Eğitimciler veya bu konud bilgisi olan var mı

Serenad5

Canım oğlum..
Kayıtlı Üye
31 Ocak 2016
3.900
7.090
158
Slm kızlar...g.doğuluyum ve memleketimde oturuyorum,istanbul türkçesi konuşmasamda şivem yok,eşimin de yok,3,5 yaşında bi oğlum var...
Komşumun oğlu da 3,5 yaşında ve çok iyi anlaşıyorlar oğlumla sürekli beraber oynamak istiyorlar tabi şu süreçte git gel yok ama öncesinde oluyordu,ikimizde ev sahibiyiz süreç bittiğinde yine görüşeceğiz ister istemez,onun oğlu çok şiveli konuşuyor oğlum bu durumdan etkilenir mi onun da konuşması bozulur mu,ya da temeli zaten düzgün etkilenmez mi,ya da en çok iletişim kurduğu anne baba da olmayınca çevresindeki tek kişinin şivesi etkilemez mi..
 
Endişe etmeyin. Bir kaç kelime kapsa bile etki etmez.

Pek çoğumuz küçükken kendi yöremizin ağzına maruz kaldık (Ki çok güzel bir şey. Güzel türkçemizin bir zenginliğidir.) hepimiz İstanbul türkçesi konuşabiliyoruz.
 
Hepimiz kendi yöremizin ağzını alıyoruz ister istemez. Konu nerede kullanacağımız ile ilgili. Kardeşler ve arkadaşlar arasında bazen çok komik diyaloglar çıkıyor dalga geçer eşim rahat ortama geçince direk sizin oralar gibi konuşuyorsun diye. Hatta üniversiteye gittiği zaman kaldığı yurtlarda öğrenci evlerinde Türkiyenin dört bir tarafından insanlarla karşılaşacak ve etkileşime geçecekler. Dil böyle bir şey çünkü.

Bu arada normalde diksiyonum da çocukluğumdan beri çok düzgün, bir çok yerde konuşma yapacak kadar. Önemli olan neyi nerede kullanacağını bilmek.

Bence siz düzgün konuşuyor iseniz o kadar dert etmeyin. Elbette bazı kelimeler öğrenecektir arkadaşından da ama kötü insanlar değilse uzak tutmak yersiz olur.

Doğulu olabilirsiniz, Egeli olabilirsiniz, İç Anadolunun bir şehrinden olabilirsiniz, muhacir olabilirsiniz çünkü kozmopolit bir ülkede yaşıyoruz. Bu noktada kompleksli davranarak çocuklarımızı birbirinden uzaklaştırmayalım.
 
Kesinlikle öyle sadece dediğiniz gibi yerinde mi kullanacak yoksa zaten konuşma dili mi olacak noktasındayım..yerinde kullansa sıkıntı yok ama konuşma dili olmasını istemiyorum..kendim doğuluyum şivemizi insanlarımızı çok seviyorum orası ayrı bi mevzu ama takdir edersiniz ki yarın öbür gün iş hayatında diksiyon önemli
 
Kapsın bence biraz da olsun . Özünü bilsin . Helva demeyi de halva demeyi de bilsin :) .
Ben üniversiteye gidene kadar çomçanin aslında kepçe olduğunu bilmiyordum:)) ki ailemde de 3 5 kelime dışında yok şive . Hâlâ kepçeye çomça derim . Geliyürük gidiyürük diyorum ailemin arkadaşlarımın yanında:)) bence asiriya kacmazsa sempatik
 

Gelişime açık bir çocuk her halükarda düzeltir hiç merak etmeyin. Gelişime red veren bir çok kişi özellikle yöresel ağız ile konuşmaya hangi konumda olursa olsun devam ediyor. Ancak siz ona bolca kitap okuyarak, onun ilgilendiği şeyleri anlatmasın fırsat vererek ve düzgün konuşarak onun gelişimine katkıda bulunabilirsiniz.
 
Ben de Adanaliyim az cok tahmin edebilirsiniz dili konusma sekillerini. Kucukken hem oturdugum mahalleden hem akrabalardan fazlaca maruz kaldim. arada ben de o sekilde konussamda annem hemen uyariyordu. Su an hic sive aksan yok bende. Siz cocugunuzda duydukca dogrusunu soylemesi konusunda uyarirsaniz zaten okul vs ile de iyice pekistirmis olursunuz.
 
Ben adanaliyim hiç adanada yaşamadım yazları gittiğim halde şiveli konuşabiliyorum bazen :) .
 
Biz muhaciriz ama bir tek anneannem trakya ağzına sahipti ailede,tabi bir de ben :))) Büyüdükçe düzeldi bendeki ama bunda çevre faktörü de etkili olmuştur muhakkak.

Kreşte şiveli konuşan yok demişsiniz,evde de yokmuş. Dolayısıyla o arkadaşıyla görüşmesi konuşmasını etkilemez.Bırakın görüşsün,çok kasmayın.

