Biz ayrılalı bir buçuk yıl oldu.
Ne güzel söz...
31.5 :) en çok da bu yaşta olgun çağlarımda yanılmış olmak yıprattı beni.Geçecek, bunların hepsi geçecek :) Yaşınız kaç bilmiyorum ama bu da bir tecrübe olacak sizin için. İlerleyen dönemde de sağlam adımlarla, daha da güçlü çıkacaksınız tüm yollara. Her şey gönlünüzce olsun :)
Uzuldum ama insanlar 20 sene sonra ayrılıyor .Tecrübelerini al yanına, hayatına devam et.Hayat o kadar güzel ki.Dunyada 7 milyar insan var tek erkek o değil .Bir gun yeniden âşık oldum diye forum açarsın umarım31.5 :) en çok da bu yaşta olgun çağlarımda yanılmış olmak yıprattı beni.e
Bu olayı yaşayana kadar gayet mantıklı dirayetli bir insandım ancak herkesin bir kırılma noktası hassas tarafı vardır. Benimde güvenimin umudumun sarılması oldu. Lütfen gerçek değil demeyin bu da dert hayal kırıklığı toparlanması güç sorunlardan biri. Hiç güvendiğiniz birinden darbe aldınız mı?
Atlatamadım işte sindiremiyorum hazmedemiyorum yapılanları. Nasıl böyle adice davranıyor insanlar? Ben içime sinmeyen başkasına gönlümün kayabilecegi insanla devam etmem zaten. İki kisiyi birden idare etmek nasıl bir midesizliktir.1.5 yılda atlatman lazımdı...ölüme bile alışılıyor, 1 haftadan sonra...hayatına farklı biri girince ilerde, diyeceksinki iyki beni bırakmışta seni bulmuşum...diye
Amin inşallah hepimiz için güzellik getirsin hayatevet çok güzeldir. umarım hayatta da tüm güzellikler sizi bulur.
Nedense bu tip şeyleri duyunca hiç şaşırmıyorum...evlileri bile ayartıp yuvaları yıkıyorlar...Sizin kendinize saygınız varsa, yaşandı ve bitti diye kabullenip, yolunuza bakmanızdır...Atlatamadım işte sindiremiyorum hazmedemiyorum yapılanları. Nasıl böyle adice davranıyor insanlar? Ben içime sinmeyen başkasına gönlümün kayabilecegi insanla devam etmem zaten. İki kisiyi birden idare etmek nasıl bir midesizliktir.
Amin umarım bize bu yaşattıklarının bedelini öderler... mesele evlenememek değil. Üzüntümüz bundan değil. Güvendiğin dağın yıkılması gidenin yerine kimseyi koyamamak, tekrar kırılmaktan korkmak... seni anlamayanlara kendini anlatmaya çalışmak...İcin nasil yaniyor nasil aciyor biliyorum. Bende zamaninda psikolijim iyi degil bahaneleri arkasina siginilarak sebepsizce terkedildim ve o insan 1 sene sonra 3 ayda tanidigi insanla evlendi. Ya ben 9 ay ciktim onca fedakarlik yaptim karsiligi bumuydu hakettigim bumuydu dedim. 31 yasindayim ve halen bekarim dun en yakin arkadasimida evlendirdik etrafmda sap kimse kalmadi bile ben disimda. Sanirim nasip kismet bu isler bazen olmadimi olmuyor iste. Bir seyler sebepsizce sekteye ugruyor ve zararli cikan biz oluyoruz. Halbuki cok sey istememistik inanip guvenip birilerinin hayati olmakti istegimiz. Dilerim bu gunleri kolay atlatirsin ben atlattim ama ahim var ki ne ah herkez yasattigini yasamadan olmeyecek. Biz daha mutlu olalim tek istegim o.
Bu 31,5 yaşın 1,5 yılı karakterden yoksun biri için mi heba oldu? Şuna emin olun, kendinizi bu konuda ikna edin, hiçbir şey kaybetmediniz. İyi ki olmamış sevgiyi, güveni, sadakati bu kadar basit gören biriyle. Kim bilir kimlerle karşılacaksınız. Neden kendinizi mutlu hissetmek için çabalamıyorsunuz? Siz böyle üzülmeye devam ederek en büyük cezayı kendinize veriyorsunuz. Lütfen en kısa zamanda toparlanın, kendinize bakın, giyinin, gezin, okuyun, mutlu olacağınız şeyleri yapın. En önemlisi gülümseyin, o zaman etrafınızdakiler de güzelliğinizin, enerjinizin farkına varacaklardır :)31.5 :) en çok da bu yaşta olgun çağlarımda yanılmış olmak yıprattı beni.e
Aynen öyle hele de bu tarz bir olayın ardından kimseye tutunamiyor insan güvenemiyorMalesef erkekler bizim kadar iradeli ve kararli degiller bu yuzden bu donekliklerine sasmamaliyiz cok tuhaf yaratiklar hakikaten. Ama belli bi yastan sonra cok zor oluyomus bu isler. Dikisi tutturamiyor insan
Ben olsam onlara inat, dahada güçlü dururum..aşk sadece alışkanlıktır bana göre, sigarayı bırakıncada aylarca aklın takılıyor...alışkanlıkları bırakmak zordur sadeceAmin umarım bize bu yaşattıklarının bedelini öderler... mesele evlenememek değil. Üzüntümüz bundan değil. Güvendiğin dağın yıkılması gidenin yerine kimseyi koyamamak, tekrar kırılmaktan korkmak... seni anlamayanlara kendini anlatmaya çalışmak...
