ben öyle düşünmüyorum ya,
hani mesai saatlerinin uygunluğundan bahsediyorsa tamam.
ama 8-5 çalışıp ofiste o kadar zaman harcayacaksam faydalı bir şeyler yapmak isterim. Şirket de benim suyumu çıkarabilir :)
tabi part time çalışmaya da hayır demezdim :)
sahi bu doğum sonrasi part time çalışma hakkı ne oldu, bilen biri var mı?
haberler klasik sanki o iş olmuş onaylanmış gibi anlatıyorlar da, yeni bir arkadaş işe geri döndü bebeği 6 aylık.
o da insan kaynlarına sormuş da yok demişler.
Keşke ortası olsa bilgece, tüm gün çalışmak da insanı köle haline getiriyor. Kendi mesleğime uygun parttime iş bulsam maaşına bakmayacağım
bir defa gelinen hayatta sabah 8 akşam 5 çalışma
- bir de ebedi hayata inanmıyorsan anlamsızlığı iyice ayyuka çıkan saçmalık.
zaman zaman gelen ani bunalım nedenlerinden sadece bir tanesi. ölecez lan? ölecez anlıyor musunuz? çok zengin olsak, harika mobilyalarımız olsa, çok saygıdeğer bir statü edinsek nedir yani? mezara mı götürecez klişesine bağlıyorum bak o kadar çaresizim.
en çok boş vakti olan işe koşunuz, en çok para verene değil.
insanların size en çok gülümsediği semtte yaşayınız, en asortik olanında değil.
yemeklerini en sevdiğiniz restorana gidiniz, en pahalıya değil.
en rahat ettiğiniz kıyafetleri giyiniz, en zengin gösterenleri değil.
yanında en çok rahat ettiğinize, en çok sevdiğinize gidiniz, mecbur olduğunuza değil.
içinizden geleni yapınız, toplumun istediklerini değil.
ölecez lan?!
Ben bu yazıyı ekşide yeni okudum,niye bilmiyorum ama çok etkilendim; en çok da başlığa da yazdığım cümleden. Yazan ne doğru yazmış. Yalnız en çok boş vakti olan iş derken? Öyle iş var mı kiVarsa öneriler,bu saatten sonra iş değiştirmeye razıyım.
aa sen bebek yapayımmı diyordun geçenlerde bu ne hız yawBen işi bırakmakta istemiyorum
yine maas alayım ama evde olacagım, cocuklarımla ılgılencem yemek yapcam ıstedıgım saate kadar uyuyabılecegın, yolda karsılastıgım komsumun evıne kahve ıcmeye gıdebılecegım
ama ben yınede ısı bırakmak ıstemıyorum cunku o zaman bana bıcılen hayata razı gelmeyecegımı bılıyorum
sanırım yılbasında bılet almalıydım ya
Yani kısaca memur olun diyo :)
İnsan elbette çalışmalı; rahat yaşamak için,çocuğuna iyi bir gelecek için,akşam eve geldiğinde eşiyle sohbet edebilecek bir sürü konu bulup günü değerlendirebilmek için, çevre edinebilmek için...Bu böyle uzar gider. Ama bazı insanlar şanslı,daha az çalışma saatleri olabiliyor.Belki tam saat çalışan kadar kazanmıyor ama bu yazdıklarımı yaşayabiliyor.Ben onun peşine düştüm galiba,öyle işler var mı diye düşünmeye başladımAhh benim bam telim
Ben aylardır işsizim. Bu işsizliğim süresince 1 evde yapılan iş, 1 taşınma(şehir değişikliği), 1 iş değiştiren eş gördüm.
Bolca da maddi sıkıntı, ertelenen ufak tefek ihtiyaçlar da tabii.
Ama iş bulma sitelerine bile bakmak istemiyorum. Çünkü çalışırsam hayattan kopacağım.
Evimi özleyeceğim. "Daha erken yeeaaa eşim gelene kadar 10 kere pişer pilav." rahatlığını mumla arasam bulamayacağım.
Muhtemelen İETT'yi zengin edeceğim. Yine eskisi gibi yol boyunca -ben napıyorum?- temalı düşüncelerin ağına düşeceğim.
