- 5 Mart 2017
- 1.786
- 1.988
- 133
Her şey güllük gülistanlıktı. Kızım Alçin'im doğmuştu kundaktaydı. Mutlu bir aile sofrasındaydık. Babam eşimle beraber ekmek almaya gitmişti onları bekliyorduk. Sonra birden bombalar üstümüze yağmaya başladı. İnsanlar kundaktaki bebeklerini ağaç dallarının arasına saklıyordu düşmanlar bulup öldürmesin diye. Sonra babamın ruhu geldi yanıma o kadar saf ve masum görünüyordu ki. Elinde ekmek poşedi... Poşedi uzattı bana. Babama sarıldığım an onun aslında öldüğünü ve ruhunun yanıma geldiğini anladım. İçim kan ağlıyordu. Daha sıkı sarıldım babama. Eşim yanıma geldi. Onun ölmemiş oluşu bir nebze teselli etmişti. Teyzemin bebeğini ve kızımı ağaç dallarının arasına saklamıştık. Onları almaya gittik. Ağaçlar sıra sıraydı ve çoğu yanmıştı. Bilerek ağaçları da hedef almışlar soysuzlar. Ağaçlardaki o kundaktaki bebekler kül olmuştu. İnsanlar acı çığlıklar atıyordu. Teyzem bebeğini görünce acı bir çığlık attı. Acı ama onların benim bebeğim olmadığına seviniyordum. Kendi kızımı göremeden uyandım kabustan kalbim o kadar sıkışmış nefesim öyle daralmış ki uyandım. Muhtemelen benim güzel kızım da yanmıştı.
Evet bu gördüklerim sadece bir kabustu arkadaşlar yaşamadım. Ama hepimiz çok iyi biliyoruz bu acılar yaşanıyor hatta belki şu an bile bebekler ölüyor. Gördüklerim dünyanın gerçek yüzüydü. Dünya bebek öldüren korkaklarla dolu. Doğumuma 2 ay kaldı ve sanırım ben böyle bir dünyaya bebek getireceğim için pişmanım.
Evet bu gördüklerim sadece bir kabustu arkadaşlar yaşamadım. Ama hepimiz çok iyi biliyoruz bu acılar yaşanıyor hatta belki şu an bile bebekler ölüyor. Gördüklerim dünyanın gerçek yüzüydü. Dünya bebek öldüren korkaklarla dolu. Doğumuma 2 ay kaldı ve sanırım ben böyle bir dünyaya bebek getireceğim için pişmanım.