"Birçok hayalimiz, isteğimiz, umudumuz var, her ne kadar bazen vazgeçsek de, bazen hiçbir şeyin olacağı yok desek de, içten içe beklediğimiz bir şey var. Bunu hissediyoruz. Bir başlangıç, bir ses, bir iteklenme, bir destek, bir yol görmek istiyoruz. Artık vardığımız kapasiteye yaptığımız işler ve yaşam tarzı yeterli gelmiyor. O kadar çok dağıldı ki enerjimiz, neye odaklanacağımızı bilemiyoruz, her yere yetişmek isteyen bir enerji ağının içindeyiz. Bu yüzden konsantrasyon sorunu yaşıyoruz en başta. Çünkü tek bir şeye odaklı kalmak bize uyumlu gelmiyor.
Tatminsizlik fazlasıyla arttı. Hedeflerimize ulaşsak dahi ne kadar tatmin olacağımızı düşünüyoruz. Gerçekten istediğim hayat bu mu? Bu hedefler benim hedeflerim mi? Bunları ben mi yarattım zihnimde? Özlediğim hayata kavuştuğumda, kavuşma yolunda hissettiklerimi orada hissedebilecek miyim? Evet, hedefe ulaşmak korkutuyor, çünkü ya hayal ettiğimiz gibi bizi mutlu etmeyecekse? Hedef yolunda yürümek daha mı tatmin edici gerçekten? Ulaşılmaz olmak..
Enerjimiz çok fazla dağıldı. Yıllarca kilit altında kaldıktan sonra, ilk dışarıya çıkıştaki şaşkınlık var üzerimizde ve nereye gideceğimizi tam olarak kestirememenin verdiği bir kaygı. Çok fazla şey yapmak istiyoruz, ancak tam tersi şeklinde hiçbir şey yapmıyormuşuz gibi geliyor, günler geçiyor, günler geçtikçe panik artıyor ve yine hiçbir şey yapmıyormuşuz gibi geliyor. Neden?
Çünkü, çünkü bir şeyin yaklaştığını hissediyoruz ve yaptığımız her şeyin boşa gideceğini algılıyor olabilir miyiz? Bir mucize mi bekliyoruz? Bir sabah uyanacağız ve çok başka bir dünya ile mi karşılaşacağız?
Yoksa kaçıyor muyuz? Kaçıyor musun? Kendi yolundan, görevlerinden, kapasitenden, yapabileceklerinden, geleceğinden, kendinden. Kendinden kaçıyor musun? Mesajları algılamaktan kaçıyor musun? Algılarından, hislerinden, sezgilerinden kaçıyor musun? Büyük bir gücün varken, bu kadar güçsüz hissetmenin sebebi kendinden başka herkesi güçlü görmenden mi? İlizyonlar içinde kendine bir gerçeklik yarattın ve o gerçeklikte sen yok musun?
Anlamlaştırdığın her şey anlamını yitirmeye başladığı an sen nerede duracaksın? Öğrendiğin her şey yıkılmaya başladığında hangi bilgilerine sığınacaksın? Bir sabah uyandığında dünya değil de, bambaşka bir ‘sen’e uyandığında yine kaçacak mısın? Dünya, yeryüzü, evren her ne dersen de. Senden sana verdiği katkıları istiyor ve sen kendini yok mu sayıyorsun? Çok şey anlamını yitirdi benliğinde, birçok şeye inandın ve inançların sarsıldı insanlara karşı, dünyaya karşı, belki de hayata karşı. Tatmin etmiyor geçen günler, tatmin etmiyor yaşadığın kaos, tatmin etmiyor attığın adımlar. Peki bu kendi istediğin hayatı yaşamadığının bir kanıtı değil midir? Özgürlüğüne ne zaman kavuşacaksın? Kaçmayı ne zaman bırakacaksın. Ne zaman seni yıllardır olmadığın bir insan gibi tanımlamalarına izin vereceksin? Vicdanından gelen bir ses var, kalbinden gelen bir his var, dünya çok hızlı değişiyor ve sen ona yetişemiyormuş gibi hissediyorsun, sen hariç herkes sanki koşuyor fakat sen duruyormuş gibi hissediyorsun. Atladığın şey koşmak zorunda olmadığın olabilir mi? Yanlış yere bakıyor olabilir misin?
