• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Endişeyle yaşamaya çalışmak

A R Y A

A R Y A

Naif Çiçek ♥
Kayıtlı Üye
7 Kasım 2014
7.467
13.488
448
Kızlar 8 ay önce ani bir kalp kriziyle babamı kaybettim. Babamın ölüm haberini sabah 8.45'de annemin aramasıyla öğrendim. O gün yataktan kalkmamla, babamın gömülmesi arasında geçen birkaç saati hiç aklımdan çıkaramıyorum, halâ kabus gibi...
Her an, her saniye, her dakika film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden. Babamın kaybıyla yaşadığım şok halâ benimle. Şimdi de sürekli panik ve korku halindeyim. Sevdiklerine, eşime, kardeşlerime, en çok da anneme birşey olacak korkusuyla yaşıyorum. Evde teksem kafamda sürekli bitmek bilmeyen o sahneler, sesler, korku, kalp çarpıntısı...
Ama o gün bir işim varsa birileriyle görüşüyorsam kendimi çok iyi hissediyorum, unutuyorum ama tekken azap oluyor herşey. Sürekli ağlıyorum. Babamla yaşayamadıklarım, hayata dair keşkelerim, anneme birşey olursa naparım korkusu hayat kalitemi düşürüyor. Çok sabırlı ve anlayışlı bir eşim var. Hep yanımda oldu, hep teselli etti, bana omuz oldu. Benimle ağladı, benimle üzüldü. Elimi hiç bırakmadı bu süreçte. Çevremdekiler eşinde bıkar yapma böyle diyor ama elimde değil 🤷 hayat devam ediyor diyip yoluma nasıl devam edebilirim hiç bilmiyorum. Ne yapmalıyım, bu acıyı kabullenip herşeyi unutup nasıl ilerleyebilirim bilmiyorum.
Babamı çok özledim, mezarına gidip ağlıyorum hep 😔 biraz ferahlıyorum ama anılar canımı çok acıtıyor.
 
Başınız sağolsun, babanızın mekanı cennet olsun.. Zaman her şeyin ilacı.. Zamanla bu korku ve endişeleriniz azalır umarım.. Ama terapi düşünürseniz belki daha kolay atlatırsınız bu dönemi. Profesyonel yardım almak iyi gelir bence. Tekrar başınız sağolsun..
 
Başınız sağ olsun. Yaşadığınız durum son derece insana dair bir problem, yas sürecinin bir biçimi. Anlattığınız kadarıyla yaşamınızı normal akışında sürdürmenize de engel olacak kadar ağır yaşıyorsunuz. Psikiyatri böyle dönemler için var. İlaçlar ve psikoterapi size çok faydalı olacaktır. Hem bu sorunu, hem de hayatınızdaki başka bilinmezleri aşmak için bir fırsat gibi düşünün bunu.
Daha düz bir şey söyleyecek olursam, kendi ölümünüzün zamanının da diğer tüm ölümlerin zamanı gibi öngörülemez olduğunu hatırlayın. Belki de korkmanız gereken asıl şey, kendi hayatınızın hakkını veremeden bir sabah 08.45'te aniden sona erivermesidir.
 
Hem bir uzmana git kuzum gerekirse ilac destegi verir zaten rahatlaman icin (videolar da izle bol bol iyi gelir)hemde manevi yönünü iyice arastir cok rahatlarsin
 
Basiniz sag olsun Allah rahmet eylesin.Allah nurlar icinde yatirsin.sabirinizi dualarla cogaltin.korkularinizi acinizi dualar ederek teseli edin kendinizi. Allah yardimciniz olsun:(
 
