- 30 Mart 2011
- 405
- 958
- 228
- 36
- Konu Sahibi Latinachica
- #1
hayatta sayılıdır dostlarımız..benim de öyle toplasan 2-3 tane ancak vardır.ama ben zaman geçtikçe bu kız arkadaşımdan uzaklaşmaya başladım.sizin de fikirlerinizi almak istiyorum kızlar ben mı alınganlık yapıyorum.
arkadaşımla liseden beri beraberiz yaklaşık 7 sene falan olucak.dostum dediğim insanlardan biri ama ben son zamanlarda ona çok kızıp bi daha hiç görüşmemeyi düşünüyorum artık her söylediği her yaptığı bana batar oldu.kendisi çok dillidir yani bi laf söyleseniz haksız da olsam mümkün değil onu buna ikna edemezsiniz.sonuna kadar kendini savunur falan.artık her söylediğim lafın üzerine kendini haklı çıkarmasından, bıdı bıdı savunmasından nefret eder oldum.bencil olduğunu düşünüyorum.yaptığı,gezdiği,özel hayatını bana hep anlatır dinlerim ben de sonuna kadar.ama ben ona en ufak bişeyi anlatıcağım zaman sanki beni dinlemiyomuş gibi sağa sola bakınır pek oralı olmaz dikkate almaz.hatta bi sevgilim olmuştu zor zamanlar gecirmiştim onun hakkında yorum yapmıycam dedi her defasında.ama kendisi gelir en önemsiz detayları bile benimle paylaşır.ben aynı duyarlılığı hiçbi konuda görmüyorum ondan.bi çift var çalıştığı yerde,onun arkadaşları.onlarla o kadar ilgili ki hoşuna gitmeyen bişey yapsınlar hiç oralı olmamaya çalışıyo,sürekli bi yalakalık tavırları...mesela bi sıkıntısı oluyo şunu böyle böyle yap diyorum ben değilce değil başkası deyince yapar.artık aramıza soğukluklar giriyo farkında değil bence..
en son iki hafta önce bi geziye gitmiştik.onun arkadaş grubu vardı bi de ben sonradan katıldım.aslında istemedim arkadaşlarının olmasını ama onların şirketinin yaptığı bi geziydi ama arkadaşları biz kydolduktan sonra kayıt olmuşlardı.her neyse onların yanında pek rahat olamadım ben.diğerleri de işte niye suskunsun falan derken benim arkadaşım böyle durdugum için rahatsız oldu sanırım.hal ve hareketlerinden anladım.keşke hiç gitmeseydim dedim.biz ikimiz çok istemiştik ama hep onlara göre hareket ettik...gocard yapıcaktık diğerleri istemedi diye yapmadık laf arasında konuşurken benim için 'ben şunu bi bindiriym ablası' tarzı bişeyler söyledi.sanki ben çocuğum ya da eziğim kendi başıma bişey yapamıyorum.beni artık böyle kaale almamasına gıcık oluyorum!!kendisiyle artık eskisi kadar görüşmemeyi düşünüyorum zaten görüşmemizde hep şirketlerinde oluyo ben gidiyorum falan uzun zamandır hiç hususi dışarı çıkıp da beraber bişeyler yapmadık..sizce araya mesafe koymak da hata mı ediyorum.abartıyo muyum ya yanlış bi karar almak istemiyorum sonuçta 7 senelik arkadaş.ama artık bu tarz şeyler birike birike her seferinde sinirimi bozuyo.konuş derseniz de o kendini haklı cıkarır bu sefer artık dananın kuyruğu kopar dayanamam yani.fikirlerinizi bekliyorum
arkadaşımla liseden beri beraberiz yaklaşık 7 sene falan olucak.dostum dediğim insanlardan biri ama ben son zamanlarda ona çok kızıp bi daha hiç görüşmemeyi düşünüyorum artık her söylediği her yaptığı bana batar oldu.kendisi çok dillidir yani bi laf söyleseniz haksız da olsam mümkün değil onu buna ikna edemezsiniz.sonuna kadar kendini savunur falan.artık her söylediğim lafın üzerine kendini haklı çıkarmasından, bıdı bıdı savunmasından nefret eder oldum.bencil olduğunu düşünüyorum.yaptığı,gezdiği,özel hayatını bana hep anlatır dinlerim ben de sonuna kadar.ama ben ona en ufak bişeyi anlatıcağım zaman sanki beni dinlemiyomuş gibi sağa sola bakınır pek oralı olmaz dikkate almaz.hatta bi sevgilim olmuştu zor zamanlar gecirmiştim onun hakkında yorum yapmıycam dedi her defasında.ama kendisi gelir en önemsiz detayları bile benimle paylaşır.ben aynı duyarlılığı hiçbi konuda görmüyorum ondan.bi çift var çalıştığı yerde,onun arkadaşları.onlarla o kadar ilgili ki hoşuna gitmeyen bişey yapsınlar hiç oralı olmamaya çalışıyo,sürekli bi yalakalık tavırları...mesela bi sıkıntısı oluyo şunu böyle böyle yap diyorum ben değilce değil başkası deyince yapar.artık aramıza soğukluklar giriyo farkında değil bence..
en son iki hafta önce bi geziye gitmiştik.onun arkadaş grubu vardı bi de ben sonradan katıldım.aslında istemedim arkadaşlarının olmasını ama onların şirketinin yaptığı bi geziydi ama arkadaşları biz kydolduktan sonra kayıt olmuşlardı.her neyse onların yanında pek rahat olamadım ben.diğerleri de işte niye suskunsun falan derken benim arkadaşım böyle durdugum için rahatsız oldu sanırım.hal ve hareketlerinden anladım.keşke hiç gitmeseydim dedim.biz ikimiz çok istemiştik ama hep onlara göre hareket ettik...gocard yapıcaktık diğerleri istemedi diye yapmadık laf arasında konuşurken benim için 'ben şunu bi bindiriym ablası' tarzı bişeyler söyledi.sanki ben çocuğum ya da eziğim kendi başıma bişey yapamıyorum.beni artık böyle kaale almamasına gıcık oluyorum!!kendisiyle artık eskisi kadar görüşmemeyi düşünüyorum zaten görüşmemizde hep şirketlerinde oluyo ben gidiyorum falan uzun zamandır hiç hususi dışarı çıkıp da beraber bişeyler yapmadık..sizce araya mesafe koymak da hata mı ediyorum.abartıyo muyum ya yanlış bi karar almak istemiyorum sonuçta 7 senelik arkadaş.ama artık bu tarz şeyler birike birike her seferinde sinirimi bozuyo.konuş derseniz de o kendini haklı cıkarır bu sefer artık dananın kuyruğu kopar dayanamam yani.fikirlerinizi bekliyorum