Kısacası özgürlüğümü feda edeceğim.
Lakin böyle de olmuyor. Böyle de özgür değilim. Bir kadın olarak kuaförümün yolunu unuttum. Saçlarımla dertleşiyorum.
Daha bu sabah bankadan gelen mesajla irkildim, kredi kartı borcunu ödemezsen ensendeyiz küçük hanım diyor.
Böyle de mutlu değilim ki.
Hem sistemden çıkmayıp hem de sistemin getirdiği mecburiyetlerden kaçamayız.
Eğer arabanı seviyorsan benzin fiyatıyla barışık olacaksın. Bunun için de büyük ihtimalle çalışmalısın. Çalışmayayım diyorsan da arabanı sat, yayan git her yere. Oluyor mu, olmuyor.
"Hadi bir güzel mercimek köftesi yapayım." diyecekken evde mercimeğin eksik olduğunu hatırlayıp "Neyse zaten o kadar da canım çekmemişti." der halde özgür olunmuyor. Ben olamıyorum. Kendimi kandıramıyorum. Tıpkı çalışırken çok mutlu olduğum, kazandığım paranın tüm sıkıntılara değdiği yalanıyla kendimi kandıramadığım gibi...
Ben aylardır işsiz ve depresifim. Sıkıştım. Ne tarafa dönersem döneyim duvara çarpacağım gibi geliyor.
Freelance denen bir çalışma şekli var. Bir akım aslında. Bilgisayarın neredeyse ofisin orası. İstersen dünyanın öbür ucuna git, işin de seninle geliyor. Bunun için beceri sahibi olmak gerekiyor ama. Web tasarım, e-pazarlama tarzı işler oluyor haliyle. İlgini çekerse araştır derim. Çünkü yarı zamanlı işlerin çoğu mağazalarda reyon düzenlemeye dayanıyor. Onda da tam zamanlı çalışsam daha iyiydi en azından aldığım paraya değer diyorsun... Hiç yapmadım cesaret de edemem. Yapanlardan duyduğum bu. Belki senin şansın vardır, beğeneceğin bir iş bulursun.İnsan elbette çalışmalı; rahat yaşamak için,çocuğuna iyi bir gelecek için,akşam eve geldiğinde eşiyle sohbet edebilecek bir sürü konu bulup günü değerlendirebilmek için, çevre edinebilmek için...Bu böyle uzar gider. Ama bazı insanlar şanslı,daha az çalışma saatleri olabiliyor.Belki tam saat çalışan kadar kazanmıyor ama bu yazdıklarımı yaşayabiliyor.Ben onun peşine düştüm galiba,öyle işler var mı diye düşünmeye başladım
Herkes farklı ya.Stres yaşamak istemiyorum demişsin ya; bana göre de evde eşini beklemek, hep aynı şeyleri yaşamak,arkadaşların çalıştığını görmek stres yaşatıyor. Bir sebep olsa işe uzunca ara veririm,verdim de kızım 1buçuk yaşına gelene kadar işe gitmedim. İkinci nasip olursa yine ara veririm ama bir yaşa kadar büyüdükten sonra evde olmak beni mutlu etmiyor. 6buçukta evden çıkıp akşam 7 buçukta dönmek mutlu ediyor mu? Hayır o da mutlu etmiyor. Memur olayım diye kpss hazırlanıyorum, bugün de bu yazıyı görüp etkilendim İş hayatına dair bir şeyleri değiştirmek istiyorum,hayırlısı artık. Belki senelerce burada devam edeceğim Allah bilirBen her zaman mutlu olunmasi taraftariyim.
Calismiyorum. Calismak, bir suru insanla diyalog halinde olmak, herkesin tabiri ile bir seyler uretmek beni mutlu etmiyor. Aslini isterseniz cogu meslegin bir sey urettigine de inanmiyorum. Maddi sebepler olmasa da 8 5 calisirim diyen arkadaslara saygi duyarim.