ozelbir_i .!.:
Hem bir uzmana git kuzum gerekirse ilac destegi verir zaten rahatlaman icin (videolar da izle bol bol iyi gelir)hemde manevi yönünü iyice arastir cok rahatlarsin
Genişletmek için tıkla...
Metisa .!.:
Başınız sağ olsun. Yaşadığınız durum son derece insana dair bir problem, yas sürecinin bir biçimi. Anlattığınız kadarıyla yaşamınızı normal akışında sürdürmenize de engel olacak kadar ağır yaşıyorsunuz. Psikiyatri böyle dönemler için var. İlaçlar ve psikoterapi size çok faydalı olacaktır. Hem bu sorunu, hem de hayatınızdaki başka bilinmezleri aşmak için bir fırsat gibi düşünün bunu.
Daha düz bir şey söyleyecek olursam, kendi ölümünüzün zamanının da diğer tüm ölümlerin zamanı gibi öngörülemez olduğunu hatırlayın. Belki de korkmanız gereken asıl şey, kendi hayatınızın hakkını veremeden bir sabah 08.45'te aniden sona erivermesidir.
Genişletmek için tıkla...
Artemisial .!.:
Başınız sağolsun, babanızın mekanı cennet olsun.. Zaman her şeyin ilacı.. Zamanla bu korku ve endişeleriniz azalır umarım.. Ama terapi düşünürseniz belki daha kolay atlatırsınız bu dönemi. Profesyonel yardım almak iyi gelir bence. Tekrar başınız sağolsun..
Genişletmek için tıkla...
Bu süreçte ailem psikiyatriye gitmemi istedi ama ben kendime manevi terapi yapıp ibadete yöneldim ve çok iyi gelmişti taa ki son 1 aya kadar. Biraz uzaklaştım ve herşey başa döndü yeniden. Ailem ve eşim bir bebeğimiz olursa herşeyin daha iyiye gideceğini ve bir telaşım olacağını söylediler ve aylardır o konuda da pozitif sonuç alamadım. Stres mi etkiliyor yoksa başka bir sorun mu var onu da bilmiyorum. Doktora gittim 1 sene içinde olmazsa detaylı kontrol dediler. Onun neden olmuyor üzüntüsü de sanırım biraz etkiledi. Velhasıl kelam bu hayatta hiçbirşeye kolay ulaşmadım, hep çok üzüldüm çok ağladım. 😔
 
A R Y A .!.:
Bu süreçte ailem psikiyatriye gitmemi istedi ama ben kendime manevi terapi yapıp ibadete yöneldim ve çok iyi gelmişti taa ki son 1 aya kadar. Biraz uzaklaştım ve herşey başa döndü yeniden. Ailem ve eşim bir bebeğimiz olursa herşeyin daha iyiye gideceğini ve bir telaşım olacağını söylediler ve aylardır o konuda da pozitif sonuç alamadım. Stres mi etkiliyor yoksa başka bir sorun mu var onu da bilmiyorum. Doktora gittim 1 sene içinde olmazsa detaylı kontrol dediler. Onun neden olmuyor üzüntüsü de sanırım biraz etkiledi. Velhasıl kelam bu hayatta hiçbirşeye kolay ulaşmadım, hep çok üzüldüm çok ağladım. 😔
Genişletmek için tıkla...
Sizi anlıyorum kolay değil yaşadığınız şey.. Aileden birini kaybetmek çok zor.. Allah sabır versin..

Bebek sahibi değilim ama çevremden şahit olduğum kadarı ile hamilelik doğum lohusalık derken kadın psikolojik olarak yıpranabiliyor. O yüzden önce şu anki ruh haliniz için yardım alsanız, sonra atlatıp rahatlayınca bebek deneseniz daha mı iyi olur acaba ? Ama belki dediğiniz gibi bebeğiniz size iyi gelecek de olabilir. Herkes aynı değil tabi ki..

Bir de stres çok etkiliyor diye biliyorum hamile kalmayı. Kaç tane örnek duydum aylarca uğraşıp stres yaşayıp, boşverip tatile gidince hamile kalanı..
Tekrar başınız sağolsun, en kısa sürede kötü günleri atlatır ve bebeğinize kavuşursunuz inşallah 🙏🏻
 
A R Y A .!.:
Kızlar 8 ay önce ani bir kalp kriziyle babamı kaybettim. Babamın ölüm haberini sabah 8.45'de annemin aramasıyla öğrendim. O gün yataktan kalkmamla, babamın gömülmesi arasında geçen birkaç saati hiç aklımdan çıkaramıyorum, halâ kabus gibi...
Her an, her saniye, her dakika film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden. Babamın kaybıyla yaşadığım şok halâ benimle. Şimdi de sürekli panik ve korku halindeyim. Sevdiklerine, eşime, kardeşlerime, en çok da anneme birşey olacak korkusuyla yaşıyorum. Evde teksem kafamda sürekli bitmek bilmeyen o sahneler, sesler, korku, kalp çarpıntısı...
Ama o gün bir işim varsa birileriyle görüşüyorsam kendimi çok iyi hissediyorum, unutuyorum ama tekken azap oluyor herşey. Sürekli ağlıyorum. Babamla yaşayamadıklarım, hayata dair keşkelerim, anneme birşey olursa naparım korkusu hayat kalitemi düşürüyor. Çok sabırlı ve anlayışlı bir eşim var. Hep yanımda oldu, hep teselli etti, bana omuz oldu. Benimle ağladı, benimle üzüldü. Elimi hiç bırakmadı bu süreçte. Çevremdekiler eşinde bıkar yapma böyle diyor ama elimde değil 🤷 hayat devam ediyor diyip yoluma nasıl devam edebilirim hiç bilmiyorum. Ne yapmalıyım, bu acıyı kabullenip herşeyi unutup nasıl ilerleyebilirim bilmiyorum.
Babamı çok özledim, mezarına gidip ağlıyorum hep 😔 biraz ferahlıyorum ama anılar canımı çok acıtıyor.
Genişletmek için tıkla...
Çevrendekilerle evli olmadığına sukretmelisiniz.
Başınız sağ olsun. Babanız insallah cok rahat etsin. Belki destek almalisiniz
 
