- 25 Haziran 2016
- 33
- 12
- 88
- Konu Sahibi papatyam23
- #1
öncelikle tüm üyelere hayırlı Ramazanlar, yeni üyeyim ama uzun zamandır bu forumda yazılanları uzaktan uzağa okurdum.. Ama bir gün nerden bilebilirdim ki böyle bir duruma düşeceğimi.. İnsan bazen öyle bir hale geliyormuski mantık, akış tamamen devreden çıkıyormus bende öyle anlardan birindeyim işte
Ben 21 yasında doguda gorev yapan bir hemşireyım. Cok sukur bugüne kadar yolumdan şaşmadım hep parmakla gösterilen kişilerden olmaya çalıştım ailemin basını yere eğmemeye çalıştım ve dik durdum. Asla evlilik meraklısı insanlardan olmadım. Hep nasibimi bekledim. Bi gün çalıştıgım hastaneye bir polis geldi, ve ben onu görür gormez tabiri caizse vuruldum nefesim kesildi adeta.. Hic tanımıyordum günlerce namazımda dua ettim Allah'ım bir kerecik konuşmayı nasip et diye. Ve günlerden bir gün Facebook ta onu buldum ve asla yapamayacağım birşeyi yapıp arkadaşlık istegi gönderdim oda kabul etti. Bir şekilde konusmaya başladık ve birbirimizi tamıdıktan sonra bana evli ve bir cocugu oldugunu söyledi. Bunu söyler söylemez ondan hemen uzaklaşmak, bitirmek istedim. İkimizinde suçu yoktu fakat sabaha kadar ağladım kendime kızdım... İşte asıl hikayem bundan sonra başladı. Binlerce şey okudum belki evli erkeklerle beraber olan bayanlarla ilgili yazılan çizilen o kadar şey okudum ki.. Muhtemelen beni yerden yere vurup neden bitirmedin vs. diyeceksiniz.. Ama inanın bu öyle birşey ki nefis değil tutku değil bambaşka birşey.. Ne yaptıysak kopamadık birbirimizden.. Onunda hikayesi çok ama çok farklıymış eşi hiç okumamıs kendi köylerinden birisi sırf babası istedigi icin göreve baslar baslamaz evlendirilmis bugune kadar hiç birsey paylasamamis hep icine atmış..Hep dua ettim dedi Allahım bir gün bende mutlu olacak mıyım diye.. Ama ne yazıkki kaderlerimiz böyle yazılmış Biz harama bulaşmadık, sadece Allahımızdan bize hayırlı bir yol çizmesini , herşeyin iyilik ve güzellikle olmasını istedik.. Ve şu an tam tamına 1,5 yıl oldu kaçtım numaramı değiştim haftalarca konuşmadık..ama yine ağlaya ağlaya koştuk birbirimize .. benim annem de karşı kesinlikle olmaz diyor,biliyorum olmaz herşeyden önce masum 5 yaşında bir yavrusu var yuvası var.. Ama oda ben hiç mutlu olamayacak mıyım diyor,, arkadaşlar o kadar çaresizimki kınamayın nolur nolur bende bilemezdim ,, hiç bir genç kız böyle hayal edermi ilk aşkın sevginin böyle gelecegini ,, ama aşk gelirken sormuyor evli mi bekar mı tutuldum kurtaramıyorum kendimi bu sevdadan herşeyin farkındayım.. O kadar dua ettim ki bu mübarek gecede.. Ama naçizane fikirlerinize ihtiyacım var sağlıklı düşünemez hale geldim ..
Ben 21 yasında doguda gorev yapan bir hemşireyım. Cok sukur bugüne kadar yolumdan şaşmadım hep parmakla gösterilen kişilerden olmaya çalıştım ailemin basını yere eğmemeye çalıştım ve dik durdum. Asla evlilik meraklısı insanlardan olmadım. Hep nasibimi bekledim. Bi gün çalıştıgım hastaneye bir polis geldi, ve ben onu görür gormez tabiri caizse vuruldum nefesim kesildi adeta.. Hic tanımıyordum günlerce namazımda dua ettim Allah'ım bir kerecik konuşmayı nasip et diye. Ve günlerden bir gün Facebook ta onu buldum ve asla yapamayacağım birşeyi yapıp arkadaşlık istegi gönderdim oda kabul etti. Bir şekilde konusmaya başladık ve birbirimizi tamıdıktan sonra bana evli ve bir cocugu oldugunu söyledi. Bunu söyler söylemez ondan hemen uzaklaşmak, bitirmek istedim. İkimizinde suçu yoktu fakat sabaha kadar ağladım kendime kızdım... İşte asıl hikayem bundan sonra başladı. Binlerce şey okudum belki evli erkeklerle beraber olan bayanlarla ilgili yazılan çizilen o kadar şey okudum ki.. Muhtemelen beni yerden yere vurup neden bitirmedin vs. diyeceksiniz.. Ama inanın bu öyle birşey ki nefis değil tutku değil bambaşka birşey.. Ne yaptıysak kopamadık birbirimizden.. Onunda hikayesi çok ama çok farklıymış eşi hiç okumamıs kendi köylerinden birisi sırf babası istedigi icin göreve baslar baslamaz evlendirilmis bugune kadar hiç birsey paylasamamis hep icine atmış..Hep dua ettim dedi Allahım bir gün bende mutlu olacak mıyım diye.. Ama ne yazıkki kaderlerimiz böyle yazılmış
Biz harama bulaşmadık, sadece Allahımızdan bize hayırlı bir yol çizmesini , herşeyin iyilik ve güzellikle olmasını istedik.. Ve şu an tam tamına 1,5 yıl oldu kaçtım numaramı değiştim haftalarca konuşmadık..ama yine ağlaya ağlaya koştuk birbirimize .. benim annem de karşı kesinlikle olmaz diyor,biliyorum olmaz herşeyden önce masum 5 yaşında bir yavrusu var yuvası var.. Ama oda ben hiç mutlu olamayacak mıyım diyor,, arkadaşlar o kadar çaresizimki kınamayın nolur nolur bende bilemezdim ,, hiç bir genç kız böyle hayal edermi ilk aşkın sevginin böyle gelecegini ,, ama aşk gelirken sormuyor evli mi bekar mı tutuldum kurtaramıyorum kendimi bu sevdadan herşeyin farkındayım.. O kadar dua ettim ki bu mübarek gecede.. Ama naçizane fikirlerinize ihtiyacım var sağlıklı düşünemez hale geldim ..
