Merhaba arkadaşlar biraz uzun olacak şimdiden kusuruma bakmayın,
Başlıkta da belirttiğim gibi doğumumun ilk gecesi kavga ettik kaynanam ve eşim ile. İçimi dökmek için yazmak istedim sizlere de.
21 saat süren sancıdan sonra açılma olmayınca ve suyum geldiği için mecburi sezeryana alındım. Ameliyattan sonra emzirme faslından sonra bebeğin gazını kaynanam 10 15 dk uğraşıp çıkaramadığı için; anne istersen ver bir de ben deneyeyim dedim kucağıma alınca da bebeğim uyuyakaldı. Ben de bebeğimle hasret gidermek için kucağımda kalmasını istedim. Bu şekilde 3 4 saat kucağımda uyudu. Öğlen 1 de taburcu olana kadar da yatağında yattı. Yani kaynanamın bebekle vakit geçirme şansı oldu bolca. Eve geldik ben eve gideyim duşumu falan alayım akşam gelirim defi eşime. Beni evde yalnız bırakıp gittiler bi yarım saat kadar falan. Sezeryandan sonra bilirsiniz oturup kalkmak falan tek başına oldukça zor bir süreç. Onlar yokken zil çaldı eşimin teyzesi gelmiş zorla kapıya kadar resmen sürünerek gittim. Bu beni 2. Yalnız bırakışlarıydı. 1.si hastanede odada sancı çekerken çorba içmeye gittiler birlikte beni bırakıp. Neyse gece 11 gibi bebeğimi yine emzirmeye çalışırken sol göğsümde biraz durup huysuzlanınca pışpışlamak için göğsüme yatırdim sakinleşince sağ göğsümü de veririm diye. O esnada kaynanam ver istersen ben tutayım dedi ama emsin diye uğraştığımdan vermedim. Bu yüzden gidip mutfakta yüksek sesle söylenmeye başladı. Eşim de tavır aldı sanki özellikle kötü niyetle annesine vermiyorum diye. Bu sebepten kavga başladı ben çocuğu bilerek kaynanama vermiyormuşum vs. Sabah 5bucuga kadar bağırdı ufacık bebeğin yanında bebek de korktu haliyle. Ağza alınmayacak laflar da ekledi bağırışlarına. Yok oğlunun başını yakmış benle evlendirerek, yok ben kötüymüşüm diğer eltimden de. Ki isim okunmasina geldikten sonra yine eltimin dedikodusunu yapmaktan da geri durmadı. Eşimde beni suçlu buldu onunla da büyük bir kavga ettik. En çirkini de gecenin bi vakti kardeşim ve eşini de aramış bıktım ablanızdan diye cümleye başlayıp kendini acındırmış.
Bebeğim şuan 19 günlük, bu güne kadar da kendimede bebeğime de ben bakmak durumunda kaldım. Yeri geldi eşim gececi olduğu için 2 3 gün aç da yattım. Gece yanımda kalmaya gelip uyuyordu sadece.
Daha yeni doğum yapmış bir kadına böyle davranılması çok zalimce, ben bebeğimi 9 ay karnımda taşımışım gün saymışım gelsin diye ki 40+4'de doğumum gerçekleşti. Daha ilk günden çocuk vermiyor kavgası olur mu? Bırakın da hasret gidereyim, bırakın da bebeğim adapte olsun dünyaya annesinin kucağında. Hani 40 gün boyunca gelir hiç vermem o zaman anlarım bu kavgasını ama daha ilk günden olacak şey mi, mahfoldu en güzel günüm.
Aklımdan atamıyorum o günü, hatırladıkça ağlıyorum. Eşim de hâlâ sen haksızsın diyor annesine hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor. Annesi yüzünden boşanmanın eşiğine geldik defalarca bu kavga da dahil. Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum bu hep böyle mi devam edecek, biz ne zaman tam anlamıyla aile olabileceğiz diye düşünmekten yoruldum.
Tek başıma atlattım sayılır aslında. Umarım güzel olur bebekle ilk zamanlar zor olsada kolay adapte oluyor insan içgüdüsel sanırım
Evlilikten anlamam ama kayınvalidenize niye bi şey yokmuş gibi davranacakmışsınız? Tekrar tekrar yapsın diye mi?Eşinize de trio atmayın ama ondan soğumuş gibi davranın ama sözlerle değil davranışlarla.Sözlerle olursa trip olur dırdır olur ama davranışla fazla olmaz,samimi olur,yerinde olur.Allah anneli babalı büyütsün.Hayırlı bir evlat olsun.İyi günler.
