Öncelikle yorumlar için teşekkür ederim. Malesef annemle konuşamadım. Konuşturmadı daha doğrusu.
Bilmiyorum ama çocukluğumdan beri hep böyledir.. iremle beraber düşsek önce onu kaldırır önce ona yardım eder. Sıra sonra bana gelir. Ailemde irem konusu açılalı hiç bir problemim olmaz. Ne zaman İrem konusu açılsa sorun başlar. Yani 2-3 ay öncesine kadar. Gayet güzel davranırlardı, ailem istediklerimi yapardı, annemle oturur dertleşirdim. Herşeyimi anlatırdım. Tabiki tartışmalarımız olurdu her anne kız gibi.. Ama şimdi terslenirim diye anne demeye bile korkyorum. Diyeceğini direk söylüyorum. Anne sıfatını kullanamıyorum. annemden o kadar soğudum ki. Tamam annemdir, herşeyimdir ama insan öz çocuğuna böyle davranır mı ?
İrem ciddi anlamda yaşanacak bir kişiliğe sahip olsa ben zaten mutlu bile olurum yanlızlığıma ortak birisi olur diye. Ama biliyorum annem hep onu kayırır.. Daha gelmeden yaptığı gibi..
İremin huyları buna ilave. katlanacağım birisi olsa başımın üzerinde yeri var. ama katlanılacak birisi değil ki benim açımdan..
Kadın her sabah bana başka bir yurt katoloğu bırakıp gidiyor işe. Bu gidişle seçicem yurt da. zaten yurt hakkım var. İstesem onlarım imkanları olmadan da kalırım yurtta. Ama bilmiyorum. Bizden kurtulmaya ne meraklıymışsın diye daha da olay yaparlarsa o zaman naparım onu hiç bilmiyorum..
Hayatımda hep İrem üstün oldu. Benim notlarım ondan yüksek olduğunda bile "İrem ne kadar çalışkan, sen olamıyosun, sen çalışmıyosun.." Anne kaç almış irem ? Atıyorum 80 almış. Ama anne ben 90 aldım ? Olsun irem daha zeki irem daha iyi.. Ne bu irem sevdası anlamıyorum ki.
Bilmiyorum. Düşünmekteyim.
Bu aşırı tepkilerini ben de anlamış değilim..
İşte benim annemde öyle değil. Her zaman "Sen kızımsan, o da kadeşimin çocuğu" psikolojisi var. Hatta bir kere bana "başınıza bir şey gelse ilk kurtaracağım o olur" dmişti.
Onunla geçinememe nedenimi zaten yazdım. Kapris yapmıyorum ki.. Geçinebilecek olsam zaten sesimi çıkarmam buyursun gelsin, aynı durumda ben de olabilirdim. (Ki gerçi ben yurt dururken milletin düzenini bozmazdım).. Ama ben onun davranışlarına 1 hafta katlanamazken 2-3 yıl nasıl katlanıcam ?
Son çare öyle gözüküyor.
Kıskanıyorsun, şımarıksın demişler :)) Tek çocuk olmak toplumumuzda özenilen bir şey. Kimin kimi kıskandığını bu yazılanlardan ayan beyan görebiliyorum. O yüzden yorumlarda hep sana yüklenmişler. Annenin tavrını normal görüyorlar demek ki? Öz evlada üvey muamelesi yapmayı.. Kendileri de öyle anne olacaklarsa çocukları için üzüldüm.
Neyse konuya geleyim. Asi bi evlat olmadığını varsayıyorum. Annen haksız. Dolayısıyla baban da. Biz annelerimizi kusursuz varlıklar olarak görüyoruz ama onlar da normal birer insan. Hataları olabilir. Kendileri de kabullenmek istemez ama bu böyledir. Objektif olmak lazım. Sana yaklaşımı hoş değil. En azından bu kadar keskin davranmamalıydı. Senin yaşındaki bir kızı evden kovmak nedir? Tek çocuk olduğun halde, daha bir üstüne düşmeleri gerektiği halde bu şekilde yaklaşmalarını olumlu karşılamıyorum. Ve evet, bahsedildiği gibi, senin bir yere gidemeyeceğini düşündükleri için böyle diyorlar. Herkes her şeyini paylaşmak zorunda değildir. Okuduğuma göre de çok lakayıt bir kuzenin varmış. Ama onu daha üstün tutmalarını anlamadım. Yani sebep nedir? Ailenle ilişkin nasıldır? Aranızda sorunlar olur muydu?
Ayrı odalarınız olacaktır muhtemelen. Kapını kitler dersini de çalışırsın. Tepkini de direkt söyle kıza. Alttan aldıkça tepeye çıkar bazı insanlar. Sen sert oldukça o alttan almaya başlayacaktır. Denenmiştir :)
Tek başına ders çalışmaya alışmış biri için kuzeninin çıkaracağı zorluğu tahmin ediyorum.Alıştığın düzeni biliyor annen. Niye birden bu tavrı koyuyor, enteresan. Eşyalarını gerektiğinde paylaşıyorsun da zaten. Kuzeninle yaşıtmışsın ama sen ondan daha olgunsun. Baktın olmuyor, seç bir tane yurt. Özlesinler seni, kıymetini anlasınlar.
Bilmiyorum ama çocukluğumdan beri hep böyledir.. iremle beraber düşsek önce onu kaldırır önce ona yardım eder. Sıra sonra bana gelir. Ailemde irem konusu açılalı hiç bir problemim olmaz. Ne zaman İrem konusu açılsa sorun başlar. Yani 2-3 ay öncesine kadar. Gayet güzel davranırlardı, ailem istediklerimi yapardı, annemle oturur dertleşirdim. Herşeyimi anlatırdım. Tabiki tartışmalarımız olurdu her anne kız gibi.. Ama şimdi terslenirim diye anne demeye bile korkyorum. Diyeceğini direk söylüyorum. Anne sıfatını kullanamıyorum. annemden o kadar soğudum ki. Tamam annemdir, herşeyimdir ama insan öz çocuğuna böyle davranır mı ?
İrem ciddi anlamda yaşanacak bir kişiliğe sahip olsa ben zaten mutlu bile olurum yanlızlığıma ortak birisi olur diye. Ama biliyorum annem hep onu kayırır.. Daha gelmeden yaptığı gibi..
İremin huyları buna ilave. katlanacağım birisi olsa başımın üzerinde yeri var. ama katlanılacak birisi değil ki benim açımdan..
Kadın her sabah bana başka bir yurt katoloğu bırakıp gidiyor işe. Bu gidişle seçicem yurt da. zaten yurt hakkım var. İstesem onlarım imkanları olmadan da kalırım yurtta. Ama bilmiyorum. Bizden kurtulmaya ne meraklıymışsın diye daha da olay yaparlarsa o zaman naparım onu hiç bilmiyorum..
Hayatımda hep İrem üstün oldu. Benim notlarım ondan yüksek olduğunda bile "İrem ne kadar çalışkan, sen olamıyosun, sen çalışmıyosun.." Anne kaç almış irem ? Atıyorum 80 almış. Ama anne ben 90 aldım ? Olsun irem daha zeki irem daha iyi.. Ne bu irem sevdası anlamıyorum ki.

