Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.
Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.
Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.
Acil şifalar diliyorum.
İnş. Bebeginizi sağlikla kucağiniza alin.
Hangi grupsunuz.tip1 mi 2 mi.
Tum anne tarafim tip 2.
45 yasindayim.43 yasinda 2. Supriz gebeligimi yasadim.44 de dogurdum.
(Tabi ki gebeligim 9 aydi 12 ay gibi görundu yazdigimi okuyunca ben bile guldum.yaşlar bucukluydu yazmadim kisa olsun diye.)
Hemde ikinci seviyede obezdim.ins.direncim vardi.
Gebeligin ilerleyen sonlarina dogru 350 ve daha ustu cikiyordu.açlik bile yuksekti.
Hem endokrinci hem k.dogumcu bu neee diyorlardi.ama inanin yemeden cok stresten cikiyordu.
En buyuk sorun ve risk saydiklari, iri bebek olmasiydi.
37+3 de aldilar.cok şukur bir sorunu olmadi.18-19 aylik simdi.
Gunde uc kez ins. Yapiyordum. Her 15 de bir dozunu artiriyorfu dr.
3730gr-53 cm dogmustu.hep haftasinin ilerisindeydi olcumleri.
Simdi,metfor..1000mg,ve dapaglif....10mg.kullaniyorum.
Yazin sonlarina dogru dr. Degisikligiyle ilaçlarim biraktirilmisti ama tekrar sorun yasadim ve dahiliye dr. Bu ilaclari kullanmaya devam etmemi soyledi.simdi sekerim normal sinirlarfa.ilaci birakinca yukseliyor tabi.
Ama tip1 i bilmiyorum.
Aslinda gercek diabet tip1.digeri yeme,aliskanliklarve yasam tarxiylada alakali.ilaclardan daha cok kollari sallayarak yapilan yuruyus vehareketlilik en buyuk ilaci.
ama 2 si de saglikli cok sukur. Cok agir diyet ve belli bi haftaya kadar hap, sonrasinda insulinle gecirdim hamileliklerimin ikisini de
