• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Endişelenmekte haklı mıyım?

Kekelemeyle birlikte başka tikleri var mı çocuğunuzun göz kırpma, mimikler gibi.
Kekeliyorsa onun sözününü kesmeyin sakın veya onun yerine tamamlamayın. Çocuk iyice gerilir.
Kekelemenin altında ruhsal bir problem olabilir. Belki sizinle gün içinde birlikte değil bundan kaynaklı da olabilir...
Bakıcı teyze ile alakalı bir şey söylemek istemiyorum açıkçası...
 
Gurbette olduğum için bebeğimi bı saat bile biyere birakamiyorum..Kendim buyutuyorrum ve hemen hemen o dönemlerde benim oğlumda da heceleyerek sürekli tekrar ederek konuşma oldu..Ve kelimeleri gayet düzgün söyleyen bi çocukken gerileme oldu.inanin sebebini bilmiyorum ben geçeceğini tahmin ediyordum..buyuyorlar sonuçta.Hemen gecmedi bikac ay sonra çok düzenli konuşmaya basladi.Ben bakiciyla alakalı diye dusunmedim.pedegoga götürecek bir durum da gormedim inanın.
 
iyi geceler arkadaslar
Benim 20 aylık bir kızım var çalışan bir anneyim. Kızımı geçen yıl olduğu gibi bu sene de bakıcı teyzesine bırakıyorum ama geçen yıl hiç sorun yaşamazdım onu çok sever bazen mızmızlansa da yine de giderdi
Şimdi sabahları ayrılmak hiç istemiyor bana öyle bir yapışıyor ki ayrılmak çok zor oluyor ve içli içli ağlıyor ki yürek dayanmaz
Ama akşam olup almaya gittiğimde benden kaçıyor gelmek istemiyor gidip bir yere saklanıyor ve bana ordan bakıyor ya da direk yere yatıyor onu almayayım diye
Aldıktan sonra uyum sağlıyor eskiye dönüyoruz ama bu hergün böyle devam ediyor

Başka bir konu da epey kendini anlatacak kadar konuşmaya başladı Ama bir kaç gündür konuşmasında bir gariplik var
Böyle kekeliyor gibi ama kelimeyi bütün halde tekrarlıyor mesela ; nereye gidelim kızım diyorum - atta atta atta gidelim diyor ya da
Bişey isteyeceği zaman böyle ismini bir kaç kez tekrarlıyor
Sizler böyle seyler yaşadınız mi ?
Bunlar normal seyler mi ?
Şimdiden teşekkür ederim
Öncelikle evladınızı Allah bağışlasın canım bence dikkatinizi çekmek istiyor kekleme olması direk aklıma bunu getiriyor eğer bakıcıyla bir sorunu olsaydı o ortamdan sizi görür görmez kaçardı pedelog la görüşmenizi tavsiye ederim çok zaman almaz ve çabuk atlatır kekeleme problemini nacizade tavsiyem budur :KK66:
 
Cünkü sadece adem günes baglanma mevzusuna abartili bir sekilde önem verip yalnis bir sekilde annelere yayiyor. Cünkü sadece adem günes cocuklarin 3 yil annesinin yaninda kalmasini, hatta ayni oda'da kalmasini söylüyor.

Baglanmak yada kaygili baglanmak, anne ile bagli olmasi ile alakasi yoktur. Asil tam tersi, cocugun dünyayi nasil kesf ettigi ile alakalidir. Yani sorun anneye bagli olup degil, bagimli,olup olmamasidir.

Bu yüzden Bowlby yaptigi deneylerde ilk basta cocuk ile annesini bir odaya alip, sonra 3üncü bir sahisi getirirdi. Sonrada bebegi o sahis ile yalniz birakirdi. Ve bunuda cocugun tepkisine bakiliyordu. En ideal tepki cocugun annesini liman olarak görüp fakat etrafi kesf etmekten korkmamasidir.

Cocugun sadece anneye yapismasida iyi bir tepki degildir, tamamen anneyi yok saymasida iyi bir tepki degildir.

Simdi teori bu iken, nasil sagliksiz baglanma teshisini koyuyorsunuz?? Hadi diyelim teori bu degil, teori sizin algiladiginiz gibi, o halde niye baba calistiginda, babaya sagliksiz baglanmadan bahs edilmiyor??