bunun paylaşımla alakası yok, ben 1 kuzenim vardır aylarca gitmesin isterim, öbür kuzenim var ireme benzer 2 hafta zor tahammul ediyorum. ailenizin tepkisi çok aşırı. üvey evlat mısınız ne![]()
Bilmiyorum. Düşünmekteyim.

Offf of bu anne babalar... Belli ki sana ders vermeye çalışıyorlar ama ağızlarına yüzlerine bulaştırmışlar. Eminim anne olan üyeler bana kızacak ama anne babaların iyi yapıyorum sanarak yaptıkları hatalardan dolayı nice psikolojisi bozulmuş insan kazandırılıyor topluma.
Bu aşırı tepkilerini ben de anlamış değilim..

Yazıyı okuduğumda şaşırdım ama ben asıl yorumları okuyunca dondum :)) şaşkınlıktan güluyorum..
Nerde yaşıyoruz biz Amerikada falan mı ?
Oralarda ana-babalar cocuklarını evden kovuyor , yurda çık , kendini geçindir diyor ..
Benim evim de ailemde! ki aileysek , kaç kısıysek herkezin fıkrı alınır ve ona göre kararlar verilir..
Aile olmanın kavramı budur çunku .. Ve annem kuzenım gelicek diye ben istemediğim halde bana ait odayı eşyaları hatta benim yerimi onlara vermeye hazırsa durup bir düşünürüm . Bunlar gercekten benim ailemmi diye..
Ana babanın ilk görevi : kendi cocuklarıdır .. yiğeni, kardeşi, kuzeni falan değil ..
İşte benim annemde öyle değil. Her zaman "Sen kızımsan, o da kadeşimin çocuğu" psikolojisi var. Hatta bir kere bana "başınıza bir şey gelse ilk kurtaracağım o olur" dmişti.

canım bende tek çocuk gibi büyüdüm ablam benden 12 yaş büyük ben kendime geldigimde o üniversitedeydi sonrada evlendi zaten tatile geldiginde bile tahammül edemiyordum bazen.Şu an öyle bir problem yok Allaha şükür ikimizde kardeşi oldugunun farkında olan bireyleriz.Ailende senin bu huylarından rahatsız oldugu için seni akıllandırmak istemişler her istedidiginin olmayacagını anlatmak için yapmışlar. Kaldı ki kuzenini madem normal zamanda seviyorsun o geldigindede çok çok çok eglenceli bir hayatın olabilir.Hem arkadaş ortamı açısından hem aile açısından eğlenceli olacaktır.Kaprislerini bir yana bırakırsan mutlu olacagına inanıyorum.
Onunla geçinememe nedenimi zaten yazdım. Kapris yapmıyorum ki.. Geçinebilecek olsam zaten sesimi çıkarmam buyursun gelsin, aynı durumda ben de olabilirdim. (Ki gerçi ben yurt dururken milletin düzenini bozmazdım).. Ama ben onun davranışlarına 1 hafta katlanamazken 2-3 yıl nasıl katlanıcam ?
ben senin yerinde olsam çıkardım yurda çok fenada tavır alırdım baştan sallamazlar ama bak nasıl peşinden koşucaklar bence başının çaresine bak ailene muhtaç olmamaya çalış
Son çare öyle gözüküyor.
