttırdım, gazım var çıkın odadan dedim eşimi bile çıkardım, ne var sağlık bu diyorlar yok dedim gidin, annem kızım ameliyatlısın yığılırsın diyor valla çıkardım hepsini doğru tuvalete oh be rahatlık varmış dedim

Kaldı ki annemi kanamamda bile yanımda istemem ama eşimden utanmam, o da tiksinmez.

Yalansa yalan deyin hele ilk gün insanın kimseyi gözü görmüyor, bir eş bir bebek mutlu ediyor, hem erkek için de duygusal bir an, ilk bağı kuracağı anlar o anlar, kayınvalide gelecek erkeksin ne anlarsın bebeği öyle tutma diyecek, altını değiştirmek istese kayınvalide araya girecek, adam değiştirir işte karışmayın

Genişletmek için tıkla...

Margaret Hale .!.:

Yaşandı. Nerden biliyorsun diye sorma…

Genişletmek için tıkla...

geceeeee .!.:

akrephanim Allah aşkına doğumdan sonra müsait bir zamanda burayı mutlaka güncelle olur mu? Bebek sahibi olmak isteyen biri olarak bu tip deneyim ve tecrübeler edinmeye çalışıyorum ve benim düşüncelerime çok da benziyor bahsettikleri. Ben bu işin sonunu çok merak ettim şimdiden

Genişletmek için tıkla...

akrephanim .!.:

Kızlar selam
Doğum yaklaştı. Yaklaştıkça her kafadan ayrı bir ses çıkmaya başladı. İster istemez strese giriyorum ve acaba ben mi yanlış düşünüyorum diyorum. En başından beri doğumda yalnızca eşim yanımda olsun istiyorum. Ziyarete dahi kimse gelmesin istiyorum çünkü sezaryen doğum olacak; sezaryen doğum hikayelerini duydukça bu düşünce bana daha mantıklı geliyor. Özellikle sezaryen sonrası bir süre yürüyememe, sonda gibi tıbbi şeyler sebebiyle mahremiyetin kalmaması, emzirmeye çabalama derken o anların anne ve babaya özel kalması gerektiğine inananlardanım. En başından beri de bunu dile getirdik, eşim de destekledi ama sonlara yaklaştıkça özellikle eşimin yakın akrabaları olmaz öyle şey, biz hastaneye geleceğiz diyorlar. Dün kayınvalidem hastanede yapılacak ikramlardan bahsetti. İstemiyoruz dedikçe ısrarla bu şekilde konuşmaya devam ediyorlar. Sen şimdi böyle söylüyorsun ama hastanede yanında bizi isteyeceksin diyorlar.

Bu arada benim ailem ya da yakın akrabam gelmeyecek. Kendileriyle net bir şekilde konuştuk, eğer ihtiyaç olursa çağıracağız ama hastaneye gelmeyin dedik. Tamam, saygı duyarız dediler. Siz nasıl isterseniz biz öyle yaparız dediler. Zaten farklı bir şehirdeler, o yüzden çağırdığımda hemen gelme şansları da yok. Bu sebeple kendi ailemden yana kafam rahat.

Fakat eşimin tarafı ister istemez şimdiden beni strese sokuyor. Kayınvalidem yakın arkadaşlarını çağıracağından falan bahsediyor. En sonunda eşim doğumu haber vermeyiz, eve gelince haber veririz istersen dedi. Bu da vicdanen bana iyi gelmiyor. Yani böyle yaparsak da üzülürüm bir yandan. Kayınvalidemi de üzmek istemem fakat sanki gel beni üz der gibi davranıyor

Pandemi döneminde insanlar nasıl doğurdu, anne baba dışında kimse yoktu. Özellikle bu dönemde doğuran arkadaşlarımla konuştuğumda kafalarının çok rahat olduğunu anlatıyorlar. Fakat bir yandan da düşünmeden edemiyorum, acaba ben mi abartıyorum? Sezaryen doğumlar nasıl oluyor? İnsan hemen toparlayabiliyor mu? İnsanlar ziyarete gelsin, anne iyi hissediyor diyen var mı? Tecrübeli anneler yazar mı? Gerçekten çok ihtiyacım var.

Eşim ben ne istersem onu yapar, fikrimi değiştirmeye çalışmaz. O yüzden onunla verdiğim karar ne olursa olsun arkasında durur.

Fikirleriniz ve tecrübelerinizi paylaşacağınız için şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

iamonmyway .!.:

Hayırlı olsun şimdiden sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah ❤

Ben iki defa sezaryen doğum yaptım. İlki pandemi Türkiye'deydi ikincisi İsveç'te. İkisinde de eşim yanımdaydı. Türkiye'de hastaneye ailemiz gelemedi ama arkadaşlarımız kısa süreli ziyarete gelmişti. Eve geçtiğimizde de ziyarete geldiler. Aslında bizde istemistik ama daha sonra bahsedeceğim sebeplerle simdiki aklim olsa kimseyi istemem.

İsveç'te 1 kişi refakatçi sınırı vardı ve küçük çocukları dahi almıyorlardı. İsveçte dogumdan hemen sonra oğlumu kucağıma aldım cok kısa süre dışında kucağımdan hiç indirmedim. Oğlum hep yanımdaydı. Ortam daha sakindi. Hem kafami dinledim hem de bebeğime daha fazla yoğunlaştım. Personel de çok ilgiliydi. Evde eşimin ailesi kızımla ilgilendi. Eve geçtiğimiz zamanda oğlumla ilgilendim bana o alanı tanidilar. Ben rahat hissettiğim ve düzenimi oturttuğum zaman kısa süreli ziyaretçi kabul ettik. İsveç'te doğum yaptığım zaman mental olarak daha rahattım ve kısa süre içinde toparlandım.