Evet sosyallesmek cocuklar icin bir ihtiyactir. Kekelemesi ve bakici ile baglanti olma ihtimali azdir. Olsaydi hem bastan olurdu, hem cocuk daha farkli tepkiler verirdi. Örnegindeki anne onu almaya gittiginde derhal cikmak istemesi gibi.

Kekelemesi icin cocuk doktor yada pedagog ile görüsebilir konu sahibi.
Siz o teorinin icerigini bildiginden emin misiniz? Birde Ainsworth'un yabanci durum calismasini okuyun o zaman. Odaya yabancilar sokulur evet. Cocuklar yabancilarla yalniz birakilir. Anne odaya dondugunde tepkisine bakilir. Anne odadan ciktiginda asiri tepki veren, ofke sacan anne odaya dondugunde de ona kizan, gitmek istemeyen cocuklar icin "kaygili baglanma" denir. Galiba Adem Gunes ile Ainsworth birlikte calismislar.

3 yas cok onemlidir. Cunku bu 3 yilda cocuk konusmayi ogrenir. Tuvalet egitimi alir. Kendi basina yemek yemeyi ogrenir. Kendi basina uyumayi, emiyorsa memeden ayrilmayi ogrenir. Bu arada medyadan uzak kalmalidir. Cocuk en temel ihtiyaclarini bir bakici degil, anne karsilamali. Cunku bu sevgiyi hicbir bakici veremez.

Kotu bir haberim daha var. Kadin erkek esit olsa bile, cocuklugun ilk yillarinda anne baba esit olamiyor. 9 aylik hamilelik sureci, dogum ani, dogum sonrasi emzirme ve bakimlar sayesinde anne ve bebek bagi babanin onune geciyor. Bu yuzden isten geldiginde kaliteli zaman gecirebilen bir baba varsa cocuk onunla guvenli baglanma yasayabilir.

Cocuklar tabiki sosyallesmeli bu 3 yil icinde. Ama anne gozetiminde. 3 yas sonrasinda zaten krese verebilirler. 2 yas cocuklarini krese yarim gun (9-12) ancak verebilirler. Oda guvenli baglanma yasamis bir cocuksa.

Her seyi cok bilen ama ne bildiginden de haberi olmayan biri gibisiniz. Ayrilmak.istemeyen anne bebeklere gaz verip de ayrilmalarinin normal oldugunu soylemeyin artik.
 
Size tecrübeleriyle yardım edecek kişilerden biriyim. 2 çocuk büyüttüm.
Çocukların her tavrına bir anlam yüklemeyin. Ergenlik bitene kadar kaç karakter değiştirecekler biliyor musunuz?
Çocuk size işe gittiniz diye tepki gösteriyor olabilir. Dil gelişimiyle alakalı bir şey yaşıyor olabilir. Yani ihtimaller çok yüksek.
Güvenli güvensiz bağlanmaları, çocuğu bırakıp işe gitmenin çocukta güvensizlik yaratmaları gibi olayları bırakın. Ben 2 çocuğumu da kendim büyütmedim. Maşallah psikolojik bir sorun olmadığı gibi oldukça akılları başında ayakları yere basan özgüvenleri yüksek çocuklar.
Anneleri ile büyüyen çocuklar başarılı, güvenli de anneleri çalışan çocuklar başarısız güvensiz mi? Size bunu çürütecek bir sürü örnek verebilirim.
Çocuğunuz bakıcıdan gelmek istemiyorsa seviyordur. Vücudunda darp izleri var mı ona bakın. Konuşmasıyla ilgili konuda ise takıldığı zaman hiç tepki göstermeyerek (eğer tepki gösterirseniz ilgi çekiyorum diye inadına kekeliyebilir) sanki normalmiş gibi davranın.
 
Kreşe göndermek daha iyi olmaz mı? Tek kişiye bağımlı olması iyi değil bence çocukların bu anne de dahil. Sonra pasif ve yönetilebilir oluyorlar. Tüm sülalem, çevrem çalışıyor, kuzenlerin hepsi süper eğitimli evli barklı mutlu insanlar. Hiç annesi çalışmış diye sıkıntı yaşayan akrabam ya da arkadaşımın çocukları olmadı. Aksine kendilerine güvenleri oluyor bence. Büyüyünce anlaşılıyor aradaki fark.
 
Siz o teorinin icerigini bildiginden emin misiniz? Birde Ainsworth'un yabanci durum calismasini okuyun o zaman. Odaya yabancilar sokulur evet. Cocuklar yabancilarla yalniz birakilir. Anne odaya dondugunde tepkisine bakilir. Anne odadan ciktiginda asiri tepki veren, ofke sacan anne odaya dondugunde de ona kizan, gitmek istemeyen cocuklar icin "kaygili baglanma" denir. Galiba Adem Gunes ile Ainsworth birlikte calismislar.

3 yas cok onemlidir. Cunku bu 3 yilda cocuk konusmayi ogrenir. Tuvalet egitimi alir. Kendi basina yemek yemeyi ogrenir. Kendi basina uyumayi, emiyorsa memeden ayrilmayi ogrenir. Bu arada medyadan uzak kalmalidir. Cocuk en temel ihtiyaclarini bir bakici degil, anne karsilamali. Cunku bu sevgiyi hicbir bakici veremez.

Kotu bir haberim daha var. Kadin erkek esit olsa bile, cocuklugun ilk yillarinda anne baba esit olamiyor. 9 aylik hamilelik sureci, dogum ani, dogum sonrasi emzirme ve bakimlar sayesinde anne ve bebek bagi babanin onune geciyor. Bu yuzden isten geldiginde kaliteli zaman gecirebilen bir baba varsa cocuk onunla guvenli baglanma yasayabilir.

Cocuklar tabiki sosyallesmeli bu 3 yil icinde. Ama anne gozetiminde. 3 yas sonrasinda zaten krese verebilirler. 2 yas cocuklarini krese yarim gun (9-12) ancak verebilirler. Oda guvenli baglanma yasamis bir cocuksa.

Her seyi cok bilen ama ne bildiginden de haberi olmayan biri gibisiniz. Ayrilmak.istemeyen anne bebeklere gaz verip de ayrilmalarinin normal oldugunu soylemeyin artik.


Ilk önce baglanma teorisi 70li yillardan geliyor. Evet cocugun anne'nin geri geldiginde tavirlarina bakiliyordu fakat bircok baska seylerede bakiliyor. Ki bu konuda bile dediginiz cikmadi. Bu örnekte anne geri geldiginde cocuk agresiv olmuyor. Tam tersi, cocuk hatta anne ile geri eve gelmek istemiyor.

Ki dedigim gibi sadece bu tepkilere bakilmiyor. Yani anne geri geliyor ---> cocuk agresiv-->kaygili baglanma--> kötü diye bir korelasyon yoktur. Burda mesela cocugun karakteride önemlidir. Daha öz güvenli cocuk, öz güvensiz cocuktan farkli tepki verebilir. Ayrica baglanma sekli, eveveyn ile bagin daha güclü yada zayif oldugunu göstermez.

Kötü haberinizin bu arada hic bir bilimsel alt yapisi yoktur. O halde evlatlik alan anne babalar ne oluyor mesela? Kadin o cocugu dogurmadi. Yani baglanmak sizin algiladiginiz gibi olsa, o cocuk anne ile zor baglanirdi degilmi? Neticede anne dogurmadi o bebegi, hamilelik süreci yok.

Evet ilk 3 yil cok önemlidir bir cocugun hayatinda fakat hic bir bilimsel bir tespit, o ilk 3 yilda annenin evde kalmasini söylemez. Öyle bir korelasyon yok yani. Sizin dediginiz olsa, dünyanin yarisi ebeveynler ile cok büyük sorunlar yasardi, zira tüm dünyada kadinlar calisir.
 
22 aylık oğlum da sabahları bırakmıyor beni. Sürekli konuşun işe gittiğinizi sabah onu bıraksanız bile akşam mutlaka alacağınızı anlatın. Anlamaz demeyin her şeyi anlatın. Terk edildiğini düşünmesin. Onu aldıktan sonra da mutlaka sevdiği bir şeyler yapın. 1 saat bile olsa kaliteli zaman geçirin. Ben yemeklerimi her sabah 5 te kalkarak yapıyorum. İş çıkışı oğlumu alınca yemek saatine kadar parka gidiyoruz oyun oynuyoruz. Her akşam uykuya dalmadan önce yarın yine işe gideceğimi onu teyzesine bırakacağımı akşam olunca geleceğimi ve birlikte parka gideceğimizi anlatıyorum. Sabah ağlasa bile gizlice kaçmıyorum işe gidiyorum seni almaya geleceğim deyip gidiyorum. Çok zormuş çalışırken çocuk büyütmek :(
 
Kreşe göndermek daha iyi olmaz mı? Tek kişiye bağımlı olması iyi değil bence çocukların bu anne de dahil. Sonra pasif ve yönetilebilir oluyorlar. Tüm sülalem, çevrem çalışıyor, kuzenlerin hepsi süper eğitimli evli barklı mutlu insanlar. Hiç annesi çalışmış diye sıkıntı yaşayan akrabam ya da arkadaşımın çocukları olmadı. Aksine kendilerine güvenleri oluyor bence. Büyüyünce anlaşılıyor aradaki fark.
2 yaş kreş için erken bence. 3 yaş ideal geliyor bana.
 
Adem Gunesten hangi mesajimda bahsetmisim? Siz "alakasi bile yok" derken nasil bu kadar emin konusuyorsunuz? Kesin sudur diyemem demisken hemde. Maalesef bilgiler pedagoglari dinlerek edinilmiyor. Ben aldigim egitime dayanarak bunu soyluyorum. Sizin dayanaginiz nedir?

Apacik bir durum var ortada. Cocuk annesi giderken agliyor. Dondugunda tepki gosteriyor. Ustune kekemelik gibi bir durumdan supheleniyorlar. Hala "yok yok sen onu sosyallestir" diyorsunuz. Koyu gormenize ragmen hala klavuz pesindesiniz.
Bağlanma olayına ben de inanıyorum ve bu konuda çok okuyorum fakat konudaki çocuk için kaygılı bağlanma var diyemeyiz. Zaten güvenli bağlanma 4 yaşına kadar devam eden bir süreç. 2 yaşında annesi giderken ağlamıyorsa çocuk bence orada bir sorun var demektir. Döndüğünde tepki göstermesinin nedeni annenin yeterince açıklama yapmamış olması diye düşünüyorum. Önemli olan çocuğun her ihtiyacının zamanında karşılanması ve çocukla kaliteli zaman geçirilmesidir. Çalışmayan her anne ile çocuk güvenli bağlanır diye bir şey de söz konusu değil.
 
22 aylık oğlum da sabahları bırakmıyor beni. Sürekli konuşun işe gittiğinizi sabah onu bıraksanız bile akşam mutlaka alacağınızı anlatın. Anlamaz demeyin her şeyi anlatın. Terk edildiğini düşünmesin. Onu aldıktan sonra da mutlaka sevdiği bir şeyler yapın. 1 saat bile olsa kaliteli zaman geçirin. Ben yemeklerimi her sabah 5 te kalkarak yapıyorum. İş çıkışı oğlumu alınca yemek saatine kadar parka gidiyoruz oyun oynuyoruz. Her akşam uykuya dalmadan önce yarın yine işe gideceğimi onu teyzesine bırakacağımı akşam olunca geleceğimi ve birlikte parka gideceğimizi anlatıyorum. Sabah ağlasa bile gizlice kaçmıyorum işe gidiyorum seni almaya geleceğim deyip gidiyorum. Çok zormuş çalışırken çocuk büyütmek :KK43:
Bende sürekli konuşuyorum anlatıyorum ama sanırım biraz daha zaman geçmesi lazım
Bir de sabahları haliyle biraz uykulu olabiliyor onun da etkisi var diye düşünüyorum

Gerçekten çok zor hatta o ben gittikten beş dk sonra normale dönüyor ağlamıyor ama ben aksama kadar onu düşünüp üzülüyorum
Sanırım anneler icin bebeklerden daha zor :KK1:
 