Koşmak zorunda değilsin, kimseye yetişmek zorunda değilsin, kimseyi geçmek zorunda değilsin, kimseden üstün olmak zorunda değilsin, kendini insanlara kabullendirmek zorunda değilsin, çevrene kendini anlatmak zorunda değilsin, ailene kendini ispat etmek zorunda değilsin, seni tanıyanlara kendini sevdirmek zorunda değilsin , sadece kendin olmak zorundasın. Kendin olmak zorundasın çünkü insanlar ilerlerken, kendini duruyor gibi görmenin altında yatan şey kendine hep içeriden bakıyor olman. İlerliyorsun, sadece bakış açını biraz daha genişletmelisin. Dışarıdan kendini görmelisin, içeriden kendini tanımalısın. İlerliyorsun ve kaygılanmanı gerektiren hiçbir şey yok, çünkü ilerlediğini kimseye ispat etmek zorunda değilsin.
Hayatına giren değişkenlerin farkına var ve artık devam etmek için kimsenin onayına ihtiyacın olmadığı bir güce uyan. Yarın farklı bir gün olsun, yarın yeni bir dünya’n olsun ama senin olsun. Sen ol. Yolculuğunun ve yolculukta olduğunun farkında ol. Duruyorsun diyenlere değil, ilerlediğini hatırlatanlarla ol.
Şimdi tekrar düşün. Duruyor musun?"
@Tulelut canım sana,bana hepimize gelsin bu paylaşım.15 20 dakika önce paylaşmış -astrolog sanırım- Yiğit P. Zamanlama super bea.
iki üç gündür arada geçmiş syf lara bakıyordum
HayallerimGercekOldu siz de bulun hadi bakim deyince hem eğlenceli hem eğitici oldu benim için
Okullu büyük çocukla amerikaya gelip bir sürü eylem,plan,proje yapcam derken hamile olarak gelip minik bir bebekle uykusuz geceler epey bir şok olurdu bir başka ben için : )))) Bak canım bir kere emin ol şuna zaman gerçekten izafi göreceli gerçekten.Şu an ne yapıyorsan en iyisi o olduğuna emin ol.Sınırsız milyonlarca ihtimalin var olduğunu ve her zaman sana zaten en iyisinin geldiğine emin ol.Sadece var olan şeylere güvenmek bile müthiş bir enerji kaynağıdır ki bu güveni sağlam tut.Zaman izafi dedim değil mi :) Bazen deli gibi çabalarsın,zor kullanırsın resmen herkesE ulaşırsın sonunda elinde koca bir umutsuzluk kalıbı kalır.Baştan hatalısındır çünkü aşırı çaba evrene güvensizlik sinyali yayar,sürekli bir beklenti vardır ki bu da negatiftir.Amaaaa bazen de öyle şeyler olur ki oturduğun yerde ayağına gelir,kapın çalar...O tüm planlarının zaten hazırı vardır,olmuşu vardır.Seni alır üste koyar, yıllarca uğraşsan olmayacak şeyler olur bea.O yüzden rahat ol,her zaman her şeyin en mükemmeli zaten seninle.Şu an enerjin düşükse daha iyiye yükseleceği içindir merak etme, onun da tadını çıkar
sonra bir baktim adam oldukca yasli. Belki de emekli olup evde oturmasi gereken yasta. Ama calisiyor. Ben de ona verecegin 2-3 liranin hesabini yapiyorum dedim ve cok uzuldum, kizdim kendime. Sonra sabah buraya yazdiklarim geldi. Otur haline sukret dedim. Cok etkileniyorum boyle seylerden
bilinçaltım yine halay çekiyor 
herşey hortladı birden
