merhaba bayanlar,
bir önceki konumda yazmıştım babamı kaybettim ben kısa süre önce.
sevdiklerimi sürekli yanımda istediğim, desteklerine ihtiyaç duyduğum bir dönem, şu aralar daha iyiyim. iş temposu vs. çok yalnız kalamıyorum zaten.. iyi oluyor.
neyse benim en yakın arkadaşım var 8 yıllık arkadaşım. zaten aynı yerde yaşıyoruz(şu an iş için başka şehirde), üniversitede uyurken dahi yan yanaydık, evde, sınıfta.. şimdi kendisi başka şehirde çalışıyor. 6 ay içinde 4-5 kez yanına gittim yalnızım, alışamadım vs. dediği için. işten izin aldım da gittim çoğu kez çünkü 1 gün tatilim var.
neyse babam vefat ettiğinde hafta sonu evime geldi, yarım saat durdu gitti ailesinin evine. sağ olsun geldi.. gelmesini zaten beklemiyordum herkesin işi vs. var kalıp gelemeyebilir.
geldi ve bir daha beni bir kez bile aramadı tam 25 gün geçti aradan, bir kez arayıp nasılsın demedi. benim bir merhabadan öte samimiyetim olan insanlar aradı yazdı.
diyebilirsiniz herkesin kendine göre hayatı var ama o benim en yakın arkadaşım. benim yanıma geldiğinde çok kötüydüm daha ilk gündü sonra merak etmedi bile. sosyal medyaya sürekli fotoğraflar yükledi, görüyorum..
25 gün sonra nasılsın konuşamadık yazmış. iyi olmaya çalışıyorum yazdım. yanında olmadım özür dilerim yazmış. yoğunsundur özre gerek yok yazdım. arıycam seni yazdı ve 3 gün oldu ses yok.
dost neden vardır iyiden çok kötü günde destek olsun diye değil midir ? ben arkadaşlığımı sorguluyorum...
siz neler düşünüyorsunuz