Evet, önce eşimle o çaba göstermek istemediği için, ama ayrılmakta istemediği için iki ev arkadaşı olarak kalmaya karar verdik. Darbe 1.
Doğumdan sonra bebeğim yoğun bakımda yattığı için üzüntüden sütüm gelmedi, gelende 3-5 damla(her yolu denedim) olduğu için 3 ay emzirebildim. Bunu çok içime dert etmiştim ama bir şekilde atlattım. Benimle aynı zamanda doğuran arkadaşım da kendi sütünün kesildiğini artık emzirmediğini söylemişti, neyse bir ortamda karşılaştık 1 yıl aradan sonra, 2 yaşına gelecek bebeği alıp emzirmeye başladı, bende garip garip bakınca, eee şeyy ımmm, aslında hiç sütümde yok ama yinede emziriyorum, diyince bir kaldım. Bu arkadaşım nazara çok inanır ve muhtemelen bende olmadığı için nazar edeceğimi düşündü. 2
Çalışmıyorum şuan, çalışan bir arkadaşım geçenlerde eşi benim yaptığım bir yemeği çok beğendiğini söyledikten sonra birden, ben yemek yapmayı bir başarı olarak görmüyorum benim hayatım başarılarla dolu,kariyerimin en parlak olduğu noktadayım, dedi. Ki bu en samimi olduğun ve sevdiğim arkadaşımdı. (Ameliyat hemşiresi) 3
Çok sevdiğim ama bebeği olmayan arkadaşımla pandemi öncesi buluşup yemeğe çıktık. Yemekten sonra eve gidip test yapacağını söyleyince bende, merak içindeyim mutlu haberini bekliyorum, dedim. Negatif olduğunu söyleyen bir mesaj attı. O günden sonra da hiç mesaj atmadı 4 ay oluyor. Başka bir arkadaştan öğrendim. 4 aylık hamile imiş. 4.
Evet, diyeceksiniz ki, ya sorunlu insanlar sana denk geliyor yada sen birşey yapıyorsun. Gerçekten merak ediyorum ne yapıyor olabilirim? Yada insanların hep bir dibe batma dönemi olur, ondan sonra gelecek günler daha güzel olur falan. Öyle bir dönemde miyim? Lütfen bunlar kırılacak şeyler demeyin çünkü ben bu arkadaşlarımı hep çok sevdim ve onlara karşı açık ve samimi oldum. Şuan hepsine rest çekip görüşmeyesim var.
Akıl verin bana! Baştan mı başlayayım? Bambaşka bir insan mı olayım? Aşırı verici olmayı mı bırakayım? Uzaklaşayım mı? Yada düşme vaktim geldi mi artık?