Duvara Dokunma Huyum

Küçükken yoldaki fayanslarda falan çizgilere basmama yada bir yere belli sayıda dokunma gibi benim de takıntım vardı, ve tamamen üstüne giderek yendim. Çünkü bir yerden sonra hayatınız kabusa dönüşebiliyor, bu takıntılar sizi yönetir gibi oluyor. Nasıl üstüne gittin dersen de mesela dokunmayarak, inat ederek. Mesela o sayıda bir yere dokunmayınca yada çizgilere basınca sevdiklerinin başına kötü bir şey gelecekmiş hissi var, inat edip o düşündüğüm sayıda dokunmadım çizgilere bastım derken zamanla geçti gitti. Arasıra aklıma gelir gibi olsa da umursamamaya alışmıştım. Yıllardır da rahatım geçti gitti, şimdi konuyu okuyunca hatırladım ve belki fikir olur size diye yazdım. İnatlaşarak yenebilirsiniz, sizden başka kimsenin yardımıyla halledilecek bir şey değil bence.
 
Ayni ben cozum ne peki =[
 
Yaa çok üzüldüm doktorunuza bahsettiniz mi taciz olayını? 6-7 yaşından küçük çocukların zaten anne babasından bikac gün ayrı kalması çocuğun psikolojisinde büyük bi sorun açıyorken siz bide taciz durumunda kalmışsınız. Allah belasını versin onun ya
 
Eskiden olmazdı böyle şeyler diye yazıp çiziyorlar bide yalan dolan. Basbayağı da oluyordu akraba değildi ama benim de başıma geldi. Bende aşırı duygusallık olarak dışa vurdu kendini. Herşeye ağlar oldum bir dönem kendimi ifade edemedim. Şimdi daha iyiyim ama yendiğimi sanmıyorum sadece derine gömdüm. Allah yardımcınız olsun.
 
birisi sizi uyardi mi, yani sevdiginiz bir arkadasiniz ailenizden birisi falan, bu duvara dokunma huyu biraz fazla gibisinden...
yani bizi rahatlatan seylerden destek almamiz normal bence, am abu durum bir bagimlilik seviyesinde olmamali, bunu da en iyi bizi iyi taniyanlar anlar gibi geliyor bana, kisme sizi uyarmadi ise belki de abartilacak bir durum yoktur,
sizi rahatlatiyorsa cok kisitlamayin kendinizi.
 
Kireç toprak duvar bulsam bende yapışıp sürünecem oh miss gibi .
Çocukluğumu hatırlatıyor .
 
yıllardır OKB yi dibine kadar yaşadım.. İlaç tedavisi gördüm 4 yıl.. evlendim bebek istediğim için doktor kontrolünde ilacı bıraktım.. Çok zordu.. aradan 3 yıl geçti.. Bazı sağlık sorunları yaşadım ve ailecek yaşadık.. Her şeyin üst üste geldiği bir dönemde OKB tekrar hortladı.. sürekli kötü bir şey olacak hissi ve bu hissi engellemek için tekrar tekrar yaptığım eylemler.. Artık o kadar çok yormaya başladı.. En sonunda psikoloğa başladım.. ana rahatsızlığım anksiyete.. bunu kaygılarımı dindirmek için yaptığım eylemlerde OKB.. 4 seans oldu biraz biraz faydasını görmeye başladım.. takıntılarımda azalmalar var.. fakat kaygıyı yok edebilmiş değilim henüz..
 

Benim 17 yaşında başlayan ve 2 sene süren yatmadan önce el yıkama ve hiç bi yere değmeden yatağa girme huyum vardı sırf bu takıntım yüzünden binkere el yıkadığım olmuştur sebebini ise hiç bilmiyorum sadece içim bi türlü rahat etmiyordu sonra kendiliğinden geçti kendimi hiç zorlamadım bile yapmıycam diye okb başlangıcımıydı bilmiyorum bir arkadaşım herşey sende biter istiyorsan bitirebilirsin demişti eğer geçmeseydi başaramasaydım kesinlikle doktora gidecektim
 
küçükken buna benzer huylarım vardı. mesela kapı kolunu sağ elimle tutarak açtıysam sol elimle kapı koluna değerdim. biri ile beraber yürürken 10 dk sağında yürüdüysem 10 dk solunda yürümeye çalışırdım. sağ dizimi bi yere çarparsam gider sol dizimi de çarpardım. örnekler çoğaltılabilir. neden oluştuğunu bilmiyorum. o zaman okulun rehberlik hocasına gitmiştim. biraz telkin etmişti beni. öyle öyle geçti. özel bişey yapmadım. ama olabiliyor yani bu tip takıntılar. umarım geçer.
 
gün içinde hiç aklıma gelmezken akşam hatta gece el ayak çekıldiğinde uzanırken tv izlerken vs toka ile tutturdugum sacı obek obek çekiştiriyorum..yolma şeklınde degıl sadece tokadan sıyırıp çıkarma şeklınde düşünün ama uzandıgım yer üstüm başım heryerim kıl..hepsı bitince tekrar tokayla toplayıp sil baştan devam edıyorum ve tv karsınsında 1 saatse 1 saat 3 saatse 3 saat bunu yapıorum.kaptırıyorum engel olamıyorum kendıme.nefet edıyorum bu huyumdan,her toplamadan sonra birdaha dapğtmıycam desemde bi bakıyorum yine elim saçımda ve farkına varmadan yapmaya başlamışım bile
 
Bahsettim o da beni başka bir doktora yönlendirdi bu tarz olaylara bakan ancak hiçbir şeyi değiştiremeyeceklerinin düşündüğüm için böyle kaldı kendi içimde halletmem gerekiyor sanırım.
 
Evet ailemdeki herkes farkında, çoğunda da uyarıyorlar hatta annem şakayla, leke yapacaksın duvarlara der. Rahatlatıyor ama çoğu zaman bir süreliğine sonra tekrar devam.
 
bende yatarken üstümü açarak yatardım annem kediler yer demişti.
O gün bu gündür kafamı yorgana gömerek yatarım dışarda kalan kısma bişey olacak sanırım
 
Bahsettim o da beni başka bir doktora yönlendirdi bu tarz olaylara bakan ancak hiçbir şeyi değiştiremeyeceklerinin düşündüğüm için böyle kaldı kendi içimde halletmem gerekiyor sanırım.
beyinden silinebiliyor terapi ile bence aksatmayın
 
Sizinkiyle eş olmasa da bana ailemden geçen Batıl inanclarin başında kara kedi gelirdi. Üstelik hayvanlari çok sevmeme rağmen korkar kaçırdım. Bilincinde olmama rağmen yine aynı döngüye düşüyorum neyseki psikoterapi ile geçti. Benim davranışıma "kendini doğrulayan kehanet" demişti danismanim. Iyi yada kötü kavramı mutlak bir şekilde önümüze gelebilir. Kediyi gördüğümde bu olasılık gerçekleşince ihtimal gerçekleşmiş ve benim batila olan inancımı arttirdi.. Dediğine inanarak yaşamaya başladığımda korkum geçti. Şimdi sevebiliyorum kara kedileri.. düşününce saçma ama yaşayan bilir. Böyle bir çok hurafeden kurtuldum. Psikoterapi kesinlikle öneririm. Taciz olayına çok üzüldüm..
 
Çok teşekkür ederim paylaşımınız için, "kendini doğrulayan kehanet" olayını da biraz araştıracağım ve sanırım psikoterapiyi ben de denemeliyim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…