Aslında bir erken cocukluk uzmanı olarak konu sahibinin çocuğundan bu şekilde ayrı kalmasının çocuğun uzerinde nasıl bir etki etki birakabilceginden biraz bahsetseniz güzel olur. Belki bilmiyordur.
Ne kadar kibarsınız.
Konu sahibinin ve eşinin, bu konuda bilgi sahibi olmadığı çok belli aslında.
0-2 yaş arasında çoçuğun annesiyle,sonra da babasıyla olan ilişkisi tüm kişiliğini ve hayatını etkileyecek kadar önemli ve belirleyicidir.
Bebek, bu dönemde ihtiyaçlarını (beslenme,bakım,fiziksel temas,sevgi,güven) ağlayarak ifade eder,anne veya temel bakım veren onun bu ihtiyaçlarını olumlu bir tavırla karşıladıkça gelişir ve büyür.
Yetimhanelerde bakılan ve tüm fiziksel ihtiyaçları karşılandığı halde, duygusal ihtiyaçları yeterince karşılanmadığı için büyüyemeyen hatta hayatını kaybeden bebekler olduğu araştırmalarla sabittir.
Merak edenler Web'e 'Romanya'daki yetimhaneler' yazıp araştırabilirler.
Kısacası çocukların karnını doyurup, altını temizlemek yetmiyor onların büyüyüp gelişmesi için.
Çocukluk travmaları hakkında yazılmış en önemli kitaplardan biri olan 'Köpek Gibi Büyütülmüş Çocuk' adlı gerçek olayları aktaran kitapta,özellikle 0-1 yaş arasında beyin sapının gelişiminde, annenin veya temel bakım verenin tavrının ve çoçuğa yaklaşımının önemi anlatılır.
Beyin gelişimindeki aksaklık veya gerilik ilerdeki tüm hayatımızı etkiler.
0-2 yaş arasında güvenli bağlanmanın oluşabilmesi için bebeğe mümkünse annesi bakım vermeli.
Güvenli bağlanma, çocuk için hayati bir ihtiyaç.
Anne çalışıyorsa,çocuk mümkün mertebe,
kendi evinde,tanıdığı,bildiği ortamda bakılmalıdır.
Anne, işten eve geldikten sonra, ilk iş olarak, çoçuğun ihtiyaç duyduğu ilgi,sevgi ve fiziksel teması sağlamalıdır.
Konu sahibinin durumunda olduğu gibi çocuk,aile büyüklerinin evinde bakılıyorsa,
günün kalanını mutlaka anne-babasıyla birlikte geçirmeli.
Çoçuğun sadece hafta sonunda evine geldiği durumlarda, ne yazık ki çocukla anne-baba arasında duygusal bir kopukluk olması muhtemeldir.
Çocuk ebeveynleri ile o sevgi ve güven bağını bir türlü kuramaz, çünkü bunu nasıl yapacağını öğrenememiştir.
Bu tip çocukların güvensiz,tedirgin,içe kapanık,duygularını tanıma ve ifade etmekte ve başkalarının duygularına empati göstermekte güçlük gibi sorunlar yaşaması hiç şaşırtıcı olmayacaktır.
Son söz olarak hamile veya yeni anne olmuş genç üyelere söylemek istediğim bir şey var.
Evimize yeni bir eşya aldığımızda düzgün çalışsın,aman bozulmasın diye kullanma kılavuzunu okuyoruz değil mi?
Çocuklarımızın evdeki eşya kadar değeri yok mu ki;
İnsan; çocuk sahibi olmaya karar verdiğinde:
Bebek nasıl doğar?
Nasıl büyütülür?
Fiziksel ve duygusal ihtiyaçları nedir?
Nasıl karşılanır?
Karşılanmadığında ne olur?
Sorularının cevabını merak etmez, aramaz, bulmaz?
Ben de bunu merak ediyorum.
