Evrenden Torpilim Var yazarı Aykut Oğut paylaşmış, çok hoşuma gitti alıntılamak istedim.
"merhaba
ismim ******* *******. aykut ogut a yazdigim bir teskkur mesajim var. kendisine direk ulastirabilecegim bir yol bulamadigim size atiyorum mesaji. kendisine gonderebilirseniz cok mutlu olurum. tesekkurler simdiden.
not belki biraz uzun umarim sikilmazsiniz :)
kisaca aciklamasi o kadarda kolay olmayan bir sekilde hayatimi degistidiginiz icin tesekkurler aykut ve esra.
evrenden torpilim var kitabini ilk okudugumda (ki bu sanirim 2012 belkide 2013 yiliydi) ben kaybolmusluk, tek basinalik, ofke ve sevgisizlik icinde bir sekilde hayatta kalmaya calisan bir ruhtum. Kendi oz anne babamin sevgisini bile satin almaya calisan kendini herhangi iyi bir seye layik gormedigi icin hayatina herhangi iyi bir seyin girmedigi maddi manevi her anlamda dibi boylamis bir durumdaydim.
Simdi aradan gecen yillardan ve hayatimin aldigi sekilden bahsedeyim biraz.
kitabi ilk okudugum siralarda bir cok ego oyunumu, cocukluk kararlarimi fark etmeye basladim. bu farkindaliklar evrenden gelen goz kirpislarla (ek gelir imkanlari, yeni arkadasliklar vs) yanitlandi. ufaktilar belki belki benim hayatimi tamamen duzeltmediler ama kendi duygu ve enerji durumumun hayatimi nasil etkiledigine dair cok guzel birer ornektiler.
benim babam major depresif bir insan ozelliklede alkolizimle birlestiginde hayatinizi ve etrafinizdakilerin hayatini cehenneme cevirebilen bir hastalik. isin kotu tarafi teshis konulacak kadar doktora gidip tedavi olmaya gelince kesinlikle tedaviyi red etmesiydi. benim butun ergenlik ve genclik yillarim onun depresyonu intahar dusunceleri onu duzeltme cabalari yada onun depresyonu icin kendimi suclu hissetmekle gecti. ta ki bir gun onu ve onun yerinede enerji vampirligi yapabilen annemi hayatimdan cikartma karari alana kadar. bizim kulturumuzde ve toplumsal yasantimizda genc bir kadinin maddi ve manevi olarak ozgurlugunu ilan etmesi cok kolay bir durum degil bildiginiz uzere. benim icinde cok kolay olmadi ve evrenden torpilim var i alip okumaya basladigim donemde tam da o kolay olmayan donemdeydim.ve o donemi atlatmamda bana cok yardimi oldugunu soylemek istiyorum.
aradan bir iki yil gecti her ne kadar ailemden ayri yasiyor olsamda icimdeki anne ve babamla birlikte yasadigim gercegiyle yuzlesmeye basladim. benim ailemin en buyuk sorunlarindan biri hep borc icinde yuzmeleridir. ne kadar paralari oldugu hic onemli degildir her zaman borc icinde olurlar. benim onlardan ayrilip kurdugum yasamdaki ilerleyisim nasil oldu dersiniz? tabiki borc icinde yuzuyordum. aylik 4000 tl kazanabilecek bir duruma getirmistim(ki o donemde dolarin 2 liranin altinda oldugunu ve izmirde yasadiginizi dusunursek iyi bir gelir) kendimi isimde parmakla gosterilen biri olmustum sehirde kendi alanimda unlu bile olmaya baslamistim (bu arada zihinsel engelliler ogretmenligi yapiyordum) ama onemli degildi cunku ayda 4000 kazanip banka kredileri kredi kartlari kira vs ay sonunu zor getiriyordum.
yeni insanlarla tanisiyordum yeni erkek arkadaslarim oluyordu ama hic biri 6 aydan fazla surmuyordu. ve bilin bakalim evren bana ne tip insanlari servis ediyordu? dogru bildiniz tabiki babam gibi depresif sevmeyi ve sevilmeyi bilmeyen oldukca hizli agrasiflesebilen erkekler. bir sure ayni donguyu farkli insanlarla yasadiktan sonra vazgectim. ne kadar para kazanirsam kazanayim herzaman borclu olmaktanda vazgectim. aslinda bir gun herseyden vazgecebildigimi farkettim. gelecegi belirsiz gitgide yobazlasan turkiyede yasamaktan yasarken surekli sikayet etmekten, artik monotonlasmaya baslamis beni yormus olan isimden de vazgectim. butun o kisir donguleri yasamaktan vazgectigimde bir anda icimde hem bir korku hem heyecan olustu. bu yasami atip bir yenisini yaratabilecegimi anladigim icin olusan bir heyecandi. her seyi birakip yurt disina yerlesmeye karar verdim.
