doktor hanım merhabalar bu konuyu pek çok defalar sitede yazmıştım ama size yeni rastladım...eğreti bir hayat benimkisi...bana ait olmayan benimde ait olmadığı yani pekçok defalar yurtdışında bulundum..evliyim eşim ve kızımla ankarada yaşıyorum ama buraların insanı olmadığımı imkanların yetersizliğini görünce anlayıp mutsuz oluyorum memur olduğumdan işimden çıkıp gitme şansımda yok..herşeye şükedip polyanna olmakta sıkıyor...zaten yaşadığım acılardan sıkıldım hiç sevmiyorum ben türkiyeyi yaaa hiç bişeyini istemiyorum..tabi birde şu var orada ne kadar mutlu olduğumu görseniz bebeğim bile fazla kilo almıştı ne biliyim ben oraların herşeyinden hoşlanıyorum daha doğrusu kendine güveni geliyo insanın çocuklu kadın olarak burda eve tıkıl işe tıkıl yapıcak bişey yol kaynana koca muhabbetleri beni öldürüyo siz olsanız neyapardınız ben bol bol loto oynayığ hergün oraları anarak gitme hayaliyle ayakata durmaya çalışıyorumama yıpranıyorum içimde büyük bir hasret özlem var londaraya karşı:çok üzgünüm::çok üzgünüm::a015::uhm::1no2:
a.s.teşekkürlersenağlamasenağlamasenağlama:sinifsinif::sinifsinif::gitme::gitme:
a.s.teşekkürlersenağlamasenağlamasenağlama:sinifsinif::sinifsinif::gitme::gitme:
