günaydın arkadaşlar.içimi yiyen bir konu var.objektif yorumlara ihtiyacım var içimin rahatlaması için.
3,5 yaşında kızım var. ücretsize ayrıldım 30 ay beraber vakit geçirdik.
işe başladım anneanne,babaanne ,teyze bugüne kadar baktı. sürekli okula gitmek istiyorum dediği için kreşe verme kararı aldık.bugünle beraber üç gün olacak başlayalı..velhasıl
pazartesi günü kızımı aldım ve botlarını giydirirken hiç birşey sormadan' anne öğretmen kızdı' dedi direk kapıdan çıkmadan.müdür geldi açıklama yaptılar .
eve gidince 'öğretmen bağırdı mı' dedim .'hayır anne sadece kızdı,bütün çocuklara kızdı' dedi.neyse durmadım üstünde.
dünde ben sordum ,sormamam gerekirdi.
'öğretmen kızdı mı kızım?
'hayır anne çok bağırdı'.
'öğretmen bağırdı mı?!!
'hayır anne!çok bağırdı,bende ağladım.'
neden bağırdı peki diye sordum. oyuncak düşürmüş. kırıldı mı? hayır dedi.
öğretmenine sordum,kızım bugün ağladı mı,bir sorun mu oldu acaba dedim?
öğretmen oyuncak krızı çıktı,ağlamadı! size mızmızlanıyor dedi.(öyle bir durum söz konusu değil gerçekten neşeli ve herşeyi anlatan,söyleyen bir çocuk.evde bile birşey olsa gelir anlatır ,ne yaptığını söyler.)sonra benim hoşuma gidecek şeyleri söyledi etkinliklere katılıyor,çok güzel uyum sağladı vs vs.
kreşe hevesle gidiyor. sevıyor okulu. ama aklında ilk kalan şey kızdı ya da bağırdı oluyor.öğrendiği şeyler ikinci sırada kalıyor. farklı bir ortama girdi ,illaki bocalama olabilir ,mükemmel demiyorum çocuğum için .çocukların huyları değişkendir.ama normal midir kızdı bağırdı demesi ilk günlerden.çok çocukla uğraşıyorlar ama meslekleri bu zaten.aynı kurumdan arkadaşım var aynı yere gönderiyoruz çocukları onun kızı farklı sınıfta öğretmeni için öyle şeyler söylemiyormuş mesela.olmayan birşeyi söyleyebilir mi çocuk? gerçekten aklım çok karışık.
öğretmen gözünden bakmak istiyorum birde olaya.sadece annelik duygusuyla hareket etmek istemıyorum. teşekkurler.