Teşekkür ederim canimSevdaya gazel açıkçası bu şarkıyı dinlerken senin de dinlemeni istedim. Ara sıra böyle şarkı krizlerim gelir. Dinle sözleri güzel ama tempolu aç sesi kulaklıkla dinle :))) Ben de bunları çok yaptım. Soğudum mu hem de nasıl soğudum :)
İlk cümleye bayıldımBu 31,5 yaşın 1,5 yılı karakterden yoksun biri için mi heba oldu? Şuna emin olun, kendinizi bu konuda ikna edin, hiçbir şey kaybetmediniz. İyi ki olmamış sevgiyi, güveni, sadakati bu kadar basit gören biriyle. Kim bilir kimlerle karşılacaksınız. Neden kendinizi mutlu hissetmek için çabalamıyorsunuz? Siz böyle üzülmeye devam ederek en büyük cezayı kendinize veriyorsunuz. Lütfen en kısa zamanda toparlanın, kendinize bakın, giyinin, gezin, okuyun, mutlu olacağınız şeyleri yapın. En önemlisi gülümseyin, o zaman etrafınızdakiler de güzelliğinizin, enerjinizin farkına varacaklardır :)
Bir ömür ağlamaktan iyidir . Kurtulmuşsunuz .Aslında son bir buçuk yıldır hemen hemen her gece böyleyim. Dinmiyor gözyaşlarım... şaşırdım, insan ne çok yaş sakliyormus gözlerinde. Biter diner sandım bitmiyor, geçmiyor.
Haberlerde duyarız kaza olmuş yaralı kurutulmuşlar. İyi bari deriz ölmemiş yaşıyorlar ama onların yaralarının ciddiyetini biliyor muyuz? Belki yüzünde derin izler kaldı günlük hayatına devam edemeyecek, belki sakat kaldı eski hayatına dönemeyecek...
Hepimizin başına gelebilecek bir kaza geçirdim bende. Bir insana çarptım. Daha dogrusu o bana çarptı ve ciddi hasar bıraktı bende. Geçmiyor, hiç bir şey eskisi gibi olmuyor. Mecazi anlamdan çıkıp gerçek anlama gelecek olursam biri girdi hayatıma. Kendimi kapattığım olurunu bıraktığım dönemdi. Uzun yıllar sakındım kendimi gönül işlerinden. Yara almamak adına ruhumu hirpalamamak için uzak tuttum kendimi. Biri olursa son olsun hayatım olsun dedim. Öyle bir anda rüya gibi girdi hayatıma. İnandırdı sevgisine. Direndim gitmek istedim tuttu her seferinde. Bana bir gelecek vaadetti hayaller kurdum onunla. Yarınlar onunla doluydu artık. Yıllardır kimselere vermeye kıyamadığım içimde tuttuğum sevgiyi güveni ona verdim.
Sonrasında ciddi adımlar atmaya başladık. Zaten baştan beri evliliği en çok isteyen evlenmeye ikna eden o oldu hep. Aileler tanıştı. Artık herkes biliyodu. Ancak başta ailem biraz zaman istedi düşünmek istediler karar vermek için. Bu sırada tartışmalarımız arttı konuşmalarımız azaldı gün geçtikçe uzaklaşmaya başladı benden ve hiç bir şey demeden hiç bir açıklama yapmadan bıraktı beni. Yukarıya kaldırılan bardağı aniden yere atıp paramparça etmek gibi atıp gitti darmadağın ederek...
Sonrasında öğreniyorum ki çalıştığı yerdeki kızla nişanlanmış. Yani aslında benden uzaklasmasinin sebebi aklına o kızın düşmesiymiş. İkimiz arasında karar vermeye çalışmış ve onda karar kılmış. Onunla evleniyor.
Darmadağın oldum ben paramparçaym. Toplanamiyorum, toparlanamiyorum. Yaşadıklarıma bir sebep bulmaya çalışıyorum. Neden böyle oldu? Niye bunlar başıma geldi? Bana bir ceza mı bu? Be adam kendinden emin değildin niye yana yakıla peşimde dolaştın beni evliliğe ikna ettin? Bu kadar basit mi yani bir ömrü yıkıp gitmek?
Aman sen de bu da mı dert demeyin! Evet biliyorum kanser hastaları var acı çeken. Biliyorum evladını ana babasını kaybedenler var ama benim de yaşadığım en büyük acı bu su anda. Ben diger acıları tatmadım dye benimki dertten sayılmayacak mi?
Çevremdekilere de anlatmaktan yoruldum onları da sıkmak istemiyorum ama bir cevap arıyorum birilerine anlatmak istiyorum. İçim dolu içim yangın içim paramparça. Cenneti gördüm onunla sonra cehenneme atıldım. Bir çıkış yolu arıyorum bir cevap arıyorum. İnanamıyorum birini yıkıp giden kendine nasıl yeni bir dünya kurabiliyor? Dünya böylesine adaletsiz mi? Benim layığım hakkettiğim bu mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?