once kopegimle birlikte sorunsuz gidebilecegim ulkeleri arastirdim. Kambocyada karar kildim. yeni gelisen bir ulke yeni bir hayat kurmak icin sorunsuz kanunlarla beni bekliyordu. hemen bir liste yapmaya basladim. neleri hangi zamanda satabilirim, evi ne zaman bosaltmaliyim, acilen bir kurs bulup ingilizce ogrenmeye baslamaliyim,... hayatimin ilk yurtdisi seyehatiydi ve ben tasiniyordum. butun etrafimin beni vazgecirme cabalarini kulak ardi etmek kolay olmadi ama basardim herseyin cok daha iyi olacagina yonelik inancimi (aslinda inanc degilde bilgiydi bu bir sekilde biliyordum) kaybetmedim zedelenmedi bile. bunlari yasarken kitabini hatirladim. senin amerikaya yerlesme kismini ozelliklede. zaman yaklastikca mutlulugum artiyordu. ve bilin bakalim ne oldu? yeni bir erkek arkadas hemde oncekilere hic benzemeyen bir karakter. gittigim ingilizce kursunda tanistigim aslinda hocam olan amerikali genc bir erkek. benim icin bir suru ilki beraberinde getirdi ilk kez benden yasca kucuk, kendi anadilimi konusamadigim hatta onun soylediklerinin yuzde seksenini bile anlamadigim yinede sevgiyi, saygiyi, kadin olmamdan once birey oldugumun hissiyatini, sevisirken kendimi surekli yargilaniyormus gibi degilde rahatca birakabildigim bir aylik guzel iliski oldu. ardindan vakit geldi.
yola cikarken ki en buyuk sorunlardan biri yanimda goturebilecegim esya siniriydi. hayatim boyunca cok okudum kitaplarim benim en buyuk bagimdi yasama. yaklasik bin tane kitabin icinden kendime sadece 5 kitap goturme hakki tanidim. bu bes kitapdan biri senin yazdigin kitapti. gun geldi hazirliklar bitti. endiseler, kucaklasmalarla ve vedalasmalarla ucaga bindim (endise kismi arkadaslarima aitti ben sadece heyecanliydim aslinda). kopegimide dusunerek var olan en kisa sureli ucusu almistim en kisasi 18 saatlik ucustu. dusunmek icin bana verilen 18 saatti o aslinda. para sorunlarimi, iliski sorunlarimi tekrar asla ayni durumda olmak istemedigim butun sorunlari arkamda turkiyede birakmak istiyordum. buyuk bir kisminida biraktim.
kambocyaya tasindiktan 1 ay sonra ufak bir tayland seyehati yaptim. bir barda oturmus kendi kendime nasil bir iliski yasamak istedigimi yazarken icimden bir sey beni durttu ve donup arkama baktim. genc yakisikli bir adamla gozgoze geldim bir yarim saat bakistiktan sonra kalkip yanina oturdum. hayatimda ilk kez birinin yanina o sekilde gittim. ilk kez o klasik kadin erkege gitmez bu ucuz gosterir kadini tabusunu kirdim sanirim. o ispanyoldu. ikimizde cok az ingilizce biliyorduk ama bildigimiz 100 kelimeyle birbirimize butun hayatimizi anlattik, o yuz kelimeyle deliler gibi eglendik, o yuz kelimeyle asik olduk. onun 1 aylik tatili bitti ispanyaya geri dondu ama iliskimiz bitmedi. 2-3 ay internetten konustuktan sonra kambocyaya yanima tasindi. su anda 2,5 yildir birlikteyiz ve onunla inanilmaz mutluyum. muhtesem bir insan, sevgi dolu, durust, gerektiginde sorumluluk alabilen, eglenceli,... bir kac gun once anne ve babasi ziyaretimize geldiler. onlarda inanilmaz keyifli dogal insanlar. artik cocuk yapma planlarimiz olusmaya basladi :)
kambocyaya tasindiktan sonra once dort aylik bir dalis kursu aldim ve bunu bedava aldim artik dive masterim. sonrasinda hayati boyunca belki on kez otel gormus ben bir otelin manageri oldum ve oldukca iyi bir is cikardim. simdi kendime ve erkek arkadasima ait bir minimarketim ve ust katinda 7 odali ufak bir guesthousum var. su anda burada low sezon oldugu icin biraz para sikintisi yasiyor olsamda gayet iyi gidiyor hersey. aslinda bir kac hafta once para sikintisi ustune calismak icin yazmaya baslamistim ve yaziyi bitiremedim.(benim kendime uyguladigim tek egzersiz yazmak, ne istiyorum, nasil istiyorum gibi dusuncelerde netlik yada sorunu yaratan ego oyunlarini bulmak icin bende ise yarayan bir yontem) bir kac gun sonra bir ortaklik teklifi aldim toptancilik yapmak isteyen bir arkadasimdan. marketin deposunu kullanarak yapilacak ve iyi bir kazanci olacagindan eminim. onumuzdeki bir kac ay icinde odeyebilecegimden emin oldugum bir borcum disinda hic borc yapmadim kambocyada ve benimle ortak olmak isteyen kisiye oldugu icinde oldukca rahatim.
ister istemez bes yil onceki bana ve simdiki bana bakiyorum. bes yil once maddi manevi yikilmis biriyken simdi mutlu bir iliskisi olan kendi isyerinin sahibi olan kendimi saat kac olursa olsun sokakta yururken guvende hissettigim bir ulkede yasayan biriyim. mutluyum ve hayatimin bircok alaninda tatmin olmus hissediyorum.
butun bunlar olurken evrenden torpilim var kitabin hep yanimdaydi. benim icin bir rehber kitap oldu. ne zaman icinden cikamadigim bir sorun olsa ne zaman isler sarpa sarsa kitabinin ilgili bolumlerini tekrar okudum. bazen rasgele bir sayfa acip okudum ve her seferinde cevabi bulmami sagladi.
iyiki almisim o kitabi ve iyiki yazmissin o kitabi. hic bilmedigin bir cok hayata guzel bir dokunus yaptin yazarken. tesekkur ederim."