- 14 Eylül 2018
- 57
- 27
- 3
Uzun oldu biraz biliyorum ama olabildiğince olur bir şekilde anlatmaya çalıştım. Benim için önemli bir şey, lütfen tamamını okuyarak yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkürler.
Merhaba bayanlar. Artık dert mi denir bilmiyorum ama mazur görürseniz biraz içimi dökmek istiyorum buraya.
Bir akşam arkadaşlarla oturuyoruz, benim arkadaşım bir çocuğu çağırdı. Çocuğun sesi hafif geliyordu telefonda biraz mırın kırın yapıyordu. Arkadaşım ısrar edince tamam geliyorum dedi. Her neyse 30-45 dakika sonra falan geldi. Biz tanışmıyorduk onunla. Masaya oturdu o anda telefona bakıyordum. Yüzümü kaldırdım bi 10 saniye falan baktım. İlk görüşte (aşık olmak değil de) çarpılmak bu oluyor sanırım. O gün merabalaşmaktan pek bir şey olmadı. 2-3 gün böyle çocuğu Instagram'da aradım ama bulamadım. Daha sonra arkadaşımı arayıp ilk önce belli etmeden detayları aldım ( sevgilisi var mıdır, nerede okuyor napıyor ) vb. Arkadaşım 3 ay önce 2 yıllık sevgilisi sebepsiz yere bıraktığını söyledi. O zamandan beri pek görmüyorum onu falan dedi. Şu an bildiğim kadarıyla biri yok dedi. Biraz üzüldüm biraz da sevindim açıkçası. Çocuğun telefonunu ve Instagram ID aldım arkadaşımdan.
Niyetimi anladı zaten arkadaşım. 2-3 gün sonra cesaretimi toplayıp aradım öğle vakti. 6 ay önceki ilk telefon konuşmamız:
+Selam, hatırladın mı beni?
-Yok ama yabancı gelmedi sesin.
+Ben x'im geçen cafede çaprazındaydım
-Ha hatırladım, bir şey mi oldu dedi?
+Ben seninle konuşmak istiyorum, o akşam masa kalabalıktı. Pek konuşamadık. Acaba müsaitsen buluşabilir miyiz?
-Kusura bakma ya şu an sınav haftamdayım hiç zamanım yok dedi.
+1 saatcik de mi yok dedim?
-Cidden seninle ilgili değil, 1 dakika bile benim için değerli ama söz haftaya konuşuruz dedi.
Ben o 1 haftayı nasıl geçirdim bilmiyorum. 1 hafta sonra tam Üniveristeden çıkarken aradı beni. Müsaitsen şurada buluşalım dedi. Ben de tamam hazırlanıp geliyorum dedim. O gün arkadaş gibi biraz yakından tanıdık birbirimizi. Instragram'dan falan takipleştik. Arada sırada ben mesajlar atıyorum ona, konuşuyoruz her şey güzel. Yakından tanıdıkça daha da duygularım kabardı. Ilımlı, kızlarla nasıl konuşulacağını bilen, yakışıklı biri. O kızın böyle bir çocuğu neden bıraktığını hala anlamış değilim. Neyse daha sonra ben hep peşinden koştum hanımlar. Daha anlatmadığım sayamadığım kadar güzel günler geçirdik.
Üniversitende kampüsün önünde çıkışta yakaladım onu, sırf sinemaya gidebilmek için ortak arkadaşımıza fazladan 2 bilet daha aldırdım ve boşmuş gibi yaptırdım. Konsere götürdü beni. Onunla zaman geçirmek için elimden gelen her şeyi yapıyordum kısacası. Olabildiğince ona karşı arkadaştan öte ilgimi belli ediyordum. Onunla buluşacağım zaman her zamankinden 3 kat daha fazla bakıyorum, özen gösteriyorum kendime. Ben ona adım atıyorum, ikimiz de mutluyuz arkadaş olarak ama o ne ileri bir adım atıyor ne de geri bir adım atıyor bana karşı. Ortada durmuş bir şekilde.
Özel günleri ( doğum günü vb. ) kutlar ama bunların hepsini bana karşı arkadaşça yapıyor. Pısırık, özgüvensiz biri de değil. Kızlarla güzel konuşuyor, rahatta biri. Acaba eski sevgilisinin ani bırakışından dolayı kızlara karşı güveni sarsılmış olabilir mi? Veya kızlara karşı artık bir önyargı takınmış olabilir mi? Beni umursamaz bir durumda değil.
Daha önce çok erkek arkadaşım oldu. Ama hiçbiri bu çocuk gibi değil. Bu bayaaa farklı biri. Bu yüzden 6 ay boyunca peşinden koştum. Koşuyorum. Artık ben ona karşı duygularımı itiraf etmek istiyorum. O kıvama geldim.