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Ben de babamı kaybettim. Ama şu yönden şanslısınız eşiniz tam destek. Benim kimsem olmamıştı dayanacak. İlk zamanlar annemin nefesini dinlerdim geceleri. Annemi de ayağa kaldırmak zorundaydım. Mecbur iyimiş gibi davranıp geceleri ağlardım. Hala öyle. Maalesef dinmiyor ama zaman içinde hayata ayak uyduruyorsunuz. Acınızı zamanında yaşamalısınız zaten doğru olanı da bu. Ama destek de alın bu dönemde iyi gelecektir. Rabbim sabır versin. Acınızı derinden hissettim. Anneciğinize uzun ömürler dilerim.
 
A R Y A .!.:
Kızlar 8 ay önce ani bir kalp kriziyle babamı kaybettim. Babamın ölüm haberini sabah 8.45'de annemin aramasıyla öğrendim. O gün yataktan kalkmamla, babamın gömülmesi arasında geçen birkaç saati hiç aklımdan çıkaramıyorum, halâ kabus gibi...
Her an, her saniye, her dakika film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden. Babamın kaybıyla yaşadığım şok halâ benimle. Şimdi de sürekli panik ve korku halindeyim. Sevdiklerine, eşime, kardeşlerime, en çok da anneme birşey olacak korkusuyla yaşıyorum. Evde teksem kafamda sürekli bitmek bilmeyen o sahneler, sesler, korku, kalp çarpıntısı...
Ama o gün bir işim varsa birileriyle görüşüyorsam kendimi çok iyi hissediyorum, unutuyorum ama tekken azap oluyor herşey. Sürekli ağlıyorum. Babamla yaşayamadıklarım, hayata dair keşkelerim, anneme birşey olursa naparım korkusu hayat kalitemi düşürüyor. Çok sabırlı ve anlayışlı bir eşim var. Hep yanımda oldu, hep teselli etti, bana omuz oldu. Benimle ağladı, benimle üzüldü. Elimi hiç bırakmadı bu süreçte. Çevremdekiler eşinde bıkar yapma böyle diyor ama elimde değil 🤷 hayat devam ediyor diyip yoluma nasıl devam edebilirim hiç bilmiyorum. Ne yapmalıyım, bu acıyı kabullenip herşeyi unutup nasıl ilerleyebilirim bilmiyorum.
Babamı çok özledim, mezarına gidip ağlıyorum hep 😔 biraz ferahlıyorum ama anılar canımı çok acıtıyor.
Genişletmek için tıkla...
Sanırım böyle ani bir şekilde en yakınını kaybetmek, ardından böyle korkular getirebiliyor, yaşadığınız çok doğal bir durum. Ama yardım almazsanız daha kötüye gidebilir. Lütfen kendiniz ve sevdikleriniz için bir uzmandan yardım alın.
 
A R Y A .!.:
Kızlar 8 ay önce ani bir kalp kriziyle babamı kaybettim. Babamın ölüm haberini sabah 8.45'de annemin aramasıyla öğrendim. O gün yataktan kalkmamla, babamın gömülmesi arasında geçen birkaç saati hiç aklımdan çıkaramıyorum, halâ kabus gibi...
Her an, her saniye, her dakika film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden. Babamın kaybıyla yaşadığım şok halâ benimle. Şimdi de sürekli panik ve korku halindeyim. Sevdiklerine, eşime, kardeşlerime, en çok da anneme birşey olacak korkusuyla yaşıyorum. Evde teksem kafamda sürekli bitmek bilmeyen o sahneler, sesler, korku, kalp çarpıntısı...
Ama o gün bir işim varsa birileriyle görüşüyorsam kendimi çok iyi hissediyorum, unutuyorum ama tekken azap oluyor herşey. Sürekli ağlıyorum. Babamla yaşayamadıklarım, hayata dair keşkelerim, anneme birşey olursa naparım korkusu hayat kalitemi düşürüyor. Çok sabırlı ve anlayışlı bir eşim var. Hep yanımda oldu, hep teselli etti, bana omuz oldu. Benimle ağladı, benimle üzüldü. Elimi hiç bırakmadı bu süreçte. Çevremdekiler eşinde bıkar yapma böyle diyor ama elimde değil 🤷 hayat devam ediyor diyip yoluma nasıl devam edebilirim hiç bilmiyorum. Ne yapmalıyım, bu acıyı kabullenip herşeyi unutup nasıl ilerleyebilirim bilmiyorum.
Babamı çok özledim, mezarına gidip ağlıyorum hep 😔 biraz ferahlıyorum ama anılar canımı çok acıtıyor.
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle başınız sağolsun . Yaşadıklarıniz ilk zamanlar için tabiki normal ama bu süreklilik hayatın olağan akışına aykırı bence en kısa zamanda bir destek alırsanız atlatırsıniz
 