Ki calistigim donemde 8.30 - 19.00 calistim. Calissam yine bu olacak, istemiyorum. Sorun sabah erken kalkmak vs degil. Bir cok calisandan erken kalkiyorum. Ama ben rahat yasamayi seviyorum. Stres yasamak istemiyorum. Gun icinde yaptigim keyiflerden vazgeçmek istemiyorum, mutfakta harcadigim zaman azalsin istemiyorum
Icimden geleni yapmayi seviyorum.
Eger bir aksilik olmazsa bir kac ay icinde bir is kurulacak. Daha dogrusu ailenin benim gibi bir ferdi daha var, sanirim ikimize aciyan aile buyukleri bunlar da calissin diye dusunuyor.eger o olursa yari home office, ya da gunde bir kac saat isyerine ugramali bir isim olacak. Memnun olur muyum bilmiyorum. Yukaridaki sebepler hala geçerli.
Ha diyelim ki olmadi. Ya da esimin isleri bozuldu, kazandigi yetmedi, yetse tatmin etmedi vs vs. O zaman en basa doner, aksam 7ye kadar mecburen calisirim.
Maddi olarak yeteri ucret yoksa manevi tatmin cok zor. Yani 500 tl kazanayim ama haftada 2 gun calisayim olayi ay sonunu getiremeyen birinin yapacagi sey degil.
Arkadaşına ve çocuğuna çok üzüldüm,böyle vicdansız insanlar keşke yönetici olmasa...Sabah istediğim saatte kalkıp oğlumla gezmelere gitmeye,
Yemeğimi istediğim saatte yapıp istediğim saatte yemeye,
Oğlum hasta olduğunda 24 saat başında durmaya,
İki ev işi yapıp da aman bi kahve molası vereyim diye kendimi ödüllendirmeye,
Hastalandığım zaman kimseden izin almak zorunda kalmadan hastanete gitmeye vs. Öyle alışmışım ki aslında...
Oğlum biraz büyüsün çalışayım derdim öncedne şimdi açıkcası eskisi kadar istemiyorum.
Çalışan arkadaşlara bakıyorum sabaha kadar çocuklarla uğraşıp sabah erkenden çocukları hazırlayıp işe gidiyorlar.
Akşam gel yemek temizlik çocuğu yıka uyut hepsi yine kadının üzerinde.
Geçen hafta çalışan bir arkadaşımı kreşten aramışlar çocuk çok hasta diye çıkmasına iki saati varmıi patron izin vermemiş kız ağlamaktan helak olmuş 2 saat bir ömür gibi geçti diyor. O şekilde 3 gün daha çocuğunu kreşe bırakıp işe gitti.
Allah'ım bir anne için ne kadar zor. O kadar üzüldüm ki. Kendimi yerine koydum ve çok kötü oldum ama arkadaşımın eşi düzenli çalışmıyor işi de iyi değil arkadaşım mecbur çalışmak zorunda yani.
Ben kendime bakınca kirada yaşıyoruz ama kiramızı ödeyip istediğimizi alacak kadar eşim kazanıyor Allah bereket versin aç değiliz açıkta değiliz. İlerde işleri iyi giderse arabamız var bi ev alırız kendimize yeter. Çocuğumuzun ihtiyaçlarını karşılayabiliyoruz. Belki kolejde okutamayız fakat gözüm göre göre büyütürüm. Hastalandığında yanında olurum. Birlikte zaman geçiririm oyunlar oynarım ne bileyim çalışma fikrinden iyice soğudum.
Ayrıca İlk konuşmasını, ilk emeklemesini ilk yürüyüşünü, söylediği her ilk kelimeyi duyabilmek hiçbir servete değişilemez.
Kesinlikle özellikle annelere karşı daha dikkatli olmalı yöneticiler.Arkadaşına ve çocuğuna çok üzüldüm,böyle vicdansız insanlar keşke yönetici olmasa...
Çocuğun kaç yaşında? Belli bir yaştan sonra onlar da sosyalleşmek istiyor,kreş yaşı gelince belki sen de evde bunalıp dönmek istersin.İlk zamanlar bebeğiyle anne ilgilenmeli onda hemfikiriz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?