Kızlar selam,
Ben 40 yaşını aşmış, yıllardır bir başına mücadele veren, erkeklerle şansı olmayan biriyim. Hayatıma bosandıktan sonra uzun yıllardır kimse girmedi çünkü gerçekten evlilik niyetinde adam gibi adam yok tek niyetleri yatak olan tipler dolanıyor etrafta, benim de onlarla işim olmaz.
Şimdi biri var diycem ama aslında yok, yani bana göre bu işin bir oluru yok ve hiç görmedim canlı olarak, bir iki fotoğraf sadece.
Neden olmaz derseniz, benden 15 yaş küçük . Bu ilk neden. Ve doğuda yasiyor. Doğu kültürünü hiç bilmiyorum, ülkenin o bir ucunda ben diğerinde.
Cok ısrarcı ama kesinlikle tadında ve dozunda. Yaklaşık 3 aydır aralıklarla böyle. Ben herkesi ciddiye almam ama bu ne konuşması gerektiğini bilen, aklı başında, kendiyle barışık, sakin, çözümcü ve zarif biri ve çok tatlı dilli.
Yani ben şu an sıfır noktasındayım. Mantığım onaylamadığı için, duygularımı canlandırmadım. Fakat yazıştıkça gelecek hayalleri, güzel sözler insanı etkiliyor.
Daha görüsmedik ve birbirimizi ancak aylar sonra görebiliriz çunkü o zaman gelebilir. Bana; " yaş farkı benim için önemli değil, sen benim yanımda olursan karşımızda kimse duramaz aileme kabul ettiririz" diyor, başta gelip burada yaşar mısın diye sordu, valla seversem ben her yerde yaşarım. Yani bu sekilde bakarsak aradaki tüm engeller aşılabilir gibi.
Ama erkeklere güvenmiyorum ben, bana soylediklerini ispatlaması lazım. O da bunu icin firsat ver diyor.
Tamam fırsat vereyim ama o zaman da beni rahatsız eden başka bişeyi paylasacağim ki benim için kafamda çözemediğim sorun da bu, ilk aşamada.
Yani uzak mesafe iliskisi nasıl yüruyor, yazısarak, konusarak ve hatta görüntülü olarak. Tamam buraya kadar normal. Ama kaç yaşinda insanlarız o da 30'u geçmiş bir erkek. Konu illa cinselliğe geliyor ve ben o zaman acayip geriliyorum sanki sanal s.ks için beni kullanmak istiyormuş gibi hissediyorum.
Açıkca anlattım, ben eski kafalıyım, evlenmeden birlikte olmam, sanalda boyle seyleri de konuşmam diye. Tamam dedi, özür diledi.
Ha ama benim içim rahat değil. Dedim ya erkeklere güvenmiyorum, belki de bulunduğu çevrede oynasacak birileri yok, o kadar büyuk bir bosluktaki bunu benle doldurmaya çalisacak. Ve belki de zamanla ona güvenirsem rahatlayıp herseyi yapacağımı düşünüyor.
Ha böyle midir bilmiyorum, konusmaları, yaklaşimi çok kaliteli zaten oyle olmasa ben onunla ilgili konu acma gereği bile duymam, yok sayarım.
Karşıma düzgün kimse çikmadığı için böyle konuşulabilir birine her turlü engele ragmen şans vermeli mi, ve aylarca cinsellik hiç konusmadan iletişim bizim yasımızdaki insanlar için mümkün mü? Diyorum ya erkekler hep bu niyette olduklari icin artik ne düşünecegimi bilemiyorum, yani ona böyle bir sınır koymam makul mü?
"İletisimi surdurelim ama ben cinsellikle ilgili yazismak ya da konusmak istemiyorum"desem sizce duygusal anlamda yakinlasmak isteyen yaslari kemale ermis insanlar icin bu gercekci bir flort sekli mi, yoksa ancak oyalanmak, birbirinin vaktini calmak mi olur?
Adam anneme bir sorunumun olmadigini soylemis. 