kosucukaplumbaga .!.:
Sanırım böyle ani bir şekilde en yakınını kaybetmek, ardından böyle korkular getirebiliyor, yaşadığınız çok doğal bir durum. Ama yardım almazsanız daha kötüye gidebilir. Lütfen kendiniz ve sevdikleriniz için bir uzmandan yardım alın.
Genişletmek için tıkla...
Üzülünce midem çok bulanıyor, afedersiniz ishal oluyorum. Gerçekten üzüntümün bedenime yansımasını net bir şekilde görüyorum. Sanırım dediğiniz gibi bir uzmana görünmek en doğrusu olacak.
 
Eselsu .!.:
Öncelikle başınız sağolsun . Yaşadıklarıniz ilk zamanlar için tabiki normal ama bu süreklilik hayatın olağan akışına aykırı bence en kısa zamanda bir destek alırsanız atlatırsıniz
Genişletmek için tıkla...
Şuan aşırı midem bulanıyor, başımdan aşağı kaynar sular dökülüyor gibi... Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, bana dua edin olur mu
 
Sevdiklerinden ve en yakınlarından birini ani sekilde kaybetmek , maalesef travmalara yol açıyor . 15 sene önce babamı ,ben lisede iken kaybettim ondan sonra anneme ve kardeşlerime olan tutkum kat kat arttı bu tutkuyla birlikte korkularım, endişelerim,vesveselerim de cabası özellikle anneme ... Sizi çok iyi anlıyorum ve basınız sağolsun ...😔
 
Artemisial .!.:
Sizi anlıyorum kolay değil yaşadığınız şey.. Aileden birini kaybetmek çok zor.. Allah sabır versin..

Bebek sahibi değilim ama çevremden şahit olduğum kadarı ile hamilelik doğum lohusalık derken kadın psikolojik olarak yıpranabiliyor. O yüzden önce şu anki ruh haliniz için yardım alsanız, sonra atlatıp rahatlayınca bebek deneseniz daha mı iyi olur acaba ? Ama belki dediğiniz gibi bebeğiniz size iyi gelecek de olabilir. Herkes aynı değil tabi ki..

Bir de stres çok etkiliyor diye biliyorum hamile kalmayı. Kaç tane örnek duydum aylarca uğraşıp stres yaşayıp, boşverip tatile gidince hamile kalanı..
Tekrar başınız sağolsun, en kısa sürede kötü günleri atlatır ve bebeğinize kavuşursunuz inşallah 🙏🏻
Genişletmek için tıkla...
Aslında ani ölümler çok zor geliyor insana. Keşkeler, yaşayamadıkların, yapamadıkların bir ok gibi saplanıyor yüreğine ve hep kanatıyor 😔 bu da hayatını çok daha zor bir hale getiriyor. Umarım herşey düzelir...
 
Başınız sağolsun mekanı cennet olsun babanızın , Allah sizlere sabır sağlık versin , ama terapi almanız şart bu travma üzüntü stres ataklara çevirebilir Allah korusun başındayken bu durumun atlatabilirsiniz gecikmeyin dahada zorlaşabilir , çok zor tabi sizi çok iyi anlıyorum ama hayatınızı sürdürmeyi etkiliyecek kaygı durumu hastalığa doğru gidiyo demektir .. umarım üstesinden gelirsiniz geçmiş olsun sevgiler
 
MevsimBahar .!.:
Sevdiklerinden ve en yakınlarından birini ani sekilde kaybetmek , maalesef travmalara yol açıyor . 15 sene önce babamı ,ben lisede iken kaybettim ondan sonra anneme ve kardeşlerime olan tutkum kat kat arttı bu tutkuyla birlikte korkularım, endişelerim,vesveselerim de cabası özellikle anneme ... Sizi çok iyi anlıyorum ve basınız sağolsun ...😔
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle öyle. Hep dua ediyorum Allahım ne olur anneme birşey olmasın diye. Eskisinden daha özen gösteriyorum, daha çok sarılıyorum. Beynimde susmayan sesler delirtecek gibi oluyor.
 
A R Y A .!.:
Kesinlikle öyle. Hep dua ediyorum Allahım ne olur anneme birşey olmasın diye. Eskisinden daha özen gösteriyorum, daha çok sarılıyorum. Beynimde susmayan sesler delirtecek gibi oluyor.
Genişletmek için tıkla...

başınız sağolsun mekanı cennet olsun inşallah
İnsanın sevdiğini bir daha görememesi elbette çok zor rabbim bol sabır versin çok zor bi yermiş bu dünya imtihanları mutlaka destek al çok iyi gelicek emin ol
 
Dua ile maneviyat ile falan düzelecek bir durum değil bu. Yaşadığınız şey travma sonrası stres bozukluğu. Muhtemelen anksiyete de eşlik ediyor. Terapi almazsanız çok daha kötü olacak. Nereden biliyorum? Kendimden. Abimi kaybettiğimiz de bende böyle oldum. Biraz daha kötüsü olabilir. Sonra gitmedim doktora. En son arkadaşım yalvar yakar götürdüğünde çok geçti. 2 yıl ilaç tedavisi gördüm. Anksiyete, OKB, insomnia, ağır depresyon ne varsa yaşadım ve psikiyatristim bana hep, çok geç geldin dedi. O yüzden en kısa zamanda bir uzmanla konuşun lütfen.
 
Öncelikle başınız sağolsun.

2 gün sonra eşimin babasını kaybedeli 2 yıl olacak. Aynı masada güle oynaya kahvaltı yaptiktan 3 saat sonra aldik haberi o yüzden yaşadığınız ani travmayi anlayabiliyorum.

Bu süreçte eşim aşırı etkilendi kaybindan, annesi tek yasamaya basladi , bir yandan anneyi dusunme , bir yandan surece adepte olma , bir yandan cok sevilen bir babanın ani kaybi , bir yandan 4 aylık riskl hamile bir eş , (sonrasinda 5 aylikken bebegini kaybeden bir es)bir yandan benim kendi babamın beynine atan bir pıhtı ile felc kalması, yani anlayacağınız 2019 senesi esim , benim ve ailemiz için çok sıkıntılı bir süreçti .

Bu süreçte elimden geldiğince esime destek oldum , fakat esim bir zaman sonra benim de evlat kaybettigimi , babamin ciddi saglik sorunlari yaşadığını unutup tamami ile annesine yonelmeye başladı. Esim de ben de cok yoğun çalışan kişileriz, annesine her hafta sonu gitmek istedi , devamli babasının mezarina gitmek istedi , evet bunlar yaşadığı yas in durumu , tabiki de olacak seyler ama cok uzun zaman aldı, dediğim gibi bu süreçte ben de ciddi kayiplar yaşadım (yaşadık) evet herkesin durumu kabullenmesi farklı tüm bunlara da tamam dedim , ta ki artık konu 2 güne bir annesine gitmek istemesi ve beni de devamli götürmek istemesi ile kayiptan 8 ay sonra ciddi krize dönüştü, çünkü artık yorgun olmam , mutsuz olmam, isimin olması bu sebeplerden ötürü gitmek istememem sorun yarattı eşimde. Dedim ki artık biz bu konuya bir çözüm bulalim. Is ailelere kadar yansidi ve o cok sevdiğim, her gün gunde 3 kez aradigim el uzerinde tuttuğum, riskli ve kanamalı hamile halimle dört dondugum kayinvalidem ne dedi biliyor musunuz . Tamam kızım sen beni istemiyorsun:)

Şaka gibiydi yaa.

Cok uzattım kusura bakmayin ama lütfen kendinizi toparlayin , ölüm doğal bir süreç.

Ölüm güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Annem hayatı babama dar ediyor dayanamıyorum
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
3K
Cihandan
Cihandan
E
Narsist kocam bana sürekli hakaret ediyor
2 3 4
Yorumlar
70
Görüntüleme
5K
garciaas
garciaas
mirasanne
Eşim neden böyle hissetti ? Neydi bu..
17 18 19
Yorumlar
365
Görüntüleme
18K
fatma1284
F
Valerya-
  • Kilitli
KAYINVALİDEM HAKKINDA, ben mi abartıyorum?
7 8 9
Yorumlar
163
Görüntüleme
7K
geceeeee
G
P
  • Kilitli
Çok kötüyüm okuyun lütfen
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
7K
Umurumdaydi
U
Back
X