Çocuğunuzun düzgün bir Türkçeyle konuşmasını istemenizi anlıyorum ama çocuğa buna göre arkadaş seçilmez.İnsan seçmek gibi bişi açıkçası, beni rahatsız etti.Ayrıca yaşadığınız bölge itibariyle illa şiveye maruz kalacaktır, kaçmak çözüm değil.Siz kitaplar,müzikler,filmlerle vs. dilini pekiştirmeye çalışın.
 
İnsan seçmiyor sadece ilerde çocuğumu iş hayatını da düşünüyorum..dediğim gibi bu şekil algılanmasın,algıda seçicilik yapılmasın diye baştan belirttim burası benim memleketim,bu şive benim,bu kültür benim..maalesef ki yaşam boyu bir mücadelenin içindeyiz,çocuğumun iş görüşmelerinden diksiyonu düzgün değil diye elenmesini istemiyorum veya bu sebepten kendini net ifade edememesini hepsi bu..her şeyden önce bi anneyim çünkü
 
Benim annem İstanbul Türkçesiyle konuşur, babam da aynı şekilde ama akrabalarımızın çoğu şiveli. Annemin memleketine gidip uzun süre kaldığımda ağzım alışıyor ister istemez. Kelime olarak değil de, her yörenin kendine has ifadeleri ve söyleyiş biçimleri oluyor. Konuşurken vurgularınız değişiyor. Çocuğunuzun da kulağı zamanla alışabilir, tamamen değişir mi bilemiyorum
 

Böyle düşünmeyin lütfen. 3 yaş çocuğunu şimdiden ilerideki işvereniyle olan mülakatını göz önünde bulundurarak yetiştirirseniz o çocuk sosyal çevre, gençlik heyecanları, sırf eğlence için oyun oynayabilmek, kendini tanıyabilmek gibi bazı konulardan mahrum kalır. Az çok tahmin edebiliyorum ebeveynlik tarzınızı. Çocuğa sadece gelişimine katkı sağlayabilecek oyuncaklar alıyorsunuz muhtemelen. Şimdiden dopdolu bir kitaplığı var. Yarın öbür gün lisede ortaokulda eskaza okuldan kaçsa ya da minik bir sürtüşme yaşasa bu durum siciline işlenir mi diye korkudan uyuyamazsınız vs. Çocuğunuzun iyiliğini düşünmeniz elbette kötü birşey değil ama onu kafanızdaki ideal insana dönüştürmeniz gereken bir potansiyel değil de bol bol gülüp eğlenmesi, oynayıp saçmalaması gereken bir çocuk olarak görmenizde çocuğunuz açısından fayda var.

Konunuza gelince bizim köken muhacır benim ailem de aynısını yaptı. Çocukken ağzımdan ufak bir 'be' ya da 'valla' çıksa alır karşılarına konuşur düzeltirlerdi güzel olmuyor öyle diye. Sonuç ölsem şive yapamayan bir insanım şuanda. Hani şiveyle ilgili komik birşey anlatmak istesem bile yapamam. Bence iyi birşey değil hem kültürel zenginliğini, köklerinle olan bağını kaybediyorsun, hem çocukluğundan beri durmadan sana farklı olanın eleştirileceği empoze edilmiş oluyor.
 
Benim eşim Karadenizli ama batıda yaşıyoruz. Bizimle konuşurken hiç şiveli konuşmaz ama anneleri ile konuşurken ya da memleketine gittiğinde sanırsın sürekli şiveli konuşuyor.
 
Canim ben memur kızıyim. Her yörenin ağzı vardır bende . Konuşma bozukluğum hiç olmadı. .köyde uyum sağlayıp şehire geçince ayak uydurabiliyordum. Böyle şeylerden etkilenme hiç, ben belli yasa kadar lazca konuşmusum. Okadar çok bana kattiki bu konuşmalar heryere hemen ayak uydurup uyum sağlayabiliyorum. Kelime hazinem de güzeldi çocukken kısıtlı değildi.
 

Ben sizi anladım, çok bir bilgim olmamasına rağmen şöyle bir örnek vereyim. Babam memur olduğu için Arap kökenli vatandaşların çok fazla olduğu bir şehirde büyüdüm. Birçok arkadaşıma ailesi ana dil olarak Arapça öğretmemiş. Ama bunun sebebi farklı. Arapça gırtlak dili, Türkçe damak olarak biliyorum. Gırtlağı ilk olarak öğrenen damak dili konuştuğunda da gırtlaktan ses çıkartıyor, bu da aksanı farklılaştırıyor. Bu aksan yüzünden ayrımcılığa uğrarlar diye düşünmüşler. Ama mesela benim Arapça bilen arkadaşlarım da müthiş İngilizce konuşuyorlardı, ikisinin yardımıyla. Çok severdim bu farklılığı ve ne zaman büyüdüğüm şehirden bahsetmeye başlasam aksanım kayıyor. Bence çok güzel, iş hayatında da zorluk yaşamadım.
Bir de benim ailem aslen Anadolu'da bir şehirden geliyorlar, halen bıçağa pıçak der annem mesela. Hiç etkilenmedim.
Şiveyi duysun, ileride arkadaş arasında yapar güzel olur.
Tabii ki artikülasyon vs. var, uzman olmadığımdan tecrübemi yazdım.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…