Herkese merhaba.. Evet ne yazık ki düşük yaptım ve be sürecin başını yazmak istiyorum öncelikle.. Gebelik planlı olduğundan beklediğim bir sürprizdi ancak henüz net değildi adet günümün tamamen geçmesini bekliyordum. Bi gün evde temizlik yaptım bilinçsiz hareket ettim 
kanama gördüm derken çok panik oldum çünkü anladım adet kanaması olmadığını hemen eşimi aradım acile gittik durumu anlattım onlarda kan tahlili yaptılar ve sonuç 4 haftalık gebeliğe eş değer çıktı yani pozitif. Ben çok mutlu oldum şaşkınlıkta vardı çünkü ilk dememizdi o ay. Eşim maddi manevi hazır değildi ama kayda değer bir sınırda değil yani evimiz var işimiz var çok şükür sadece eşim daha bi alt yapı hazırlığı olsun istiyordu bebek için. Neyse umursamadım ben mutluydum. Muayene oldum kese gözükmedi 2 gün sonraya randevu aldık ve ayrıldık hastaneden. Eve geldik ve yattım hep doktorun önerisiyle. Ertesi gün de aynı şekilde yattım kendimi yormadım. Eşim işten geldi ve annesine çıktı, üst katta oturuyorlar kv.ler neyse indi yüzü asık ve kusmaya başladı niçin yukarı çıkmıyorsun 10 dk çıksan ne olur bişi mi yaptılar sana, biz senin ailene öyle mi davranıyorduk falan.. uzadı.. Çıkamama nedenine gelince evet çıkmadım kv sokakta karşılaştık ve selam verdim konuşmaya çalıştım ağzı kapalı yüzünü benden çevirerek isteksizce sorduklarıma sadece cevap verdi. Evine çıktığımda da aynı muamele.. E ben öz annem bana surat yaptığında odama kapanan biriyim kaldı ki kv o şekilde tavrını mı çekeyim kendimi bi bakıma işkenceye sokayım. Bu arada kv beni 5 sene kararlı bi şekilde istemedi 5 senenin sonunda nışan yaptık ve 2 sene sonunda da evlendik yani total 7 sene. Şimdi 1 senelik evliyiz. Kusura bakmayın çok uzattım. Özetle eşim hamile olduğumu biliyordu biraz daha hassas davranamaz mıydı tartışma gecesi sabaha kadar ağladım o gün doktora gitim ve düşük başlamıştı Elbette taktiri ilahi ama ben beynimden atamıyorum eşimi suçluyorum
kanama gördüm derken çok panik oldum çünkü anladım adet kanaması olmadığını hemen eşimi aradım acile gittik durumu anlattım onlarda kan tahlili yaptılar ve sonuç 4 haftalık gebeliğe eş değer çıktı yani pozitif. Ben çok mutlu oldum şaşkınlıkta vardı çünkü ilk dememizdi o ay. Eşim maddi manevi hazır değildi ama kayda değer bir sınırda değil yani evimiz var işimiz var çok şükür sadece eşim daha bi alt yapı hazırlığı olsun istiyordu bebek için. Neyse umursamadım ben mutluydum. Muayene oldum kese gözükmedi 2 gün sonraya randevu aldık ve ayrıldık hastaneden. Eve geldik ve yattım hep doktorun önerisiyle. Ertesi gün de aynı şekilde yattım kendimi yormadım. Eşim işten geldi ve annesine çıktı, üst katta oturuyorlar kv.ler neyse indi yüzü asık ve kusmaya başladı niçin yukarı çıkmıyorsun 10 dk çıksan ne olur bişi mi yaptılar sana, biz senin ailene öyle mi davranıyorduk falan.. uzadı.. Çıkamama nedenine gelince evet çıkmadım kv sokakta karşılaştık ve selam verdim konuşmaya çalıştım ağzı kapalı yüzünü benden çevirerek isteksizce sorduklarıma sadece cevap verdi. Evine çıktığımda da aynı muamele.. E ben öz annem bana surat yaptığında odama kapanan biriyim kaldı ki kv o şekilde tavrını mı çekeyim kendimi bi bakıma işkenceye sokayım. Bu arada kv beni 5 sene kararlı bi şekilde istemedi 5 senenin sonunda nışan yaptık ve 2 sene sonunda da evlendik yani total 7 sene. Şimdi 1 senelik evliyiz. Kusura bakmayın çok uzattım. Özetle eşim hamile olduğumu biliyordu biraz daha hassas davranamaz mıydı tartışma gecesi sabaha kadar ağladım o gün doktora gitim ve düşük başlamıştı Elbette taktiri ilahi ama ben beynimden atamıyorum eşimi suçluyorum 