Eşinizin ailesi size destek olmak istiyorlarsa siz eve döndüğünüzde evi temizlesinler, yemek yapsınlar veya uyumak istediğiniz zaman bebeğe baksınlar.

Doğumdan sonra psikolojiniz çok farklı oluyor ve hiçbir şeyi unutmuyorsunuz. Bedeniniz dengesini bulmaya çalışıyor. Siz bunlarla uğraşırken bir de size yük olacak ve rahat hissetmenize engel olacak şekilde organizasyon düzenlemesinler. Hastane orası sirk maymunu değilsiniz ki, bir de ikramların derdine düşmüşler. Çocugu zaten görecekler. Benim tavsiyem sadece eşiniz ve siz olun hastanede kimseye haber vermeyin kimseyi kabul etmeyin.

Genişletmek için tıkla...

akrephanim .!.:

Kızlar selam
Doğum yaklaştı. Yaklaştıkça her kafadan ayrı bir ses çıkmaya başladı. İster istemez strese giriyorum ve acaba ben mi yanlış düşünüyorum diyorum. En başından beri doğumda yalnızca eşim yanımda olsun istiyorum. Ziyarete dahi kimse gelmesin istiyorum çünkü sezaryen doğum olacak; sezaryen doğum hikayelerini duydukça bu düşünce bana daha mantıklı geliyor. Özellikle sezaryen sonrası bir süre yürüyememe, sonda gibi tıbbi şeyler sebebiyle mahremiyetin kalmaması, emzirmeye çabalama derken o anların anne ve babaya özel kalması gerektiğine inananlardanım. En başından beri de bunu dile getirdik, eşim de destekledi ama sonlara yaklaştıkça özellikle eşimin yakın akrabaları olmaz öyle şey, biz hastaneye geleceğiz diyorlar. Dün kayınvalidem hastanede yapılacak ikramlardan bahsetti. İstemiyoruz dedikçe ısrarla bu şekilde konuşmaya devam ediyorlar. Sen şimdi böyle söylüyorsun ama hastanede yanında bizi isteyeceksin diyorlar.

Bu arada benim ailem ya da yakın akrabam gelmeyecek. Kendileriyle net bir şekilde konuştuk, eğer ihtiyaç olursa çağıracağız ama hastaneye gelmeyin dedik. Tamam, saygı duyarız dediler. Siz nasıl isterseniz biz öyle yaparız dediler. Zaten farklı bir şehirdeler, o yüzden çağırdığımda hemen gelme şansları da yok. Bu sebeple kendi ailemden yana kafam rahat.

Fakat eşimin tarafı ister istemez şimdiden beni strese sokuyor. Kayınvalidem yakın arkadaşlarını çağıracağından falan bahsediyor. En sonunda eşim doğumu haber vermeyiz, eve gelince haber veririz istersen dedi. Bu da vicdanen bana iyi gelmiyor. Yani böyle yaparsak da üzülürüm bir yandan. Kayınvalidemi de üzmek istemem fakat sanki gel beni üz der gibi davranıyor

Pandemi döneminde insanlar nasıl doğurdu, anne baba dışında kimse yoktu. Özellikle bu dönemde doğuran arkadaşlarımla konuştuğumda kafalarının çok rahat olduğunu anlatıyorlar. Fakat bir yandan da düşünmeden edemiyorum, acaba ben mi abartıyorum? Sezaryen doğumlar nasıl oluyor? İnsan hemen toparlayabiliyor mu? İnsanlar ziyarete gelsin, anne iyi hissediyor diyen var mı? Tecrübeli anneler yazar mı? Gerçekten çok ihtiyacım var.

Eşim ben ne istersem onu yapar, fikrimi değiştirmeye çalışmaz. O yüzden onunla verdiğim karar ne olursa olsun arkasında durur.

Fikirleriniz ve tecrübelerinizi paylaşacağınız için şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

kedidirkedi__ .!.:

Bu sizin mahreminiz , sadece eşiniz olmalı gayette yeterli oluyor. Bana da bak çok ihtiyaç duyacaksın şimdi istemiyosun ama mumla ararsın bizi demişlerdi . Hiiç esameleri bile okunmadı eşimle kafamız rahat hallettik . Eve döndüğümüzde bile 2 hafta misafir kabul etmedim. Kıçımda hasta bezi , mememde bebemle misafir ağırlayacak halim yoktu pişman da değilim. Kocam bile ne iyi yaptın kız der durup durup . Kendi yağımızda kavrulduk altından kalktık. Babalığı zor bilirdim hep büyük desteği olmalı kadınlar bu işi becerebilir sanırdım hiçte öyle değilmiş çok güzelmiş anlatacak bir sürü anım var kızımla der durur. İlk altını değiştirmesi bile kocam için ve tabii benim için de çok tatlı bir anı . Zor mu zor ama çekirdek aile ile üstesinden gelinmeli. Lohusa kafasıyla ya çok kalp kırarsınız, ya da kalbiniz çok kırılır aksi halde

Genişletmek için tıkla...