Bağlanma olayına ben de inanıyorum ve bu konuda çok okuyorum fakat konudaki çocuk için kaygılı bağlanma var diyemeyiz. Zaten güvenli bağlanma 4 yaşına kadar devam eden bir süreç. 2 yaşında annesi giderken ağlamıyorsa çocuk bence orada bir sorun var demektir. Döndüğünde tepki göstermesinin nedeni annenin yeterince açıklama yapmamış olması diye düşünüyorum. Önemli olan çocuğun her ihtiyacının zamanında karşılanması ve çocukla kaliteli zaman geçirilmesidir. Çalışmayan her anne ile çocuk güvenli bağlanır diye bir şey de söz konusu değil.
Hayır gerekten çok konuşuyorum hatta eşim bu kadar söyleme belki kötü etkiler diyor ama ben biliyorum ona anlatmadan kaçar gibi gidersem daha travmatik olacak
 
2 yaşındaki çocuğun kekeme olduğunu söyleyemeyiz. Konuşmayı yeni öğreniyor tabi ki tekrar edecek. Yine de içiniz rahat etmiyorsa bu konuda bir uzmandan yardım alın. Facebookta bir çok anne bebek grubu var üye olursanız aynı yaşlardaki çocukların genelinin aynı şeyleri yaşadığını anlarsınız :)
 
Bende sürekli konuşuyorum anlatıyorum ama sanırım biraz daha zaman geçmesi lazım
Bir de sabahları haliyle biraz uykulu olabiliyor onun da etkisi var diye düşünüyorum

Gerçekten çok zor hatta o ben gittikten beş dk sonra normale dönüyor ağlamıyor ama ben aksama kadar onu düşünüp üzülüyorum
Sanırım anneler icin bebeklerden daha zor :KK1:
Eğer erken kalkmak istemiyorsa sabah bakıcı gelsin uyanınca kendi evine götürsün.
 
bildiğim korkan küçük .ocuklar kekelemeye başlar
onunla bakıcı ablacılık oynasınız size nasıl davrandığına baksanız ?
 
Ilk önce baglanma teorisi 70li yillardan geliyor. Evet cocugun anne'nin geri geldiginde tavirlarina bakiliyordu fakat bircok baska seylerede bakiliyor. Ki bu konuda bile dediginiz cikmadi. Bu örnekte anne geri geldiginde cocuk agresiv olmuyor. Tam tersi, cocuk hatta anne ile geri eve gelmek istemiyor.

Ki dedigim gibi sadece bu tepkilere bakilmiyor. Yani anne geri geliyor ---> cocuk agresiv-->kaygili baglanma--> kötü diye bir korelasyon yoktur. Burda mesela cocugun karakteride önemlidir. Daha öz güvenli cocuk, öz güvensiz cocuktan farkli tepki verebilir. Ayrica baglanma sekli, eveveyn ile bagin daha güclü yada zayif oldugunu göstermez.

Kötü haberinizin bu arada hic bir bilimsel alt yapisi yoktur. O halde evlatlik alan anne babalar ne oluyor mesela? Kadin o cocugu dogurmadi. Yani baglanmak sizin algiladiginiz gibi olsa, o cocuk anne ile zor baglanirdi degilmi? Neticede anne dogurmadi o bebegi, hamilelik süreci yok.

Evet ilk 3 yil cok önemlidir bir cocugun hayatinda fakat hic bir bilimsel bir tespit, o ilk 3 yilda annenin evde kalmasini söylemez. Öyle bir korelasyon yok yani. Sizin dediginiz olsa, dünyanin yarisi ebeveynler ile cok büyük sorunlar yasardi, zira tüm dünyada kadinlar calisir.
Korelasyonlariniz cok ilginc gercekten. Cocuk annesiyle eve gitmek istemiyor. Ama biz bunu agresiflik grubuna sokamiyoruz oyle mi? Olumlu bir hareket yani bu? Ozguven dediginiz sey 2 yasinda sekillenmiyor. Alt yapisi ilk 6 yilda atiliyor. Baglanma konusunda en cok etkilendikleri zaman 3 yil. 2. Yasibdan sonra benmerkezcilikleri basliyor. 3 yasinda grup kirma, sosyallesme duygulari artiyor. Bu yuzden kresler 3 yastan itibaren alim yapiyor.

