- 3 Ocak 2013
- 7.362
- 14.472
- 448
- Konu Sahibi asfarovski
-
- #1
Bu atasözünü 13 yaşında falan öğrenmiştim ama anlamını şimdi şimdi öğreniyorum.
Pko ve tiroid hastasıyim doktorlar ta baştan uyardı kendi kendine hamile kalman zor diye ama oldu işte mucize oldu ve ben evlenir evlenmez hamile kaldım. Hamile kalamayacağima kendimi nasıl inandirdiysam artık adetim gecikince yine pko sandım ve doktora adet söndürücü versin diye gittiğimde öğrendim hamile olduğumu. Ve ikinci test teyit etti kimyasal olmadığını. 7. Haftada ben onun kalbini görmeye gitmiştim ama kasiktan göremeyince eşimi çıkardı odadan ve alttan baktı ben de karşımdaki ekrandan tabiki ama yoktu bebeğim orada yani vardı da yok. Gelişmemiş ama ben onun yüzünü rüyamda görmüştüm herşeyi ile görmüştüm oğlumu. Ama o gitti hastaneden bile çıkmadan kürtaja karar verdik ve topuklu ile gittiğim hastanede aldılar bebeğimi.
Biliyorum bunu yaşayan ne ilk ne de son kadınım. Normalde çok güçlü bilinirim çevremde. Amentu biliyorum veren aldı hayırlısı bu idi ama çıkmıyor içimden o benim mucizemdi. Çok koydu gidişi. Bir de esimin o zaman kavgalı olduğumuz için bebek yasamasin diye dua edişi. Eşimle aram ne kadar düzelmiş görünse de bir yanım onu hiç affetmiyor. Bir de bana eğer imanin güçlü olsa bu kadar üzülmezsin diyor. Ben isyan etmiyorum ama onu çok ama çok özlüyorum. Kimseye belli edemiyorum çok yakın olduğum arkadaşlarım bebek bekliyor ya da yeni doğum yaptı dayanamıyorum onları görünce. Dediğim gibi ne isyan etmek ne de şikayet etmek derdim. Sadece paylaşmak istedim. Nefes alamıyorum hiçbirşey canım istemiyor evet 4,5 ay oldu onu kaybedeli ama bu acı azalacağına artıyor. Ne olur başından geçenler bir fikir versin ben çok özlüyorum emir bera mi. Lütfen bana ya sakat dogsaydi ya da büyüyunce ölseydi demeyin ben kimsenin acısını küçümsemiyorum neden böyle oldu diye isyan etmiyorum sadece ciğerim yanıyor
Pko ve tiroid hastasıyim doktorlar ta baştan uyardı kendi kendine hamile kalman zor diye ama oldu işte mucize oldu ve ben evlenir evlenmez hamile kaldım. Hamile kalamayacağima kendimi nasıl inandirdiysam artık adetim gecikince yine pko sandım ve doktora adet söndürücü versin diye gittiğimde öğrendim hamile olduğumu. Ve ikinci test teyit etti kimyasal olmadığını. 7. Haftada ben onun kalbini görmeye gitmiştim ama kasiktan göremeyince eşimi çıkardı odadan ve alttan baktı ben de karşımdaki ekrandan tabiki ama yoktu bebeğim orada yani vardı da yok. Gelişmemiş ama ben onun yüzünü rüyamda görmüştüm herşeyi ile görmüştüm oğlumu. Ama o gitti hastaneden bile çıkmadan kürtaja karar verdik ve topuklu ile gittiğim hastanede aldılar bebeğimi.
Biliyorum bunu yaşayan ne ilk ne de son kadınım. Normalde çok güçlü bilinirim çevremde. Amentu biliyorum veren aldı hayırlısı bu idi ama çıkmıyor içimden o benim mucizemdi. Çok koydu gidişi. Bir de esimin o zaman kavgalı olduğumuz için bebek yasamasin diye dua edişi. Eşimle aram ne kadar düzelmiş görünse de bir yanım onu hiç affetmiyor. Bir de bana eğer imanin güçlü olsa bu kadar üzülmezsin diyor. Ben isyan etmiyorum ama onu çok ama çok özlüyorum. Kimseye belli edemiyorum çok yakın olduğum arkadaşlarım bebek bekliyor ya da yeni doğum yaptı dayanamıyorum onları görünce. Dediğim gibi ne isyan etmek ne de şikayet etmek derdim. Sadece paylaşmak istedim. Nefes alamıyorum hiçbirşey canım istemiyor evet 4,5 ay oldu onu kaybedeli ama bu acı azalacağına artıyor. Ne olur başından geçenler bir fikir versin ben çok özlüyorum emir bera mi. Lütfen bana ya sakat dogsaydi ya da büyüyunce ölseydi demeyin ben kimsenin acısını küçümsemiyorum neden böyle oldu diye isyan etmiyorum sadece ciğerim yanıyor