Düşünceleriniz neler ?
Merhaba bayanlar. Artık dert mi denir bilmiyorum ama mazur görürseniz biraz içimi dökmek istiyorum buraya.
Bir akşam arkadaşlarla oturuyoruz, benim arkadaşım bir çocuğu çağırdı. Çocuğun sesi hafif geliyordu telefonda biraz mırın kırın yapıyordu. Arkadaşım ısrar edince tamam geliyorum dedi. Her neyse 30-45 dakika sonra falan geldi. Biz tanışmıyorduk onunla. Masaya oturdu o anda telefona bakıyordum. Yüzümü kaldırdım bi 10 saniye falan baktım. İlk görüşte (aşık olmak değil de) çarpılmak bu oluyor sanırım. O gün merabalaşmaktan pek bir şey olmadı. 2-3 gün böyle çocuğu Instagram'da aradım ama bulamadım. Daha sonra arkadaşımı arayıp ilk önce belli etmeden detayları aldım ( sevgilisi var mıdır, nerede okuyor napıyor ) vb. Arkadaşım 3 ay önce 2 yıllık sevgilisi sebepsiz yere bıraktığını söyledi. O zamandan beri pek görmüyorum onu falan dedi. Şu an bildiğim kadarıyla biri yok dedi. Biraz üzüldüm biraz da sevindim açıkçası. Çocuğun telefonunu ve Instagram ID aldım arkadaşımdan.
Niyetimi anladı zaten arkadaşım. 2-3 gün sonra cesaretimi toplayıp aradım öğle vakti. 6 ay önceki ilk telefon konuşmamız:
+Selam, hatırladın mı beni?
-Yok ama yabancı gelmedi sesin.
+Ben x'im geçen cafede çaprazındaydım
-Ha hatırladım, bir şey mi oldu dedi?
+Ben seninle konuşmak istiyorum, o akşam masa kalabalıktı. Pek konuşamadık. Acaba müsaitsen buluşabilir miyiz?
-Kusura bakma ya şu an sınav haftamdayım hiç zamanım yok dedi.
+1 saatcik de mi yok dedim?
-Cidden seninle ilgili değil, 1 dakika bile benim için değerli ama söz haftaya konuşuruz dedi.
Ben o 1 haftayı nasıl geçirdim bilmiyorum. 1 hafta sonra tam Üniveristeden çıkarken aradı beni. Müsaitsen şurada buluşalım dedi. Ben de tamam hazırlanıp geliyorum dedim. O gün arkadaş gibi biraz yakından tanıdık birbirimizi. Instragram'dan falan takipleştik. Arada sırada ben mesajlar atıyorum ona, konuşuyoruz her şey güzel. Yakından tanıdıkça daha da duygularım kabardı. Ilımlı, kızlarla nasıl konuşulacağını bilen, yakışıklı biri. O kızın böyle bir çocuğu neden bıraktığını hala anlamış değilim. Neyse daha sonra ben hep peşinden koştum hanımlar. Daha anlatmadığım sayamadığım kadar güzel günler geçirdik.
Üniversitende kampüsün önünde çıkışta yakaladım onu, sırf sinemaya gidebilmek için ortak arkadaşımıza fazladan 2 bilet daha aldırdım ve boşmuş gibi yaptırdım. Konsere götürdü beni. Onunla zaman geçirmek için elimden gelen her şeyi yapıyordum kısacası. Olabildiğince ona karşı arkadaştan öte ilgimi belli ediyordum. Onunla buluşacağım zaman her zamankinden 3 kat daha fazla bakıyorum, özen gösteriyorum kendime. Ben ona adım atıyorum, ikimiz de mutluyuz arkadaş olarak ama o ne ileri bir adım atıyor ne de geri bir adım atıyor bana karşı. Ortada durmuş bir şekilde.
Özel günleri ( doğum günü vb. ) kutlar ama bunların hepsini bana karşı arkadaşça yapıyor. Pısırık, özgüvensiz biri de değil. Kızlarla güzel konuşuyor, rahatta biri. Acaba eski sevgilisinin ani bırakışından dolayı kızlara karşı güveni sarsılmış olabilir mi? Veya kızlara karşı artık bir önyargı takınmış olabilir mi? Beni umursamaz bir durumda değil.
Daha önce çok erkek arkadaşım oldu. Ama hiçbiri bu çocuk gibi değil. Bu bayaaa farklı biri. Bu yüzden 6 ay boyunca peşinden koştum. Koşuyorum. Artık ben ona karşı duygularımı itiraf etmek istiyorum. O kıvama geldim.
Düşünceleriniz neler ?
Son düzenleme:
Yani öyle olmaması için aşırı çekingen olması gerekiyor,onu da siz söylediniz öyle biri değil diye.