Bazi cocuklarin mizaci sakindir, bazilarinin kani kaynar evet. Bu bahsettigimiz cocuk ilk yil sakin, tepkisizken, suanda tepki veriyor. Normal olmadigi cok acik. Sebebini tam bilmem mumkun degil. Sizin aksinize ben "kesin sudur" diyemiyorum cunku. Kaygili baglanma yasayan cocukalrda aynen boyle davranir diyorum. Konu sahibinin cocugu.u gozlemlemesi gerekiyor. Gerekirse pedagog yardimi alir.

Evlatlik edinmede zaten anne yoksunlugu durumu var. Dunyaya geldiginde tanidigi tek insani kaybetmis bir bebek, bakimini kim saglarsa yeni bagi onunla kurar.

Calisan annelerin cocuklarinda mutlaka baglanma sorunu vardir da demedim. Anne cok erken yasta ise donduyse ve uzun tatilleri olmadiysa, cocuk zaten bakicisini benimser ve zorluk yasamazlar. Bilimsellik acisindan degil sahsi fikrim olarak soyluyorum bunu, ben benimle kurmasi gereken iletismi bi baskasiyla kurmasina razi olamam. Cunku cocugumu, kendim buyuteyim diye doguruyorum. Bakici buyutecekse bakici dogursun arkadas. Bu benim fikrim.

Konu sahibinin bakma imkani var. Izin alabilir. Bakma istegi de var. Cocugu sizin gordugunyz orneklerdeki gibi de degil. Talep ediyor yaninda olmasini. Hala neyi inkar ettiginizi anlayamadim. Bu durumda 2 tarafta memnun degil. Yinede zorla bu hayata mi devam etsinler?
 
Bağlanma olayına ben de inanıyorum ve bu konuda çok okuyorum fakat konudaki çocuk için kaygılı bağlanma var diyemeyiz. Zaten güvenli bağlanma 4 yaşına kadar devam eden bir süreç. 2 yaşında annesi giderken ağlamıyorsa çocuk bence orada bir sorun var demektir. Döndüğünde tepki göstermesinin nedeni annenin yeterince açıklama yapmamış olması diye düşünüyorum. Önemli olan çocuğun her ihtiyacının zamanında karşılanması ve çocukla kaliteli zaman geçirilmesidir. Çalışmayan her anne ile çocuk güvenli bağlanır diye bir şey de söz konusu değil.
Bu baglanma meselesini ilk yorumumda aciklarken "kesin bir sey soyleyemem bu konuda" demistim zaten. Cocuk cok kucuk. En cok ihtiyaci olan sey ilgi. Tanimadigimiz biri bizim kadar ilgi gosterebilir mi? Ben buna inanmiyorum. Aciklama yapsak bile gun icerisinde annesini arayacagini dusunuyorum. Suan da tamda her seyin onun icin var olduguna inandigi bir donemdeyken, birakip gidilmesini anlamlandiramiyor belkide.

Anneleri ben calisan, calismayan anne diye gormuyorum. Cocugun taleplerini karsilayan ve karsilamayan olarak goruyorum. Evde oturan ama gercektende sadece oturan ve cocuguyla ilgilenmeyen bir annenin hicbir faydasi yok zaten.
 
Eğer erken kalkmak istemiyorsa sabah bakıcı gelsin uyanınca kendi evine götürsün.
Malesef hic gelmek istemiyor kimse bu konu da bakıcıların insafına kalmışız onlar nasıl diyorsa öyle oluyor
Güvenilir insan bulmak çok zor
 
bildiğim korkan küçük .ocuklar kekelemeye başlar
onunla bakıcı ablacılık oynasınız size nasıl davrandığına baksanız ?
Peki nasıl kurabilirim bu oyunu
Suan beni onun gibi görmesi pek mümkün gelmedi bana
 
2 yaş kreş için erken bence. 3 yaş ideal geliyor bana.
O konuda bilgim yok. En erken kaç yaşındn başlıyorlar almaya onu da net bilmiyorum. Ama gerçekten sosyalleşmeleri gerek onu biliyorum. Tabi kreşte arkadaşlarından ve öğretmenlerden eziyet gören çocukların durumu kötü. Çok sıkı takip etmek gerek. Verdim kreşe eti senin kemiği benim değil yani eski usul gibi.
 
Back
X