Çok geçmiş olsun, Rabbim sabır versin. Kayıp yaşamak kolay birsey değil. İlk bebeğimi kaybettim ben de ve acaba şöyle yapsam yaşar miydi böyle yapmasam tutunur muydu diye kaç ay kendimi yedim. Herkes bana tıpkı burda söylenenler gibi yorum yaptılar, sağlıksız gebelik olduğu yönünde. Haklılardı ama bunu bilmek yine de içimi birseylerin kemirmesine engel olmuyordu. Dik durmaya belli etmemeye çalıştıkça içimde büyüdü. En sonunda ben de bıraktım kendimi. Ağladım uyudum içimden geldiği gibi davranmaya başladım. Hissettiğim gibi davranmak biraz daha iyi geldi bana. Bastırmak insanın içinde daha fazla büyümesine sebep oluyor gerçekten.. Bebek olayını çok kafama takmıştım o yüzden saldım. Olmuyorsa olmuyor dedim takdir böyleymiş. Kürtajdan 6 ay geçti şu an yine hamileyim çok şükür. Hala riskli durumlarım var diken üstündeyim devam edip etmeyeceğini bilmiyorum fakat yine Allah neyi takdir ettiyse o olacak, ne ben ne bi başkası birsey yapamaz diyorum sakin olmaya çalışıyorum. Bir canın dünyaya gelmesi çok ilahi bir olay benim inancım bu yönde. Ve biz bunu degistiremeyiz. Kendinizi hazır hissettiğinizde ve istediginizde bu kez Rabbim sağlıkla nasip eder inşallah
Fare konusuna gelince biz de yeni evliydik ve kendi evimize taşındık. Evde birçok şey sıfır yapıldı. Ona rağmen mutfak dolaplarında toz gibi küçücük ve beyaz minik böcekler çıktı. Neyle sildiysek ne ilaç attıysak hangi doğal yöntemi kullandiysak hiçbiri işe yaramadı. Tam bitti dedik tekrar çıktı. Evimden mutfağımdan soğudum. Kullandığım şeyleri yıkanıp masada ve bulaşık makinesinde kullan koy göçebe gibi esya kullan hayattan soğuduk bunalıma girdik. Araştırdık nemden kaynaklı oluyormuş öyle öğrendik. En üst kattayiz engel de olamadık sıcak soğuk farkından illa nem yapıyordu. Bi kış öyle kapısı camı açık kaldı da nem geçtikçe bitti gerçekten. Tasinma imkanı da yoktu bizim de. Tüm dolapları söktüremeyi düşünmüştük artık sıfır olduğu halde. İnsan evinde bir sorun olunca ve uzun süre olunca çok etkileniyor. Hepsi geçti gitti bir şekilde. Uzun anlattım biraz ama benzer şeyleri bir başkasının da yaşadığını bilmek, sadece sizin başınıza gelmediğini duymak moral olabilir diye düşündüm. Bence destek almaktan da çekinmeyin. İmkan varsa psikolog çok iyi gelecektir. Tanımadığınız ve sizi yargılamadan dinleyecegini bildiğiniz birine anlatmak çok iyi geliyor gerçekten