tam diğer tarafa yazarken bu konuyu gördüm ruh eşimin konusuna yazayım dedim :) oğlunun yaşadığı durum o kadar normal ki.. bizde de ilgi, oyun alanı, evcil hayvan, havuz, ps, bilgisayar, arkadaş ne ararsan var ama iş "dedeye gitmek" olunca hepsi bir kenara atılıp koşarak gidiliyor.. bir dönem cidden anlayıp sorgulamaya çalıştım ama çıkarttığım sonuç; çocuklarda (özellikle ergenlik dönemine yaklaşırken) ciddi bir kaybetme korkusu yaşanıyor.. özellikle babacığın hastanede yatıp bir süre onun sıkıntısını içinde taşıdığı için artık daha da endişeli.. bunu normale döndürmenin yollarından biri babanın sık sık size gelmesi, her şey normal izlenimi vermesi.. diğeri de daha gitmeden senin anlaşma yapman.. mesela ctesi gittiği zaman "pazar sabahı gelip seni alacağım tamam mı" de, günü sen belirle Milanam.. kendi babamdan yola çıkayım, dedeler çok sakin, anlayışlı, toleranslı davrandıkları için çocuklar büyüklerin yanında çok daha huzurlular.. biz biraz daha kontrolcü, düzen taraftarı ve kuralcı kalıyoruz.. büyüdükçe bunun da farkını ayırt ediyor minikler :) zamanla geçecek bir şey olduğuna emin olabilirsin ama, kesinlikle yasaklayarak tepki çekme.. özgürmüş gibi bırak, ama geliş gidiş günlerini de sen ayarla :)
