- 16 Aralık 2015
- 83
- 255
- 43
- Konu Sahibi minelgaraib
- #201
Şu da var dün biz biraz konuştuk da bununla ilgili, farkında olmadan baya sevmişiz biz minik adamı. Pek vazgeçmeye niyetimiz yok gibi. Öte yandan evet yaşadığımız ülkenin siyasi ve toplumsal yapısı biraz düşündürüyor. Bir de hepimiz toplumun genetik bozuklukları ve çeşitli anomalileri olan bireylere yönelik olumsuz tavırlarından şikayetçiyiz, bu böyle olmamalı diyoruz. Buna çözüm olarak, eğer şartlarımız uygunsa çocuğun ihtiyaçlarını karşılayabilecek durmdaysak tabi, çocuğu dünyaya getirmemek mantıksız geliyor. Yani ülkede kadın dışarı çıkmasın, çalışmasın, öyle gülerse böyle giyinirse tabi tecavüz ederler konuşmaya hakkı yok diyen yobazlar var. Bu durumda aman ya bunlar anlamaz ki özgürlükten eşitlikten diye kendimizi eve kapatmak, gülmemek, çalışmamak gibi bir şey olmaz mı bu? Bir de mesela normal gelişim gösteren bir çocuk olsaydı biz evde yokken bakıcı bakacaktı. Şimdi bu durumu öğrenince eşimin annesi "Karar sizin ama bebiş doğarsa siz çalışırken ona ben bakarım." dedi. Eşimin annesi emekli öğretmen ve çok kültürlü bir kadındır. O açıdan gözümüz arkada kalmaz biz yokken çocuğun yeterli ilgi ve sevgi göreceğinden emin olabiliriz. Yine de en yakın zamanda Down Türkiye derneğiyle de bir görüşeceğiz. Bakalım.
