- 5 Aralık 2015
- 5.789
- 11.603
- 248
- 37
Konu çocuk sahibi olmak ama bundan önce genel bilgileri vermek istiyorum ki empati yapması kolay olsun.
Eşimle uzun zamandır beraberiz 3 yıldır güzel giden bir evliliğimiz var.
Ufak tefek sorunlarımız oluyor kıskançlık vs ama bunlar tatlı sürtüşmeler ciddi tartışmalarımız olmaz
Gerçekten ciddi bir mevzu var ise sinirimiz geçmeden konuşmayız
Mutlaka ortak bir noktada buluşuruz ikimizde gerekli adımları atarız
Lisans bittikten sonra akademik hayallerımden vazgeçip çalışmaya başlamıştım
Eşimin ısrarı ve desteğiyle işi bıraktım sınavlara hazırlandım hiç alakası olmadığı halde beraber ders çalıştık her anlamda destek oldu
Biri farmakoloji diğer biyokimya iki alanda yüksek lisansa başladım
Biri bitti diğerinde tez dönemindeyim
Bu arada tübitak projesinde görev aldım oda bitmek üzere
Eşim 8 yıldır aynı firmada çalışıyor arada yurt dışı görevleri oluyor ama bunlar en fazla 1 ay sürüyordu
Özlüyoruz elbet ama onun dışında sorun etmedik
Sevdicek tek çocuk
Çocuklara aşırı düşkün
Etrafımızdaki arkadaş/akraba ların çocuklarıyla bir araya geldiğimizde ilgilenir hediyeler alır
Bunu gerçekten keyif alarak yapar
Sevgili olduğumuz dönemden beri hemen çocuk sahibi olmak istediğini bilirim
Hatta bebeklerimizin isimleri dahi bellidir.
Daha öncede çocuk sahibi olmak aşkı etkilermi gibi bir konu açmıştım
Çocuk sahibi olmaya kendimi hazır hissetmiyordum
Birçok endişem vardı
İyi yetiştirebilirmiyim
İlişkimizi etkilermi
Ya iyi bir anne olmazsam gibi gibi..
Eşime hazır olmadığımı en azından iki yıl beklememizi istediğimi söylemiştim
Üzüldü ama itiraz etmedi kendisi korundu
İki hafta kadar önce bu konuyu konuştuk artık hazır hissettiğimi söyledim
Havalara uçtu
Dün yeni bir gelişme oldu
Eşimin yurt dışı görevi var
Oldukça uzak bir ülke
Ekimde gidecek ve 9 ay kalacak
Bu süreçte belki toplam bir ay ancak gelebilir yanıma
Bu gelişmeden sonra kafam karıştı
Hemen olurmu bilemeyz tabiki nasip ama olursa
Bu süreçte hamileliği nasıl kaldırabilirim onsuz geçirmek istermiyim bilmiyorum
Eşimle konuşmadım henüz oda birşey demiyor ama bakışlarından anlıyorum aklı çıkıyor vazgeçtim diyeceğim diye
Çok iyi bir eş çok iyi bir baba olacağınada eminim haksılık etmek istemiyorum ama yanlış karar vermekte istemiyorum
Şimdi tüm bu bilgiler ışığında empati yapmanızı istiyorum
Benim yerimde olsanız ne karar verirdiniz?
Edit 1 ; Eşime sebepleriyle beraber ertelemek istediğimi anlattım
O bana sadece beni hayal kırıklığına uğrattın dedi ve evden gitti
Geceyi arabada geçirmiş konuşmadık koltukların durumundan anladım
Sabah eve geldi üzerini değiştirdi konuşalım dedim konuşmak istemediğini söyledi
İlk kez ayrı uyuduk oldukça kızgındım ne ı aradı ne ben bütün gün konuşmadık
Edit 2 ; Akşam eşim elinde bir eyor la geldi öküz bulsam onu alacaktım ama yoktu çocuk sahibi olmak konusunda hala aynı düşünüyorum
Ben baba olmak istiyorum artık elimden gelenin fazlasını yapacağımı destek olacağımı bil
Geceyi ayrı geçirdiğimiz için özür dilerim evden gitmememliydim dedi
Bende uzatmadım sarıldık geçti konu yine askıda oluruna bırakacağım sanırım
Eşimle uzun zamandır beraberiz 3 yıldır güzel giden bir evliliğimiz var.
