Şu cümlenizden sonra uzun uzun yazmaya hiç gerek yok dedim. Gerçekten bunu söylediyse inanın bana geriye dönüp baktığınızda iyi ki bitmiş diyeceksiniz. Ayrıldığınız nişanlınız sorumsuz bence. Çocuk gibi size değer verdiğini göremedim yorumlarda. Üstüne gitmemişsiniz ayrılık sağlam koymuş ego yerle bir tabi.. üzülmeyin.
Ben de onun bu durumlara şokta olduğunu düşünüyorum, teşekkürler zamanla geçer inşallah
Amin teşekkürler şuanda onun başkası ile olma düşüncesi beni korkutup üzüyor ama sanırım bu da olcak yakında. Zaten diyordu bak şimdi evlenmezsek severek ayrılmış oluruz başkaları olur hayatımızda olsun istemiyorum ama olur tarzında konuşuyordu. Allah hepimizin yardımcısı olsun
Ben severek ayrılma hikayesine inanmıyorum. Biz iki dakka küs duramayan insanlardık 6 sene boyunca. Ama ayrılığın ikinci ayında başkasıyla başlamış bi de utanmadan resim koymuş edebsiz. Seven insan bunları yapmaz. Kendini bununla üzme. Emin ol onlar hayata çok çabuk dönüyorlar olan bize oluyo
Biz buradayız konu sahibi, buradan ayrılmayın. Buradaki soruları okuyun iyi kiiiii diyeceksiniz.
Teşekkürler zaten bir kaç benzer konular gördüm ve takip edeceğim iyi geliyor içimdeki vicdan azabını alıyor götürüyor
amin inşallah . :) Benim eski nişanlım pes etti bile zaten sildi beni hayatından
fedakar derken nisanlindan bahsetmiyorum senden bahsediyorum nisanlin fedakar falan degil kiymetini de bilmiyor seninEvet elbette o da fedakarlık yapmıştır ama ben daha çok yaptığıma inanıyorum. Haklı olayım veya haksız ne zaman tartışma olsa üzülür dayanamaz güzel sözler yazıp özür dilerdim uğraşırdım ilk başta bu daha kolaydı tabi daha sonra yıprandığımı hissettim
Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünüm
çok uzun oldu kusura bakmayın...
İnşallah hayırlısı olsun. Herşeyin güzel olacağını söyledi ama bir anda buna inanmami bekleyemez zaman lazımdı o da zaman vermedi ne yazikki
her ikinizde ailelerin etkisi altında kalmışsınız...aileler gençlere rahat vermiyor, kız evleri hep koparma peşinde, erkek tarafıda herşeyi ucuza getirme peşinde...Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünüm
çok uzun oldu kusura bakmayın...
Her iki tarafında illa suçları var. Aslında ailem de ben de çok şey istemedik zorlamadık inanın. Ama işin içine aileler girince zaten her şey değişiyor belki iki kişi kalsak her şey daha farklı olabilir fakat eski nişanlım da çok mu onların etkisinde kaldı bilemiyorum sonuç olarak o taviz vermedi ona göre de ben vermedim bitti, gitti. Gördüm ki evlilik sadece evleneceğin kişiyle değil ailesi ile de evleniliyomuş.
ailemde baştan istemedi dedinya, o senin bilinçaltını etkiledi muhtemelen...oğlanada ailesi demiştir, sen erkeksin, dediğini yaptırmalısın felan diye...eskiden gizliden yapılırmış dünürlük işleri, sağdan soldan bozan olur diye...yani sülaleden bile, her kafadan bir ses çıkıyor...sevgilinizin ailesi mutlaka fikir vermişlerdir...tüm kararları ikinizin alması gerekir. avrupada hiç böyle konular yok, çünkü herşeyi kendileri yapıyor...türk aileleri maddi yardım yaptıkları içinde, kendilerinde söz hakkı buluyorlar...
Size zaman vermemesi bana şunu düşündürdü, zaman verirsem düşünüp doğruyu bulur benden ayrılır dedi .sıkıştırıyor ki düşünmeye fırsat bulamadan sevginize yenik düşüp herşeye ok diyin ..Sizi de suçlaması yine kendi egosundan ve vicdanının sesinden kaçmak için..Sizlik bir durum yok en mantıklı hareketi yapmışsınız.6 yıl diye de üzülmeyin zaten anladığım kadarıyla ilişki sizin alttan almanızla bunca zaman yürümüş.Bu konuya yazan herkes aynı fikirde sanırım.Konunun sonunu da okudum kaçalım falan demiş aman diyim aklı başında insan kaçalım demezdi.hakkınızda hayırlısı olsun..
Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünüm
çok uzun oldu kusura bakmayın...
