Doktorun söyledikleri...

denizaslim .!.:

Çözüm yok diye birşey yok lütfen ümitsiz olma. İş yerimizde seninle aynı durumda olan hamile bir arkadaşımız var. Onunla da benzer şeyleri konuşuyoruz.
Senden bir şey rica ediyorum bebeğin için ketojenik beslenmeyi araştır lütfen youtube da falan bir sürü kaynak var.
Şeker hastalığının sadece %1-2 lik kısmı genetik miras asıl sorun sanayi devriminden sonra beslenme şeklimizin değişmesi.
Yediğin mercimek, bulgur, ne kadar tahıl varsa, meyve ,ekmek,paketlenmiş gıdalar, hatta soğan ve domateste bile yoğun şeker var.
Senin özellikle hamilelik döneminde şeker tüketmemen gerekiyor ki insülin değerlerin zıplayıp durmasın. Ketojenik diyetle bir çok insan şeker hastalığından kurtuldu. Hatta kanserin yayılmasını bile önlüyor. Ben uzun süredir şeker tüketmiyorum. Ailemin iki tarafında da şeker hastası yakınlarım var. Kilomu koruyorum lütfen şu dönemde tahıl, bakliyat, ekmek, meyve suları,hazır gıdalar,diyet ürünler,meyveler hepsini hayatından çıkar, et, sebze va kaliteli yağları tüket ( zeytinyağı, kuruyemişler,avakado, tereyağı gbi)

İnsan ne yerse odur .Lütfen bu beslenme ile ilgili bebeğin için araştırma yap. ve Allah'a dua etmeyi ihmal etme. Çok geçmiş olsun.

Genişletmek için tıkla...

Emira SY .!.:

Ah ne canım...
O doktorun sana yaşattığı su stres şekerden çok daha zararlı değil mi bebeğine?
Doktorlar bana en kotu kotu senaryoyu dan diye soylemeye.
Tamamen sağlıklı insanların bile yaşama ihtimali olan şeyler zaten bunlar.
Şeker hastası olmayanlarin erken yaşta vefat etme ihtimali yok mu? Şeker hastasi olmayanların yüzde yüz sağlıklı bebeği mi oluyor?
Sen sadece yaşantına dikkat edeceksin. Aslında hepimizin yapması gereken sağlıklı beslenmeyi uygulayacaksin. Allah bilir o doktorlardan daha uzun yaşayacaksın :)
İnşallah bebeğini sağlıkla kucağına alacaksın. Belki sana şifa getirecek yavrun kim bilir :)

Genişletmek için tıkla...

Aysenaz93 .!.:

Binlerce diyabetli anne gayet sağlıklı çocuklar doğurabiliyor. 120-140 iyi bir değer. Ama 400-500e çıkıyor mu mesela sık sık?
İnsülin dozlarınıza ve diyetinize dikkat ederseniz, kısacası glukoz değerini normal aralıkta tutarsanız her şey yolunda gider.
Ben karamsarlığınızı haksız buldum açıkçası.

Genişletmek için tıkla...

minenet .!.:

Cahilligime verin kusura bakmayın ama mesela hangi durumlarda şeker yükseliyor? Diyabet hastaları sürekli diyet halinde olmalı yani bu onların yaşam tarzı olmalı. Peki sizin hangi durumlarda şekeriniz yükseliyor? Bunu kontrol altına alsaniz olmuyor mu?

Genişletmek için tıkla...

Hira love .!.:

Iyiki okudum. Hic uzulme canim hemde hicc uzulme. Bendede gebelik sekeri cikmisti harfi harfine diyet yapmama ragmen olcumler hep sikintiliydi en sonunda insulin ve diyet olrak devam ettik. Saati saatine beslendim hep . Dedigin gibi ozeller kabul etmedi devletler kabul etmedi dogum evine git dediler. 30 .haftada erken dogum riskimde vardi surekli hastameye yata yata 36.haftada dogum yaptim. Drlar cok acimasiz. Bebegin olebilir haberin olsun dedi o zaman hemen doguma alin dedim hayir kendisinin spontan baslamasi lazim dedi dr u sikayet etmistim . Sikintili stresli gecsede sag saglim kucagima aldim yavrumu suan 2.5yasinda dana darisi sana canim. Eskiden kadinlar iri bebek dogurdum diye seviniyolarmis sekerden tuzdan haberleri bile yokmus . Bu arada 2hafta buyuk gidiyordu gelisimi . Sorun olmayacak merak etme

Genişletmek için tıkla...

Eses07 .!.:

Şekeri olmadan bebek kaybeden ve bebek sahibi olamayanlara da öl der belki

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Doktorun derdi bebek sahibi olmak yada olamamak değil ki. Küçük yaşta başlayan ve hayatımın sonuna kadar yaşayacağım organ hasarları yada herhangi stres üzüntü anında tavan yaparsa kalıcı hasarlar olacak olması günün birinde başıma illaki birşey gelecek diye düşünüyorlar. Gebelik şekeriyle hayatına devam edenlerde var benim öncesinde olmamla sonrasında olmam arasında fark yok aslında çünkü gebeliğe kadar iyi götürdüm gebelikte zorlanıyorum kontrol etmekte

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...