Ufak tefek sorunlarımız oluyor kıskançlık vs ama bunlar tatlı sürtüşmeler ciddi tartışmalarımız olmaz
Gerçekten ciddi bir mevzu var ise sinirimiz geçmeden konuşmayız
Mutlaka ortak bir noktada buluşuruz ikimizde gerekli adımları atarız
Lisans bittikten sonra akademik hayallerımden vazgeçip çalışmaya başlamıştım
Eşimin ısrarı ve desteğiyle işi bıraktım sınavlara hazırlandım hiç alakası olmadığı halde beraber ders çalıştık her anlamda destek oldu
Biri farmakoloji diğer biyokimya iki alanda yüksek lisansa başladım
Biri bitti diğerinde tez dönemindeyim
Bu arada tübitak projesinde görev aldım oda bitmek üzere
Eşim 8 yıldır aynı firmada çalışıyor arada yurt dışı görevleri oluyor ama bunlar en fazla 1 ay sürüyordu
Özlüyoruz elbet ama onun dışında sorun etmedik
Sevdicek tek çocuk
Çocuklara aşırı düşkün
Etrafımızdaki arkadaş/akraba ların çocuklarıyla bir araya geldiğimizde ilgilenir hediyeler alır
Bunu gerçekten keyif alarak yapar
Sevgili olduğumuz dönemden beri hemen çocuk sahibi olmak istediğini bilirim
Hatta bebeklerimizin isimleri dahi bellidir.
Daha öncede çocuk sahibi olmak aşkı etkilermi gibi bir konu açmıştım
Çocuk sahibi olmaya kendimi hazır hissetmiyordum
Birçok endişem vardı
İyi yetiştirebilirmiyim
İlişkimizi etkilermi
Ya iyi bir anne olmazsam gibi gibi..
Eşime hazır olmadığımı en azından iki yıl beklememizi istediğimi söylemiştim
Üzüldü ama itiraz etmedi kendisi korundu
İki hafta kadar önce bu konuyu konuştuk artık hazır hissettiğimi söyledim
Havalara uçtu
Dün yeni bir gelişme oldu
Eşimin yurt dışı görevi var
Oldukça uzak bir ülke
Ekimde gidecek ve 9 ay kalacak
Bu süreçte belki toplam bir ay ancak gelebilir yanıma
Bu gelişmeden sonra kafam karıştı
Hemen olurmu bilemeyz tabiki nasip ama olursa
Bu süreçte hamileliği nasıl kaldırabilirim onsuz geçirmek istermiyim bilmiyorum
Eşimle konuşmadım henüz oda birşey demiyor ama bakışlarından anlıyorum aklı çıkıyor vazgeçtim diyeceğim diye
Çok iyi bir eş çok iyi bir baba olacağınada eminim haksılık etmek istemiyorum ama yanlış karar vermekte istemiyorum
Şimdi tüm bu bilgiler ışığında empati yapmanızı istiyorum
Benim yerimde olsanız ne karar verirdiniz?
Edit 1 ; Eşime sebepleriyle beraber ertelemek istediğimi anlattım
O bana sadece beni hayal kırıklığına uğrattın dedi ve evden gitti
Geceyi arabada geçirmiş konuşmadık koltukların durumundan anladım
Sabah eve geldi üzerini değiştirdi konuşalım dedim konuşmak istemediğini söyledi
İlk kez ayrı uyuduk oldukça kızgındım ne ı aradı ne ben bütün gün konuşmadık
Edit 2 ; Akşam eşim elinde bir eyor la geldi öküz bulsam onu alacaktım ama yoktu çocuk sahibi olmak konusunda hala aynı düşünüyorum
Ben baba olmak istiyorum artık elimden gelenin fazlasını yapacağımı destek olacağımı bil
Geceyi ayrı geçirdiğimiz için özür dilerim evden gitmememliydim dedi
Bende uzatmadım sarıldık geçti konu yine askıda oluruna bırakacağım sanırım
Son düzenleme:
