Merhabalar kızlar,
Sanırım ilk defa bu derdimi kafamdaki düşünceleri dökeceğim, şimdiden gözlerim dolmaya başladı
3 kardeşiz, en büyükleriyim, ortancamız ile aramızda 7 yaş var, çok da iyi anlaşırız, en küçüklerimiz ile aramda 17 yaş var...
Biz asla bir kardeş istemiyorduk, düzenimiz oturmuştu, annemin yaşı vardı ve bir gün bize haberi verdiler
Annemin doğumu aşırı zordu, yaklaşık 4-5 saat sürdü, uzun süre ayağa kalkamadı
Kardeşimiz tabiiki, sevdik halen de çok seviyoruz ama düzenimiz bozulmuştu, 1 yıl sonra evlenen arkadaşlarımın yanında ben de kardeşimle ilgileniyordum ( o zamanlar büyük gözüküyordum bir de komik bir şekilde) zorlasan benim çocuğum gibi duruyordu
Kardeşim büyüdü ve 3 yaşında otizm tanısı aldı, o zamandan sonra hayatımız hiçbir şekilde aynı olmadı
Yıllardır kardeşimle ilgileniyoruz, özel eğitimler dersler özel sınıflar kurslar vs vs süreç açısından bizi hem bireysel hem de ailevi olarak aşırı zorladı, annem ve babam psikolojik destek alıyorlar ama ne kadar destek alırsan al somut durum değişmiyor, gittikçe daha kötü oldu daha agresifleşti
Erkek çocuğu olduğu için gücü de çok fazla, bana vurduğunda müthiş canım acıyor, eve gelen herkes kaçmak için vakit arıyor gibi, kardeşim üniversiteye gitmeye başladı, bizi çok seviyor görebiliyorum ama çocuk evden uzaklaştığında mutlu oluyor bildiğin huzura eriyor bağırtı gürültü olmuyor
Aynı şey ne kadar kabul etmek istemesem de benim içinde geçerli, bende çalışıyorum ve bazı günler sadece kafamı dinlemek için fazladan işyerinde kalıyorum
Otizm hayatımızı ailemizi mahvetti annem babam o kadar yıprandılar ki artık eski a nem babam değiller dışarı dahi çıkıp 1 saat huzurla gezemiyoruz aklınıza gelecek her türlü HER TÜRLÜ terapi ilaç vs vs denedik
Bunun nereye gittiğini soruyorsunuz kızlar ama bilmiyorum sadece çok dardayım ve çok bunaldım, şu an 1 saattir bağırarak ağlıyor neden biliyor musunuz, tırnaklarını kestirmemek için, psikolojik olarak çok yorgunum, Allahın gücüne gitmesin evet çok seviyoruz ama bu kadar istemediğimiz birşeyi yaptılar ve sonunda piyango bize patladı, bunun bir de ilerisi var, annem daha şimdiden kardeşinize siz bakacaksınız yoksa gözüm arkada kalır hakkımı helal etmem vs demeye başladı, şu an evlilik sürecindeyim, nişanlım kardeşimle tanıştı ama kötü dönemlerini henüz görmedi, erkek kardeşimle aynı evde durmak bir çocuk yetiştirmek imkansız gibi duruyor ne yapıcam ne düşünmeliyim bilmiyorum sadece içimi dökmek istedim önerilere ve yorumlara açığım
Dua edin lütfen bu kız kardeşinize
