Benim çok yıllık dostlarım memleketimde kaldı malesef telefonla mesajla biryere kadar oluyor yüzyüze gibi olmuyor yaşadığımız yerdeyse kime yaklaşsam bir garip bende artık saldım dostluğa bakmıyorum görüşüp tanıştığım iyi ablalarım var onlarla gayet iyiyim çok şükür.Hanımlar size bir şey danışmak istiyorum. Biraz da dertleşmek gibi düşünebiliriz.
Yakın bir arkadaşım var(dı). Gerçekten zor zamanlarında, ihtiyacı olduğu zamanlarda elimden geldiği kadar yardım ettim. Borç verdim kaç kere, kendisi evli, temizliğine yardım ettim kaç kere, dertleştik dinledim. Kısaca maddi manevi yanında oldum.
Kendisi gerçekten iyi bir insan, eğlenceli, samimi, dürüst vs.
Fakat kısa bir süre önce rahatsız olacağım bir durum oldu, konu önemli değil, basit bir konuydu zaten. Rahatsız olduğumu dile getirdim neden öyle dedin vs dedim.
Olay bu değil. Bundan sonrası. Ne zaman ben sıkıntımu dile getirdim, o vakit değişti. Bana diğer uzak çevresine davrandığı gibi uzak davranmaya başladı. Tamamen değişti bana karşı. Ben de bana karşı ufacık şeyde yabancı olanla ben de aynı davranırım dedim ve öyle devam etti.
Anlayamadığım şey, ne zaman yakın olsam birine, yakın arkadaşım dostum görsem bir maraz doğuyor. Sudan sebeplerle o ilişki yitip gidiyor.
Peki bu her zaman böyle mi olacak? Dostum, yakın arkadaşım olamayacak mı? Bir bir uzaklaşıp gidecek mi herkes hayatımızdan? Ben mi hata yapıyorum acaba, yanlış olan ben miyim...
Sizin de var mı böyle durumlarınız?
Yasin kac bilmiyorum ama, cok ufak lise yillarinda farkedip dozu artarak devam etti bu durum benim yasantimda da. Sonra yavas yavas kendime yetmeyi ogrendim. Bu da iyi bisey olmamali diye dusundugum oluyor ama, yalniziligin su sacma yasadigimiz muhabbetlerden daha guzel oldugunu anladim. Yas oldu 31. Bundan sonra da degismez sanirimAhhh bende o iki üç arkadaş da yok. Çevremdeki herkes soğuk geliyo bana, ve şunu görüyorum; insanlar adam seçiyolar. Bunu yeni anlıyorum.
Katılıyorum ablacım... Yalnızlık daha bir sevimli geliyor bu tür insanlardan sonra.Yasin kac bilmiyorum ama, cok ufak lise yillarinda farkedip dozu artarak devam etti bu durum benim yasantimda da. Sonra yavas yavas kendime yetmeyi ogrendim. Bu da iyi bisey olmamali diye dusundugum oluyor ama, yalniziligin su sacma yasadigimiz muhabbetlerden daha guzel oldugunu anladim. Yas oldu 31. Bundan sonra da degismez sanirim
Yanlızlık tehlikelidir alışkanlık yapar ne kadar huzurlu olduğunuzu görünce kimse ile görüşmezsiniz .........bunu yaş ilerledikçe insan daha iyi anlıyorKatılıyorum ablacım... Yalnızlık daha bir sevimli geliyor bu tür insanlardan sonra.
Ya doğru ama insan aramaz mı bi arkadaş, dert paylaşacağı sohbet edeceği birini?..Yanlızlık tehlikelidir alışkanlık yapar ne kadar huzurlu olduğunuzu görünce kimse ile görüşmezsiniz .........bunu yaş ilerledikçe insan daha iyi anlıyor
Aramiyor canimYa doğru ama insan aramaz mı bi arkadaş, dert paylaşacağı sohbet edeceği birini?..
Yalnızlık daha rahat ama insanın ruh hali değişken. Bazen arıyorsun, üzülüyorsun falan...
Dost artık yalan olmus canim.eskidenmis onlar şimdi iyilikte yapsan caninida versen yok yani karşısı seni 1 dk silebilir.ben çözümü onlar gibi olmakta buldum yoksa cok uzulursunuzHanımlar size bir şey danışmak istiyorum. Biraz da dertleşmek gibi düşünebiliriz.
Yakın bir arkadaşım var(dı). Gerçekten zor zamanlarında, ihtiyacı olduğu zamanlarda elimden geldiği kadar yardım ettim. Borç verdim kaç kere, kendisi evli, temizliğine yardım ettim kaç kere, dertleştik dinledim. Kısaca maddi manevi yanında oldum.
Kendisi gerçekten iyi bir insan, eğlenceli, samimi, dürüst vs.
Fakat kısa bir süre önce rahatsız olacağım bir durum oldu, konu önemli değil, basit bir konuydu zaten. Rahatsız olduğumu dile getirdim neden öyle dedin vs dedim.
Olay bu değil. Bundan sonrası. Ne zaman ben sıkıntımu dile getirdim, o vakit değişti. Bana diğer uzak çevresine davrandığı gibi uzak davranmaya başladı. Tamamen değişti bana karşı. Ben de bana karşı ufacık şeyde yabancı olanla ben de aynı davranırım dedim ve öyle devam etti.
Anlayamadığım şey, ne zaman yakın olsam birine, yakın arkadaşım dostum görsem bir maraz doğuyor. Sudan sebeplerle o ilişki yitip gidiyor.
Peki bu her zaman böyle mi olacak? Dostum, yakın arkadaşım olamayacak mı? Bir bir uzaklaşıp gidecek mi herkes hayatımızdan? Ben mi hata yapıyorum acaba, yanlış olan ben miyim...
Sizin de var mı böyle durumlarınız?
+1 yas 34Yasin kac bilmiyorum ama, cok ufak lise yillarinda farkedip dozu artarak devam etti bu durum benim yasantimda da. Sonra yavas yavas kendime yetmeyi ogrendim. Bu da iyi bisey olmamali diye dusundugum oluyor ama, yalniziligin su sacma yasadigimiz muhabbetlerden daha guzel oldugunu anladim. Yas oldu 31. Bundan sonra da degismez sanirim
Şu değişenleri hiç anlamamışımdır.Hayatima bi suru insan girdi hangisini tanisam bu cok iyi bi insan dedim.su an herkesin cikarci oldugunu dusunuyorum en dost dedigim kisi bile degisti gitti.yani anlayacaginiz artik boyle seylere cok anlam yuklememek lazim.herkesin isteklerini gerceklestirdiginiz surece kiymetlisinizdir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?